نحوه برخورد با شخصیت اجتنابی – آیا اجتناب میکنند یا فقط علاقه‌ای به شما ندارند؟

در حال ارتباط: چگونه سبک اجتنابی را تشخیص دهیم؟

آیا تا به حال در مکالمات خود تجربه کرده‌اید که احساس کنید گفتگوها کمی غیرعادی شده‌اند؟ آیا آن‌ها درگیر کار هستند؟ با شخص دیگری در ارتباط‌اند؟ یا به سادگی به شما علاقه‌ای ندارند؟ اگر با مدل‌های وابستگی آشنا باشید، ممکن است رفتار آن‌ها را به عنوان نشانه‌ای از اجتناب تفسیر کنید.

وقتی به روابط و چگونگی ارتباطات فکر می‌کنیم، یکی از نکاتی که به ذهنم می‌رسد، نقش این سبک‌های وابستگی در مرحله آشنایی است. برای مثال، اگر با کسی در ارتباطید که واقعاً سبک وابستگی اجتنابی دارد، ممکن است احساس کنید وقتی نوبت به ابراز احساسات واقعی می‌رسد، دیوارهایی ساخته‌اند.

من این شرایط را دیده‌ام: ممکن است نشانه‌هایی از محبت را نشان دهند و احساس کنید که ارتباط رمانتیکی بین شما وجود دارد، اما وقتی صحبت از احساسات واقعی می‌شود، ناگهان عقب‌نشینی می‌کنند.

دکتر بروک کیلز

دکتر بروک کیلز، دارنده دکترای روان‌شناسی در درمان زناشویی و خانوادگی و مدیر ارشد درمانی در Lighthouse Recovery، می‌گوید: “مشکل این نیست که بی‌علاقه‌اند؛ بلکه به آسانی با نزدیکی عاطفی احساس راحتی نمی‌کنند.”

در سوی دیگر، افرادی را نیز دیده‌ام که واقعاً به عمق بخشیدن به روابط علاقه ندارند. مشکل در این نیست که آن‌ها نمی‌خواهند باز شوند؛ بلکه اصلاً ارزشی در به اشتراک گذاشتن افکار و احساسات درونی خود با دیگران نمی‌بینند. به نظر من، میان این دو وضعیت تفاوت بزرگی وجود دارد.

کسی که سبک وابستگی اجتنابی دارد ممکن است به دلیل تجربیات گذشته یا مشکلات وابستگی با نزدیک شدن عاطفی مشکل داشته باشد، اما در نهایت هنوز تمایل به ارتباط دارد. در مقابل، کسی که علاقه‌ای ندارد ممکن است به سادگی روابط را اولویت ندهد. درک این تفاوت‌ها وقتی اهمیت دارد که همه‌چیز به نظر می‌رسد به خوبی پیش می‌رود و سپس به سکوتی نگران‌کننده تبدیل می‌شود. ممکن است شما همین حالا در حال رمزگشایی رفتار آن‌ها در چت گروهی باشید، ما اینجا هستیم تا کمک کنیم بفهمید آیا سبک وابستگی اجتنابی دارند یا فقط به شما علاقه‌ای ندارند.

آیا سبک وابستگی اجتنابی دارند؟

اگر فردی که با او صحبت می‌کنید واقعاً سبک وابستگی اجتنابی دارد و به آرامی از بین نمی‌رود، می‌توانید به این نکات توجه کنید. بر اساس نظریه وابستگی، نحوه نشان دادن عشق در دوران کودکی بر ظرفیت ما برای عشق و روابط عاشقانه در آینده تأثیر می‌گذارد. تمرکز ما در اینجا بر وابستگی اجتنابی است. افراد با این سبک وابستگی اغلب با نزدیک شدن مشکل دارند و تمایل دارند از نظر احساسی از دیگران فاصله بگیرند.

ممکن است باز شدن و به اشتراک‌گذاری احساسات حتی با نزدیک‌ترین افراد برای آن‌ها سخت باشد. آن‌ها ترجیح می‌دهند متکی به خود باشند و استقلال خود را حفظ کنند و افراد را از خود دور می‌کنند به جای اینکه آن را از دست دهند. نزدیکی فیزیکی یا عاطفی می‌تواند فرد اجتنابی را ناآرام کند و ممکن است اهمیت روابط را کوچک‌تر نشان دهند، به طوری که افراد نزدیک به آن‌ها احساس کم‌ارزشی کنند.

