هم‌صدایی-کسب‌وکار-آموزش-عالی

تغییر گفتار در دنیای کسب‌وکار و آموزش عالی

یه تحقیق تازه که دانشگاه لنکستر امروز منتشر کرده، نشون میده آدما تو دنیای تجارت و بخش‌های آموزش عالی، دارن بیشتر شیوه‌های حرف زدن همدیگه رو به کار می‌برن تا یه جورایی همه‌رو تو بحثا جا بدن. شاید همیشه اینو حس نکنیم، ولی تو حرف‌زدنامون، ناخودآگاه از همدیگه تقلید می‌کنیم؛ از حرکات، لهجه‌ها و حالتای صورتمون. حتی معمولاً کلماتی رو که طرف مقابل استفاده میکنه، دوباره تکرار می‌کنیم.

تحقیقات نشون می‌ده که این نوع تعامل، که بهش میگن هم‌صدایی، به خصوص بین کسایی که سطح اجتماعیشون بالاتره، مثلاً مدیرای ارشد تو کسب‌وکار، دکترها، استادای دانشگاه و سیاستمدارا، هی بیشتر شده. این مطالعه که دکتر ویتوریا تانتوچی، استادیار زبان‌شناسی دانشگاه لنکستر، رهبریش رو به عهده داشته، نشون داد تو یه بازه‌ی 20 ساله، آدما تو این بخشا رفتارشون رو عوض کردن و خیلی بیشتر از قبل با هم هم‌صدا شدن و به سمت یه سبک تعامل جذاب‌تر رفتن. ما برای اینکه بقیه رو هم تو بحثا شریک کنیم و باهاشون هم‌صدایی داشته باشیم، شبیه اون‌ها حرف می‌زنیم.

نشست تجاری با آدمای مختلف که دارن حرف می‌زنن و از حرکات و حالتای همدیگه تقلید می‌کنن.
تعامل مثبت و هم‌صدا تو جلسات کاری، باعث می‌شه همه‌رو بیشتر تو بحثا جا بدن.

محقق‌ها می‌گن که این تغییر ممکنه به خاطر تحولات بزرگ تو ارتباطات شرکت‌ها و آموزش عالی تو دهه 2000 باشه، که شامل تمایل موسسات به سمت مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها (CSR) و ایدئولوژی‌هایی مثل برابری، تنوع و شمول (EDI) می‌شه. دکتر تانتوچی می‌گه: «این موضوع احتمالاً فقط رو سیستم ارزشای این گروه‌ها تأثیر نذاشته، بلکه رو رفتار تعاملیشون هم اثر داشته که الان داره بیشتر به سمت این میره که صریحاً حرفای بقیه رو درک کنه.» اون اضافه می‌کنه: «این افزایش تو محیطای کاری که این ایدئولوژی‌ها جا نیفتاده و مرتب تشویق نمیشن، دیده نمیشه.»

این مقاله با عنوان «گفتگوی بریتانیایی داره عوض می‌شه: هم‌صدایی و تعامل تو BNC1994 و BNC2014» امروز (25 ژوئن) تو مجله زبان‌شناسی کاربردی چاپ شده. محقق‌ها بعد از بررسی هم‌صدایی تو مکالمه‌های طبیعی و خودجوش بین انگلیسی‌زبونای بریتانیایی تو بخشای گفتاری که از British National Corpora تو سال‌های 1994 و 2014 نمونه‌برداری شده، به این نتیجه رسیدن. برای این تحقیق، بیش از 1600 مکالمه به زبان انگلیسی بریتانیایی بررسی شده. این مجموعه داده‌ها شامل میلیون‌ها کلمه از انگلیسی گفتاری امروزی بریتانیاست که تو دانشگاه لنکستر جمع‌آوری شده و جدیدترین اطلاعات از این نوعه. این مقاله رو این تمرکز داره که چطور تعامل بین بعضی از قشرهای انگلیسی‌زبونای بریتانیا بین سال‌های 1994 تا 2014 تغییر کرده.

