مهر و محبت نجات‌بخشِ بیماران و تیم‌های درمانی: چطور روابط را بهتر کنیم؟

اهمیت مهر و محبت در بهبود روابط تیمیِ در محیط‌های درمانی

یه پژوهشگر، مفهومِ «مهر و محبت» رو تعریف کرده و معتقده که این مفهوم می‌تونه یه کلید باشه واسه بهتر شدنِ ارتباطات تو تیم‌های درمانی و ارتقای مراقبت از بیمارا. نیکی مک‌لین، دانشجوی دکترای دانشکده‌ی بهداشت جمعیتی دانشگاه آکلند می‌گه: «مهر و محبت رابطهٔ قوی‌ای داره با تجربه‌ی بیمارا و معیارهای نتایج، مثل ایمنی، تعامل بهتر با خدمات درمانی و کم‌شدنِ بستریای دوباره در بیمارستان.» اون ادامه می‌ده: «از اون طرف، بی‌مهری تو تیم‌های درمانی – مثل رفتارای بی‌ادبانه، ارتباطاتِ گنگ یا تند – تو مطالعاتِ بزرگ نشون داده شده که ریشه‌ی سه‌چهارمِ اتفاقاتِ آسیب‌رسان به بیمارا تو محیط‌های بیمارستانیه.» مک‌لین تأکید می‌کنه: «بنابراین، درحالی‌که مهر و محبت ممکنه یه مفهومِ لطیف و قشنگ به نظر بیاد، در واقع یه ابزارِ خیلی جدیه برای بیشتر کردنِ ایمنی بیمارا، تجربه‌ها و معیارهای نتایج.»

تعریفِ مهر و محبت و اهمیتش

مک‌لین با یه تحلیلِ ساختاری از مقاله‌های پژوهشی چاپ‌شده، یه تعریفی از مهر و محبت ارائه داد و فهمید که این مفهوم، عمل‌گرا، مثبته و هدف داره. اون می‌گه: «پایه و اساسِ مهر و محبت، ادب و انتخابِ اقداماتیه که نشون‌دهنده‌ی احترام، سخاوت، باز بودن و فراگیریه.» مک‌لین ادامه می‌ده: «وقتی وارد یه درگیری می‌شیم که خیلی تو حوزه‌ی بهداشت و همین‌طور تو دنیای بزرگ‌تر اتفاق می‌افته، این یه طرزِ فکر و رویکرده که توش شما فعالانه دارین احترامِ طرفِ مقابل رو از طریق نحوه‌ی جواب دادنتون حفظ می‌کنین.»

تفاوت بینِ مهر و محبت، همدلی و شفقت

مک‌لین متوجه شده که پژوهشگرا معمولاً مهر و محبت رو با همدلی و شفقت اشتباه می‌گیرن. مقاله‌ی جدیدش که با هم‌کاری ناظرهاش، دکتر لورا ویلیکن-مایرز و پروفسور تونی داول، به‌عنوان نویسنده‌های همکار منتشر شده، اخیراً تو مجله‌ی معتبر British Medical Journal Leader چاپ شده. با این حال، تفاوت بین این اصطلاحات مهمه چون مهر و محبت جدا از حس‌و‌حالای بقیه‌ست و می‌شه تو آموزش پزشکی یادش داد. همدلی یه عکس‌العملِ احساسیِ درونیه که به دنبالِ شریک شدنِ حس‌ها یا وضعیتِ یه نفره دیگه، چه درد باشه یا شادی، و عمل رو خبردار می‌کنه، نه این‌که خودش یه عمل باشه.

مهر و محبت و همدلی تو سیستم بهداشت و درمان

همدلی یعنی جواب دادن به رنجِ دیگران با تمایل به کم‌کردنِ اون رنج، اما این جواب ممکنه به اقدامای بیرونی منجر نشه. در مقابل، مهر و محبت یه مجموعه‌ای از اقداماست که به‌خاطرِ کمک به خوشبختیِ بقیه انجام می‌شه و می‌تونه نتیجه‌ی یه جوابِ همدلانه‌ یا یه انتخابِ پیشگیرانه باشه. مک‌لین قابلیتِ بیشتر‌ی برای وارد کردنِ مهر و محبت تو فرهنگِ تیم‌ها و سازمان‌ها می‌بینه که می‌تونه به بهبود ارتباطات تو تیم‌های درمانی و با بیمارا کمک کنه و همچنین تجربه‌ی بیمارا از ایمنی و اعتماد رو بهتر کنه. اون می‌گه: «این چیزیه که می‌تونیم عملاً اندازه‌گیریش کنیم و انتظارش رو داشته باشیم، مثلاً تو آموزش پزشکی، تو سیاست‌ها یا تو سازمان‌ها.»

مهر و محبت می‌تونه وقتی وجود داشته باشه که دکترا خیلی خسته شده باشن و نتونن همدلی کنن. با این حال، سازمان‌ها باید محیط‌ها و فرهنگایی بسازن که آدما و تیما بتونن مهر و محبت رو حفظ کنن، قبل از این‌که از کارمندا انتظار داشته باشن. مک‌لین سابقه تو بهبود کیفیت داره و به‌عنوان یه درمانگرِ شغلی آموزش دیده. اما تجربه‌ی اون تو سیستم بهداشت و درمان، وقتی بچه‌ش مریض بود، باعث شد به مهر و محبت علاقه‌مند بشه و بره سمتِ فعالیتای حمایت از بیمارا. اون می‌گه: «چیزی که بیشتر رو ما تأثیر گذاشت، نه مهر و محبت یا نبودش به ما، بلکه مهر و محبتی بود که تو تیم‌های درمانی دیدیم.»

مک‌لین ادامه می‌ده: «ما شاهد بودیم که تیمِ درمانی‌مون همدیگه رو تضعیف می‌کردن، موقع دعواها با احترام حرف نمی‌زدن، راهنمایی‌های درمانیِ متناقضی به ما می‌دادن و با هم همکاری نمی‌کردن که اینا بیشترین تأثیر رو رو ما داشت.»

اون همچنین به تیم‌های درمانیِ مؤثر اشاره می‌کنه و می‌گه: «تو زمینه‌ی ایمنی و اعتمادِ بیمارا، دیدنِ تعاملای تیم‌های درمانی با همدیگه، تأثیرِ بیشتری رو احساسِ ایمنی و اعتمادِ ما داشت تا این‌که خودمون چه جوری رفتار می‌کردیم.»

مک‌لین قصد داره تو نوشته‌های آینده‌ش، نتایجِ مطالعاتِ دکتراش رو که شامل نظرسنجی‌ها و مصاحبه‌هایی با آدماییه که تو سیستم‌های درمانی تو سطح جهان کار می‌کنن و همین‌طور متخصصای مراقبتِ محورِ بیمار هستن، منتشر کنه. اون امیدوارِه که مهر و محبت یه اصل بشه تو سیستم بهداشت و درمان تو هر سطحی.