مارکوس اسمیت، مشاور حرفه‌ای بالینی و مدیر اجرایی آلفاس ولنس، می‌گوید: “افراد با سبک وابستگی اجتنابی الگوهای رفتاری‌ای را توسعه داده‌اند که به آن‌ها کمک می‌کند تا با ترس‌های خود از نزدیکی و وابستگی مقابله کنند.”

این سبک وابستگی اغلب ناشی از تجربیات دوران کودکی است که نیازهای عاطفی آن‌ها به طور مستمر برآورده نمی‌شد. در نتیجه، آن‌ها یاد گرفته‌اند که به خود متکی باشند و وابستگی عاطفی به دیگران را کمینه کنند. این استقلال شخصی می‌تواند اغلب به عنوان عدم علاقه به یک شریک عاشقانه تفسیر شود.

مارکوس اسمیت، LPC

مارکوس اسمیت، LPC، می‌گوید: افراد با سبک وابستگی اجتنابی الگوهای رفتاری‌ای را توسعه داده‌اند که به آن‌ها کمک می‌کند تا با ترس‌های خود از نزدیکی و وابستگی مقابله کنند.

در روابط، افراد اجتنابی در برقراری ارتباط مشکل دارند. ممکن است پاسخ به پیام‌ها را به تأخیر بیندازند و از گفتگوهای عمیق پرهیز کنند. ممکن است “فعالیت‌های انفرادی” را به قرارهای شبانه ترجیح دهند و در اوایل، از تعریف رابطه یا تعهد به آینده با هم خودداری کنند. اگر با یک فرد اجتنابی وارد بحث شوید، عجیب نیست که آن‌ها از لحاظ احساسی کناره‌گیری کرده و shut down کنند. برای آن‌ها، این یک مکانیزم دفاعی برای حفظ خود از آسیب دیدن است.

برای مثال، فردی اجتنابی ممکن است متروک و بی‌علاقه به نظر برسد زیرا به ندرت تماس برقرار می‌کند یا احساسات خود را علناً ابراز می‌کند. اما این رفتار ناشی از بی‌علاقگی نیست، بلکه یک مکانیزم مقابله‌ای برای جلوگیری از احساس آسیب‌پذیری است. اسمیت می‌افزاید: “ممکن است آن‌ها به شدت اهمیت دهند، اما در نشان دادن آن به شیوه‌های قابل تشخیص مشکل داشته باشند.”

یا به راستی بی‌علاقگی است؟

در زمینه روابط عاشقانه، به ویژه در مراحل اولیه، افراد اجتنابی یکی از چالش‌برانگیزترین سبک‌های وابستگی برای مواجهه هستند. بنابراین، آسان است که رفتار اجتنابی را با بی‌علاقگی اشتباه بگیرید. اما تفاوت‌هایی وجود دارد. یکی از مواردی که باید دقت کنید، ثبات است. در حالی که افراد اجتنابی ممکن است گاهی به شما بی‌علاقه به نظر برسند، اما رفتارشان دارای یک الگوی تناقض است. آن‌ها ممکن است مدتی شما را ترک کنند، اما سپس برمی‌گردند و علاقه نشان می‌دهند، قبل از اینکه دوباره همین چرخه را تکرار کنند.

از سوی دیگر، کسی که واقعاً به شما علاقه‌ای ندارد، ثبات بیشتری در رفتار خود دارد. نحوه تعامل آن‌ها با شما حداقلی و بی‌اشتیاق است. کسی که به شما علاقه‌ای ندارد احتمالاً نشانه‌های ثابتی از بی‌علاقگی نشان می‌دهد، بدون ترس از وابستگی. آن‌ها ممکن است تلاشی برای گذراندن وقت با شما نکنند، به پیام‌ها به موقع پاسخ ندهند یا از برنامه‌ریزی برای آینده خودداری کنند. اعمال یا عدم آن‌ها پیام آشکاری از عدم تمایل به پیشبرد رابطه منتقل می‌کند، اسمیت می‌گوید.