اهمیت هم‌صدایی تو جا دادن همه تو بحث

هم‌صدایی یه نشونه‌ی مهم از اینکه همه تو بحث شریک بشن هست چون به طور کلی نشون می‌ده که حرفای طرف مقابل، به درد ادامه‌ی بحث می‌خوره. وقتی با یکی هم‌صدا می‌شیم، بهش حس «شنیده شدن» رو می‌دیم که نشون می‌ده چقدر حرفاش برامون مهمه.

کلاس دانشگاه که استاد و دانشجوها درباره‌ی اهمیت این که همه تو بحث شریک بشن صحبت می‌کنن.
اهمیت دادن به این که همه تو بحث شریک بشن تو محیطای آموزشی باعث می‌شه گفتگوها بهتر بشن.

تحقیقات نشون داده که تغییرات چشمگیری تو نحوه‌ی تعامل بریتانیایی‌ها با همدیگه وجود داره و این تغییرا تو گروه‌های مختلف اجتماعی دیده می‌شه. انگار تعاملات انگلیسی‌ها داره به سمت یه سبک جذاب‌تر میره. نبود هم‌صدایی نشون‌دهنده‌ی «فاصله‌ی تو تعامل» و کمبود جدی تو درگیر شدنه (این موضوع تو حرف زدن آدمای مبتلا به اوتیسم مشخصه).

گروه‌های اجتماعی که شامل کارگرای یدی و جوامع خارج از ایدئولوژی‌های مسئولیت اجتماعی شرکت‌ها و آموزش عالی هستن، افزایش قابل توجهی تو هم‌صدایی با زبون هم‌صنفاشون نشون ندادن. آدما به خصوص وقتی از زبان هم‌صنفاشون (دوباره) استفاده می‌کنن و اون رو به ادامه‌ی بحث ربط می‌دن، بیشتر دوست دارن تو بحثا شرکت کنن.

گفتگوی دوستانه بین دو همکار تو یه اتاق استراحت اداری، که تأکید می‌کنه به نشون دادن هم‌صدایی تو حرفا.
صحبتای روزمره تو محیط کار باعث تقویت ارتباطات اجتماعی و جا دادن همه تو بحث می‌شه.

دکتر تانتوچی که این تحقیق رو با دکتر آیکینگ وانگ از دانشگاه لیورپول انجام داده، می‌گه: «وقتی کلمات و عبارات به شکل خلاقانه تو گفتگو تکرار می‌شن، گویندگان بیشتر با حرفای همدیگه درگیر می‌شن و یه رویکرد فراگیرتر نسبت به چیزی که به‌تازگی از طرف مقابل گفته شده، نشون می‌دن.» اون ادامه می‌ده: «اونا حرفای طرف مقابل رو «مهم‌تر» جلوه می‌دن، انگار یه «ارجاع تو لحظه» است. این پدیده – هم‌صدایی – بین قشرهای بالاتر جامعه‌ی بریتانیا نسبت به قشرهای پایین‌تر بیشتر دیده می‌شه. این نشون‌دهنده‌ی یه تغییر قابل توجه تو نحوه‌ی تعامل مردم بریتانیا با همدیگه و نحوه انعکاسش تو طبقه‌های اجتماعی مختلفه.»

دکتر تانتوچی یه مثال می‌زنه: «اگه یکی بهتون بگه “بهمن شلوغ‌ترین ماهمون تو این سال بود” و شما با “قطعاً” جواب بدید، گفتگو اصلاً جذاب نیست. اینجا هیچ هم‌صدایی با نظر اولیه وجود نداره. اگه به جاش با چیزی مثل “شلوغ‌ترین بود – حتی بیشتر از دی” جواب بدید، نشون می‌دید که به چیزی که اون طرف واقعاً گفته، علاقه دارید. شما کلمات “بود” و “شلوغ‌ترین” رو دوباره استفاده می‌کنید، “بهمن” رو با “دی” عوض می‌کنید و دوباره “شلوغ‌ترین” رو با “بیشتر شلوغ” عوض می‌کنید. این به عنوان یه تلاش قوی‌تر واسه این که نشون بدید حرفاش براتون “مهمه”، درک می‌شه. این نوع تلاش زبانی امروز تو بریتانیا بیشتر مخصوص طبقات اجتماعی بالاتره، به خصوص اونایی که به بخشای شرکتی و آموزش عالی مربوط می‌شن.»

مقاله های شبیه به این مقاله

بیشتر بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *