کلیدِ درمان: مهرورزی، رابطه‌ها رو در تیم‌های پزشکی متحول می‌کند!

نقش مهرورزی در بهبود روابط در گروه‌های درمانی

یک پژوهشگر، مفهوم «مهرورزی» رو مورد بررسی قرار داده و باور داره که این مفهوم می‌تونه کلید حل مشکلات ارتباطی در گروه‌های درمانی و بالا بردن کیفیت رسیدگی به بیماران باشه. نیکی مک‌کلین، دانشجوی دکتری در دانشکده بهداشت جمعیت دانشگاه آکلند، می‌گه: «مهرورزی قویًا با تجربۀ بیماران و معیارهایِ خروجیِ درمان، مثل ایمنی، تعامل بهتر با خدمات درمانی و کاهشِ دوباره بستری شدنِ بیماران در بیمارستان‌ها مرتبطِ.» اون ادامه میده: «از طرف دیگه، بی‌مهر‌وی در گروه‌های درمانی – مثل رفتارهایِ بی‌ادبانه، ارتباطاتِ گنگ یا تندخوئی – در مطالعاتِ وسیع نشون داده شده که ریشۀ سه‌چهارمِ اتفاقاتِ آسیب‌رسان به بیماران در محیط‌های بیمارستانیه.» پس، درحالی‌که شاید مهرورزی، یک مفهومِ لطیف و زیبا به نظر بیاد، در واقع یک ابزارِ خیلی مهم برای افزایشِ سطحِ ایمنی بیماران، بهتر کردن تجربه‌هاشون و بهتر کردنِ معیارهایِ خروجیِ درمانیه.

تعریف مهرورزی

مک‌کلین از طریق یه آنالیزِ دقیقِ ساختاریِ مقاله‌هایِ تحقیقاتیِ منتشرشده، یه تعریف برای مهرورزی ارائه داد و به این نتیجه رسید که این مفهوم بر اساس عمل، مثبت و هدفمنده. اون میگه: «پایۀ اصلیِ مهرورزی، ادب و انتخابِ کارهاییِ که نشون‌دهندۀ احترام، بخشندگی، صداقت و همگانی بودنه.» اون همچنین اشاره می‌کنه: «وقتی که واردِ اختلاف می‌شیم، که این موضوع هم در حوزۀ بهداشت و درمان و هم در دنیایِ وسیع‌تر خیلی رایجه، این یه طرزِ فکر و روشه که توش شما به‌طور فعال احترامِ طرفِ مقابل رو، از طریقِ انتخاب‌هاتون در جواب دادن، حفظ می‌کنید.»

فرق مهرورزی و هم‌دلی

مک‌کلین متوجه شد که پژوهشگرا، اغلب مهرورزی رو با هم‌دلی و همدردی اشتباه می‌گیرن. مقالۀ جدیدِ اون که با همکاریِ ناظرانش، دکتر لورا ویلیکن-مایرز و پروفسور تونی داول، به‌عنوان نویسنده‌هایِ همکار، منتشر شده، به‌تازگی در مجلۀ معتبرِ British Medical Journal Leader چاپ شده. به‌هرحال، تفاوت قائل شدن بین این اصطلاحات مهمّه؛ چون مهرورزی، به وضعیتِ احساسیِ بقیه ربطی نداره و می‌تونیم توی آموزشِ پزشکی هم یادش بدیم. هم‌دلی، یک واکنشِ احساسیِ درونیه که احساسات یا شرایطِ یه نفرِ دیگه رو، چه درد باشه و چه شادی، می‌فهمه و مارو به سمت عمل کردن می‌بره، بدون اینکه خودِ عمل باشه.

مهرورزی و هم‌دلی در سیستم بهداشت و درمان

هم‌دلی به این معنیه که به دردِ بقیه جواب بدیم، و سعی کنیم اون درد رو کم کنیم، ولی این جواب ممکنه منجر به یه عملِ بیرونی نشه. در مقابل، مهرورزی یه مجموعه‌ای از کارهاست، که به خاطرِ تمایل به کمک کردن به دیگران برای پیشرفت انجام میشه، و می‌تونه از یه واکنشِ هم‌دلانه یا یه انتخابِ فعال منشأ بگیره. مک‌لین پتانسیلِ بیشتری برای جا دادنِ مهرورزی در فرهنگِ گروه‌ها و سازمان‌ها می‌بینه که می‌تونه باعثِ بهتر شدنِ روابط تو گروه‌های درمانی و با بیماران بشه و همچنین تجربۀ بیماران دربارۀ ایمنی و اعتماد رو هم بالاتر ببره. اون میگه: “این یه چیزِ عملیه که می‌تونیم اندازه‌گیری‌ش کنیم و انتظار داشته باشیم، مثلاً در آموزش پزشکی، در سیاست‌گذاری‌ها یا در سازمان‌ها.”

مهرورزی می‌تونه وجود داشته باشه، حتی وقتی که دکترها اون‌قدر خسته‌ن که نمی‌تونن هم‌دلی نشون بدن. با این حال، سازمان‌ها باید محیط‌ها و فرهنگ‌هایی رو به‌وجود بیارن که افراد و گروه‌ها بتونن مهرورزی رو حفظ کنن. مک‌لین اضافه می‌کنه که قبل از اینکه توقع داشته باشن از کارمنداشون این رفتار رو ببینن، باید شرایطِ لازم رو به وجود بیارن.

مک‌لین سابقۀ کار تو بهبود کیفیت و آموزش به‌عنوان یه درمانگرِ شغلی رو داره. ولی تجربه‌ش در برخورد با سیستم بهداشت و درمان، وقتی که بچه‌ش مریض شد، علاقه‌ش به مهرورزی رو شعله‌ور کرد و اون رو به سمت کارهایی کشوند که از بیماران حمایت می‌کنه. اون میگه: “این‌طور نبود که مهرورزی یا نبودِ مهرورزی بیشتر از همه رو ما تأثیر گذاشت. اون چیزی که بیشترین تأثیر رو رو خروجی‌هامون داشت، مهرورزی‌ای بود که تو گروه‌های درمانی نشون داده می‌شد.”

مک‌لین ادامه میده: “ما دیدیم که گروهِ درمانی‌مون همدیگه رو تضعیف می‌کردن، وقتی اختلاف پیش می‌اومد با هم مؤدبانه حرف نمی‌زدن، مشاوره‌های درمانیِ ضدونقیض به ما می‌دادن و با هم کار نمی‌کردن، که اینا تأثیرِ خیلی زیادی رو ما گذاشت.”

اون همچنین میگه: “از طرف دیگه، ما گروه‌های درمانی خیلی موثری رو هم دیدیم. از نظرِ ایمنی و اعتمادِ بیمار، تعاملِ گروه‌های درمانیِ ما با همدیگه، بیشتر از اینکه چه‌جوری با خودمون رفتار می‌کردن، روی حسِ ایمنی و اعتمادِ ما تأثیر داشت.”

انتشارِ بعدیِ مک‌لین به تحقیقاتِ دکتری‌ش دربارۀ نظرسنجی‌ها و مصاحبه‌ها با کسایی می‌پردازه که تو سیستم‌های درمانی در سطح جهانی کار می‌کنن و اونایی که تو زمینۀ مراقبتی که تمرکزش روی بیماره تخصص دارن. هدفِ اون اینه که مهرورزی به یه اصل تو بهداشت و درمان در همۀ سطوح تبدیل بشه.