آیدان در مقابل جان: مطالعه موردی یک رابطه

فرض کنید با دو مرد به نام‌های آیدان و جان ملاقات می‌کنید. آیدان به طور منظم به شما پیام می‌دهد و وقتی او حاضر است، تقریباً شکی ندارید که به شما احساس دارد. با این حال، گاهی برای چند ساعت یا چند روز محو می‌شود. وقتی برمی‌گردد، عذرخواهی‌های زیادی می‌کند و شما مجدداً از همان جا که ترک کرده‌اید شروع می‌کنید. این وضعیت تکرار می‌شود. احتمالات نشان می‌دهد که آیدان اجتنابی است و ممکن است در مواقع تعارض یا وقتی که احساس می‌کند تحت فشار قرار گرفته، ناپدید شود.

در مقابل، جان شاید هفته‌ای یک بار به شما پیام دهد یا فقط زمانی پاسخ دهد که شما ابتکار عمل را به دست گیرید. پیام‌های او کوتاه و بی‌روح هستند. او هرگز سوال‌هایی درباره وضعیت شما نمی‌پرسد و حتی به سوال‌های مربوط به خودش نیز به درستی پاسخ نمی‌دهد. او برای برنامه‌ریزی یک قرار ملاقات تلاش نمی‌کند و به نظر می‌رسد با ندیدن یا نشنیدن از شما برای روزها مشکلی ندارد. او ممکن است چند باری به خانه‌تان بیاید اما فقط اگر نیت یک شب بودن را داشته باشد. او شاید بخواهد شما را در گزینه‌های جانبی نگه دارد اما بیش از حد مجذوب نیست. بسیار محتمل است که جان به شما علاقه‌ای نداشته باشد و متأسفانه این واقعیت را به درستی منتقل نمی‌کند.

الیزابت، ۲۵ ساله که اخیراً پس از سال‌ها درمان دریافته که سبک وابستگی اجتنابی مسئول بسیاری از شکست‌های روابط اوست، برخی از دیدگاه‌ها را درباره اینکه چگونه رفتار اجتنابی را از بی‌علاقه‌بودن تشخیص دهیم، ارائه می‌دهد.

الیزابت می‌گوید: “مردم فکر می‌کنند افراد اجتنابی ترجیح می‌دهند با همدیگر وقت نگذرانند؛ اما من از گذراندن وقت با عزیزانم در جمع‌ها لذت می‌برم تا صرفاً با هر شخص به صورت فردی. این فقط فشار را کاهش می‌دهد. بنابراین، من اغلب شرکا را به پیک‌نیک‌ها و باربیکیوها دعوت می‌کنم، نه قرار شبانه یا شام.”

در حاشیه در قرار ملاقات: وقتی کنار گذاشته شده‌اید چه باید کرد

الگوهای ارتباطی مهم‌اند

افراد اجتنابی سعی می‌کنند به گونه‌ای ارتباط برقرار کنند که فاصله عاطفی خود را حفظ کنند بدون اینکه شریک خود را از دست دهند. آن‌ها ممکن است پاسخ به پیام‌ها یا تماس‌ها را کند کنند و وقتی پاسخ می‌دهند، جواب‌های آن‌ها می‌تواند خلاصه و مستقیم باشد، اما در نهایت پاسخ خواهند داد. در حالی که از گفتگو درباره احساسات خود یا درگیر شدن در مکالمه‌های عمیق و معنادار پرهیز می‌کنند، ممکن است محبت خود را به شیوه‌های دیگر نشان دهند، مانند انجام کارها برای شما. افراد اجتنابی به این شکل ارتباط برقرار می‌کنند، نه به‌خاطر اینکه اهمیتی نمی‌دهند، بلکه به‌خاطر اینکه می‌خواهند از آسیب‌پذیری‌های عاطفی خود محافظت کنند.

