موسیقی نجات‌بخش: چطور اضطراب بیماران آلزایمر با یه پژوهش تازه کم میشه؟

یه پژوهش تازه: موسیقی چطور استرس و بی‌قراری رو تو بیمارهای آلزایمری پیشرفته کمتر می‌کنه؟

یه مطالعه‌ی جدید، برای اولین بار نشون داده که موسیقی چجوری و چرا می‌تونه به کم شدن بی‌قراری و استرس تو آدمایی که آلزایمر پیشرفته دارن کمک کنه. تو بریتانیا، حدود یه میلیون نفر با آلزایمر زندگی می‌کنن و بیشتر از نصفشون آلزایمر پیشرفته دارن، که نیازمند مراقبت‌های ویژه‌ست و معمولاً با رفتارهایی مثل استرس، پرخاشگری، سرگردونی و مقاومت مقابل مراقبت همراهه.

این تحقیق که تو مجله‌ی Nature Mental Health چاپ شده، فواید مختلف موسیقی‌درمانی رو نشون میده و مسیرهایی رو مشخص می‌کنه که توضیح میدن چرا موسیقی می‌تونه این‌قدر اثرگذار باشه. همچنین، یه نقشه‌ی راه برای اجرای درست موسیقی‌درمانی برای آدمای مبتلا به آلزایمر پیشرفته ارائه می‌ده. موسیقی‌درمانی که توسط درمانگرای آموزش‌دیده ارائه میشه، می‌تونه شامل خوندن، نواختن یا گوش دادن به موسیقی باشه. درمانگر هم‌چنین می‌تونه روش‌های خاصی رو شناسایی کنه که خانواده‌ها و مراقب‌ها می‌تونن تو برنامه‌ی روزانه‌ی مراقبت از فرد استفاده کنن.

این مطالعه که زیر نظر نائومی تامپسون از دانشگاه آنگلیا راسکین (ARU) تو کمبریج انگلستان انجام شده، اولین بازبینی واقعی در زمینه‌ی مراقبت از آلزایمر با استفاده از موسیقی‌درمانیه که تحقیقات علمی رو با نظرات کسایی که ذی‌نفع هستن ترکیب می‌کنه تا راهنماهایی برای ارائه‌ی مداخلات شخصی‌سازی شده توسعه بده.

تحقیقات نشون میده که اگه موسیقی‌درمانی بر اساس نیازهای فردی طراحی بشه، می‌تونه به کاهش فوری و کوتاه‌مدت استرس و نگرانی تو آدمایی که آلزایمر پیشرفته دارن کمک کنه و هم‌چنین باعث بهبود توجه، مشارکت، هوشیاری و حال روحی‌شون بشه. تعامل‌های موسیقایی می‌تونن به آدما کمک کنن که احساس امنیت و آشنایی بیشتری با محیط اطراف خودشون داشته باشن؛ به طوری که این موضوع می‌تونه سطح بی‌قراری رو پایین بیاره و بهبود کیفیت زندگی رو به‌همراه داشته باشه.

این تأثیر به این خاطره که موسیقی، چه از طریق نواختن، خوندن یا گوش دادن، محرک‌های شناختی و حسی رو فراهم می‌کنه. این موضوع شبکه‌هایی رو تو دو طرف مغز فعال می‌کنه که به فرد اجازه می‌ده به توانایی‌ها و خاطرات باقیمونده‌اش دسترسی داشته باشه و کمک می‌کنه که احساساتش رو مدیریت کنه و آروم بمونه. هم‌چنین موسیقی می‌تونه به‌طوری تنظیم بشه که استرس فیزیولوژیکی، به‌خصوص تو سیستم عصبی خودکار، رو کم کنه.

خاطرات ناشی از موسیقی، به‌خصوص اونایی که با موسیقی آشنا تحریک میشن، سریع‌تر یادآوری میشن و معمولاً مثبت‌تر و خاص‌تر از خاطراتی هستن که بدون موسیقی به‌یاد آورده میشن و اغلب به دوره‌های قبلی زندگی فرد مربوط میشن. آهنگ‌هایی که فرد تو سنین ۱۰ تا ۳۰ سالگی گوش داده، بیشترین تاثیر رو دارن.

به عنوان یه شکل از ارتباط غیرکلامی، موسیقی برای همه‌ی آدما، صرف‌نظر از نقص شناختی یا توانایی موسیقایی، قابل دسترسه و فرصت‌هایی برای تعامل اجتماعی با کارکنان، مراقب‌ها و بقیهٔ بیماران یا ساکنان خانه‌های مراقبت فراهم می‌کنه.