اسمیت می‌گوید: “آن‌ها ممکن است از شوخی یا طنز برای منحرف کردن مکالمات جدی استفاده کنند، از برقراری تماس چشمی در موقعیت‌های عاشقانه پرهیز کنند، یا وقتی احساسات مطرح می‌شود، موضوع مکالمه را تغییر دهند. این می‌تواند همسران را گیج کند و آن‌ها ممکن است این رفتارها را به شکست یا رد تفسیر کنند.” برای مثال، در طول یک بحث درباره برنامه‌های آینده، شریک اجتنابی ممکن است با پاسخ‌های مبهم یا با منحرف کردن مکالمه به موضوعی کم‌اهمیت‌تر واکنش نشان دهد. این به این دلیل نیست که آن‌ها به آینده با شما اهمیت نمی‌دهند، بلکه به‌خاطر اینکه بحث درباره آن باعث ناراحتی‌شان می‌شود و ترس آن‌ها از وابستگی را برجسته می‌کند.

افرادی که علاقه‌ای به شما ندارند نیز در برقراری ارتباط ممکن است اجتنابی به نظر برسند. تفاوت اصلی در انگیزه پشت این کار است، که بی‌علاقگی است. شما همیشه با افراد اجتنابی لحظات ارتباطی را تجربه خواهید کرد، هرچند ممکن است گاهی وقتی وضعیت‌ها خیلی صمیمانه می‌شوند عقب‌نشینی کنند. اما افرادی که بی‌علاقه هستند به ندرت چیزی بیش از حداقل ها انجام خواهند داد. آن‌ها ممکن است به دلیل ادب یا وظیفه پاسخ دهند، اما هیچ علاقه یا تلاشی واقعی وجود نخواهد داشت.

احساسات در ارتباطات

در هر دو حالت، برقراری ارتباط می‌تواند چالشی باشد، دکتر کیلز می‌گوید. از آنجا که افراد اجتنابی معمولاً از موضوعات احساسی دوری می‌کنند، درک کامل آن‌ها و نیازهایشان برای شریک‌شان دشوار می‌شود. در یک نقطه، این مسأله می‌تواند مانعی در رابطه شود و اگر به آن نپردازند – می‌تواند سبب ناامیدی، سوءتفاهم و حتی منجر به عدم اعتماد شود. از سوی دیگر، کسی که علاقه‌ای به رابطه ندارد ممکن است به طور عمیق یا مکرر ارتباط برقرار نکند، که برای شریکش ایجاد فاصله و جدایی احساسی خواهد کرد.

نکاتی برای برقراری ارتباط مؤثر با شریک اجتنابی

اگر با یک شریک اجتنابی در ارتباط هستید، باید همدل و صبور باشید. در اینجا برخی نکات برای بهبود ارتباط آورده شده است:

• فضا بدهید: هنگامی که به فضای خود نیاز دارند، به آن‌ها احترام بگذارید و سعی نکنید با تماس‌های مکرر آن‌ها را تحت فشار قرار دهید. به آن‌ها زمان بدهید تا فرآیند را طی کنند و وقتی آماده شدند، به مکالمه بازگردند.
• صریح و واضح باشید: افراد اجتنابی به ارتباط صریح و واضح بهتر پاسخ می‌دهند. نیازها و احساسات خود را به طور مستقیم و بدون ملاحظات اضافی بیان کنید.
• آرامش خود را در مشاجرات حفظ کنید: هنگام اختلاف‌نظر، آرام و خونسرد بمانید. افراد اجتنابی معمولاً وقتی بحث‌ها داغ می‌شود، shut down می‌کنند.
• تشویق به قدم‌های کوچک از نزدیکی کنید: شریک خود را به آرامی تحریک کنید تا باز شود. با موضوعاتی کمتر شخصی شروع کنید و به‌تدریج به مکالمات صمیمی‌تری بپردازید تا زمانی که احساس راحتی بیشتری کنند.
• احساساتشان را تأیید کنید: بدون قضاوت، احساسات آن‌ها را درک و تأیید کنید. تأیید احساسات می‌تواند به آن‌ها کمک کند احساس فهمیده شدن و امن بودن کنند، که به نزدیکی‌شان به شما کمک می‌کند.
• محدودیت‌ها را تعیین کنید: محدودیت‌ها و نیازهای خود را فراموش نکنید. اطمینان حاصل کنید که در حین انطباق با سبک آن‌ها، نیازهای عاطفی شما نیز برآورده می‌شود.

برقراری ارتباط با یک شریک اجتنابی بدون شک چالش‌برانگیز است. اگر همه‌چیز بیش از حد طاقت‌فرسا شود، ممکن است بخواهید از یک درمانگر روابط کمک بگیرید. آن‌ها بهتر مجهز به تأمین استراتژی‌ها و ابزارهایی برای بهبود ارتباط بین شما و شریکتان هستند.

به دسترسی احساسی توجه کنید

یکی دیگر از راه‌های اصلی برای تصمیم‌گیری درباره اینکه آیا کسی اجتنابی است یا فقط به شما علاقه‌مند نیست، توجه به چگونگی دسترسی احساسی او است. بسیاری از افراد همچنان به قرار ملاقات ادامه می‌دهند حتی زمانی که در واقع آماده نیستند که وارد یک رابطه شوند، که اغلب منجر به قطاری از قلب‌های شکسته می‌شود که به آن‌ها ضربه زده‌اند یا از لحاظ احساسی درگیر نشده‌اند.

تعریف در دسترس بودن احساسی یعنی حضور داشتن، باز بودن، پاسخگویی و توانایی برای ارتباط عمیق. شرکای احساسی قابل دسترس احساسات و آسیب‌پذیری‌های خود را بدون تردید به اشتراک می‌گذارند. آن‌ها به گفت‌وگوهای معنادار می‌پردازند، همدلی نشان می‌دهند و مایل به درگیر شدن در افت‌ها و خیزهای عاطفی همراه با نزدیکی هستند.

یک فرد اجتنابی ممکن است به تمامی قصد داشته باشد که دسترسی احساسی خود را نشان دهد و واقعاً یک رابطه بخواهد، اما اغلب وقتی نوبت به نزدیکی احساسی می‌رسد به دیواری برخورد می‌کند. این به این دلیل نیست که شما را دوست ندارند یا نمی‌خواهند؛ بلکه به این دلیل است که از آسیب‌پذیری می‌ترسند. و این با کسی که وقتی به شما علاقه ندارد احساسی دسترسی‌پذیر نیست، متفاوت است.

برخلاف افراد اجتنابی که از نزدیکی می‌ترسند، افرادی که احساسی دسترس‌پذیر نیستند ممکن است ارزش سرمایه‌گذاری احساسی در یک رابطه را نبینند. اگر عدم دسترس‌پذیری احساسی شریک شما مربوط به شرایط است، صحبت کردن درباره آن و رسیدن به ریشه مشکل ممکن است کمک کند. اگر این به یک سبک وابستگی اجتنابی مربوط شود، احتمالاً نیاز به صبر بیشتری دارید و با یک درمانگر کار کنید تا بهترین سبک‌های ارتباطی را برای خود و شریکتان بیابید.

در نظر داشته باشید

مهم نیست چقدر مشتاق به انجام یک رابطه جدید یا ایجاد شده‌اید، عشق ممکن است به تنهایی کافی نباشد اگر نیازهای شما برآورده نمی‌شود.

به گفته دکتر کیلز، اگر تصمیم به ورود یا ادامه یک رابطه با فردی با سبک وابستگی اجتنابی یا کم‌علاقگی دارید، باید کاملاً آگاه باشید که در چه چیزی وارد می‌شوید. با خود صادق باشید درباره انتظاراتتان – آیا حاضرید منتظر باز شدن او بمانید یا به دنبال کسی هستید که بتواند به سادگی نیازهای احساسی شما را برآورده کند؟ اگرچه ممکن است کمی خشن به نظر برسد، باید درباره آنچه می‌توانید به دست آورید و آیا رابطه واقعاً برای هر دو طرف جواب می‌دهد، واقع‌بین باشید.

ناامیدی از نامعلوم بودن احساسات شخصی نسبت به شما، چه بی‌علاقگی باشد و چه اجتنابی، سخت است. اما درک تفاوت به شما کمک می‌کند تا تصمیم بگیرید که کدام روابط ارزش سرمایه‌گذاری زمان و احساستان را دارد و از کدام روابط بهتر است عبور کنید. برای بسیاری از افراد اجتنابی که با برقراری ارتباط مشکل دارند، این بدان معنا نیست که آن‌ها به شما عشق یا دلسوزی ندارند. از سوی دیگر، افرادی که علاقه یا دسترس‌پذیری احساسی ندارند ممکن است در انتظار شما باشند که رابطه را قطع کنید.