توصیه‌های مطالعه در زمینه‌ی موسیقی‌درمانی برای بیماران مبتلا به آلزایمر

این مطالعه پیشنهاد می‌ده که درمانگرا موسیقی باید بقیهٔ متخصص‌ها رو آموزش بدن تا همه‌ی کارکنانی که تو مراقبت از آدمای مبتلا به آلزایمر پیشرفته درگیر هستن، بتونن از موسیقی استفاده کنن، صرف‌نظر از سطح تجربه‌شون. منابعی مثل سازهای موسیقی و اطلاعاتی درباره‌ی چگونگی ساختن لیست‌های پخش شخصی‌سازی شده باید در دسترس باشه و خانواده‌ها باید تشویق بشن که از موسیقی برای حمایت از عزیزانشون استفاده کنن.

مشارکت تو موسیقی ممکنِ که به کارکنان مراقبت و اعضای خانواده هم کمک کنه، سطح استرس‌شون رو پایین بیاره و به بهبود سلامت روانی‌شون کمک کنه. موسیقی می‌تونه لحظات معناداری ایجاد کنه که ممکنه با تعاملات معمولی مراقب‌ها فرق داشته باشه. هم‌چنین، موسیقی می‌تونه همدلی رو تقویت کنه و به کارکنان کمک کنه که بهتر با فرد مبتلا به آلزایمر ارتباط برقرار کنن، به‌خصوص تو زمان‌های او‌ج‌گرفتن تنش.

این مطالعه شامل مصاحبه‌هایی با کارکنان و درمانگرای موسیقی تو بخش‌های روانی بیمارستانی آلزایمر تو بنیاد NHS کمبریج‌شر و پیترزبورو بود. هم‌چنین یه بررسی سیستماتیک از تحقیقات چاپ‌شده و یه نظرسنجی سراسری از متخصصان بهداشت و درمان انجام شد. محقق‌ها هم‌چنین با خیریه‌ی تخصصی پرستاری آلزایمر، یعنی Dementia UK، همکاری کردن.

نویسنده‌ی اصلی، نائومی تامپسون، از مؤسسه‌ی تحقیقاتی موسیقی‌درمانی دانشگاه انگلیا راسکین، گفت: «با بیشتر شدن جمعیت سالمند و تعداد رو به رشد آدمایی که آلزایمر می‌گیرن، موسیقی یه روش نسبتاً ساده و کم‌خرج برای بهتر کردن کیفیت زندگی آدمایی که تحت تأثیر قرار دارن، هست.»

اون اضافه کرد: «مطالعه‌ی ما نه‌تنها نشون می‌ده که چرا موسیقی‌درمانی موفق هست ــ از جمله برآورده کردن نیاز فرد به تحریک، حمایت از آشنایی از طریق خاطرات، تشویق به برقراری ارتباط و ابراز احساسات، و به‌خصوص کمک به کم کردن تنش و استرس ــ بلکه راه رو برای استفاده‌ی گسترده‌تر از اون تو مراقبت از آلزایمر هموار می‌کنه.»

نائومی ادامه داد: «موسیقی، به‌خصوص موسیقی ضبط‌شده، یه روش قابل دسترس برای کارکنان و خانواده‌ها هست تا به مدیریت تنش کمک کنن و درمانگرای موسیقی می‌تونن تو زمینه‌ی شخصی‌سازی موسیقی برای افراد مشاوره بدن. درست مثل این‌که یه دکتر داروها رو با دوز و فاصله‌ی زمانی خاص تجویز می‌کنه، یه درمانگر موسیقی می‌تونه یه برنامه‌ی فردی تعیین کنه و مشخص کنه که چجوری باید از موسیقی تو طول روز فرد استفاده بشه تا تنش کم بشه و سلامت روانی‌ش بهتر بشه.»

هم‌نویسنده، دکتر بن آندروود، مدیر تحقیق و توسعه در بنیاد NHS کمبریج‌شر و پیترزبورو و استاد همکار در دانشگاه کمبریج، گفت: «آدمای مبتلا به آلزایمر پیشرفته بعضی وقتا ممکنه خیلی مضطرب بشن و ما باید بهترین راه‌ها رو برای کمک بهشون پیدا کنیم. موسیقی یکی از چیزایی هست که می‌تونه کمک کنه، و من از این‌که چنین کار باکیفیتی تو همکاری انجام میشه تا ببینیم چجوری می‌تونیم موسیقی‌درمانی رو به بیمارهای آلزایمری تو NHS ارائه بدیم، هیجان‌زده‌م.»