آیا به اخبار هوش مصنوعی اعتماد دارید؟ شک می‌کنید؟

نقش هوش مصنوعی در روزنامه‌نگاری و تأثیر آن بر اعتماد خوانندگان

با افزایش نقش هوش مصنوعی در روزنامه‌نگاری، خبرنگاران و سردبیران نه تنها با چگونگی استفاده از این فناوری مواجه هستند، بلکه باید به این سؤال پاسخ دهند که چگونه باید خوانندگان را از این استفاده آگاه کنند. تحقیقات جدید دانشگاه کانزاس نشان می‌دهد که وقتی خوانندگان تصور می‌کنند هوش مصنوعی به نوعی در تولید اخبار دخالت دارد، اعتماد آنها به اعتبار اخبار کاهش می‌یابد، حتی زمانی که به‌طور کامل نمی‌دانند این فناوری چه نقشی ایفا کرده است. این یافته‌ها نشان می‌دهند که خوانندگان از کاربرد هوش مصنوعی در تولید اخبار آگاه هستند، حتی اگر این موضوع را به‌طور منفی ارزیابی کنند. با این حال، درک اینکه فناوری چگونه و چه چیزی را به اخبار اضافه کرده، ممکن است پیچیده باشد و اطلاع‌رسانی به خوانندگان به گونه‌ای که آنها بفهمند، مشکلی است که نیاز به رسیدگی دارد.

آلیسا آپلمن، استاد دانشگاه در مدرسه روزنامه‌نگاری و ارتباطات جمعی ویلیام آلن وایت و یکی از نویسندگان دو مطالعه در این زمینه، گفت: “افزایش توجه به هوش مصنوعی در روزنامه‌نگاری سؤالی است که خبرنگاران و مربیان درباره آن گفتگو می‌کنند. ما به این موضوع علاقه‌مند بودیم که خوانندگان چگونه آن را درک می‌کنند. بنابراین می‌خواستیم بیشتر درباره ادراکات مرتبط با نام‌نویسی رسانه‌ای و تأثیر آن، یا نظر مردم درباره اخبار تولید شده توسط هوش مصنوعی، اطلاعات کسب کنیم.”

آپلمن و استیو بی‌ن‌ایم، استاد دانشگاه در مدرسه روزنامه‌نگاری و ارتباطات جمعی ویلیام آلن وایت، رهبری یک آزمایش را به عهده گرفتند که در آن به خوانندگان خبری درباره شیرین‌کننده مصنوعی آسپارتام و ایمنی آن برای مصرف انسانی نشان دادند. خوانندگان به‌طور تصادفی یکی از پنج نام‌نویسی زیر را دریافت کردند: “نوشته شده توسط نویسنده کارکنان”، “نوشته شده توسط نویسنده کارکنان با ابزار هوش مصنوعی”، “نوشته شده توسط نویسنده کارکنان با کمک هوش مصنوعی”، “نوشته شده توسط نویسنده کارکنان با همکاری هوش مصنوعی” و “نوشته شده توسط هوش مصنوعی”. مقاله در همه موارد دیگر یکسان بود. یافته‌ها در دو مقاله تحقیقاتی منتشر شد که هر دو توسط آپلمن و بی‌ن‌ایم از دانشگاه کانزاس به همراه هایان جی از دانشگاه لهای و مو وو از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، لس آنجلس نوشته‌اند.

یکی از این مقالات به بررسی اینکه چگونه خوانندگان نام‌نویسی‌های هوش مصنوعی را درک می‌کنند، پرداخت. پس از خواندن مقاله، از خوانندگان درباره معنای نام‌نویسی خاصی که دریافت کرده بودند و اینکه آیا با چندین بیانیه مرتبط با سنجش سواد رسانه‌ای و نگرش‌های آنها نسبت به هوش مصنوعی موافق بودند یا نه، نظرسنجی شد. یافته‌ها نشان داد که صرف‌نظر از نام‌نویسی‌ای که دریافت کرده بودند، شرکت‌کنندگان دیدگاه وسیعی درباره آنچه فناوری انجام می‌دهد، داشتند. اکثریت احساس کردند که انسان‌ها اصلی‌ترین مشارکت‌کنندگان هستند، در حالی که برخی معتقد بودند که هوش مصنوعی ممکن است به‌عنوان یک ابزار تحقیق یا در نوشتن پیش‌نویس اولیه‌ای که توسط انسان ویرایش شده، به کار رفته باشد.

نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان درک خوبی از قابلیت‌های فناوری هوش مصنوعی داشتند و متوجه شدند که این فناوری تحت هدایت انسان با استفاده از دستورات کار می‌کند. با این حال، شرایط مختلف نام‌نویسی، فضای زیادی برای تفسیر درباره اینکه دقیقاً چگونه به مقاله‌ای که خوانده‌اند کمک کرده، باقی گذاشت. زمانی که مشارکت هوش مصنوعی در نام‌نویسی ذکر شد، این موضوع به‌طور منفی بر ادراک خوانندگان از اعتبار منبع و نویسنده تأثیر گذاشت. حتی با نام‌نویسی “نوشته شده توسط نویسنده کارکنان”، خوانندگان آن را به‌گونه‌ای تفسیر کردند که حداقل بخشی از آن توسط هوش مصنوعی نوشته شده است، زیرا نام انسانی به داستان مرتبط نبود. نویسندگان مقاله نوشتند که خوانندگان از تکنیک درک‌سازی برای تفسیر مشارکت‌های هوش مصنوعی استفاده کردند.

تأثیر هوش مصنوعی بر اعتبار اخبار

این تاکتیک به معنای استفاده از اطلاعاتی است که قبلاً آموخته شده تا بتوان درک بهتری از موقعیت‌های ناآشنا داشت. اپلمن گفت: “مردم ایده‌های متفاوتی دربارهٔ معنای هوش مصنوعی دارند و وقتی که ما در مورد عملکرد آن شفاف نیستیم، مردم در مورد آنچه که فکر می‌کنند انجام داده، شکاف‌ها را پر می‌کنند.” نتایج نشان داد که صرف‌نظر از اینکه مردم چه تصوری از نقش هوش مصنوعی در داستان داشتند، نظرات آن‌ها دربارهٔ اعتبار اخبار به طور منفی تحت تأثیر قرار گرفت. این یافته‌ها در نشریه Communication Reports منتشر شد.

نقش انسانیت در ارزیابی اعتبار

یک مقاله تحقیقاتی دیگر بررسی کرد که چگونه ادراک انسانیت، رابطه بین نقش هوش مصنوعی و قضاوت‌های اعتبار را میانجی‌گری می‌کند. این تحقیق نشان داد که پذیرش هوش مصنوعی، شفافیت را افزایش می‌دهد و خوانندگان احساس می‌کنند که مشارکت انسانی در اخبار، اعتمادپذیری را بهبود می‌بخشد. شرکت‌کنندگان، درصدی را که فکر می‌کردند هوش مصنوعی در ایجاد مقاله دخالت داشته، گزارش کردند، صرف‌نظر از اینکه کدام شرایط نام‌نویسی را دریافت کرده بودند. هر چه درصد بالاتری را اعلام کردند، قضاوت آن‌ها دربارهٔ اعتبار مقاله پایین‌تر بود. حتی کسانی که نوشته‌ای را با عنوان “نوشته شده توسط نویسندهٔ کارکنان” خواندند، گزارش کردند که احساس می‌کنند هوش مصنوعی به نوعی در این کار دخالت داشته است.

بیان-ایمه گفت: “مسئلهٔ اصلی این نبود که آیا کار توسط هوش مصنوعی یا انسان انجام شده است، بلکه این بود که چقدر فکر می‌کردند انسان در این کار نقش داشته است.” او ادامه داد: “این نشان می‌دهد که ما باید شفاف باشیم. ما فکر می‌کنیم که روزنامه‌نگاران فرضیات زیادی دارند که در این زمینه می‌سازیم که مصرف‌کنندگان می‌دانند ما چه کار می‌کنیم. اما اغلب این‌طور نیست.”

نتایج و پیامدهای آن

یافته‌ها نشان می‌دهد که مردم به مشارکت‌های انسانی در زمینه‌هایی مانند روزنامه‌نگاری که به طور سنتی توسط انسان‌ها انجام می‌شود، اعتبار بیشتری می‌دهند. زمانی که این نقش با فناوری‌هایی مانند هوش مصنوعی جایگزین می‌شود، می‌تواند بر ادراکات اعتبار تأثیر بگذارد، در حالی که ممکن است برای چیزهایی که به طور سنتی انسانی نیستند، مانند پیشنهاد ویدیوها در یوتیوب بر اساس تماشای قبلی، این‌گونه نباشد. نویسندگان گفتند: “در حالی که می‌توان این را به عنوان یک نکته مثبت تلقی کرد که خوانندگان تمایل دارند اخبار نوشته‌شده توسط انسان را معتبرتر بدانند، روزنامه‌نگاران و مربیان باید درک کنند که باید در افشای نحوه یا اینکه آیا از هوش مصنوعی استفاده می‌کنند، شفاف باشند.”

شفافیت یک عمل صحیح است، همان‌طور که در یک رسوایی اوایل امسال نشان داده شد که در آن ادعا شد Sports Illustrated مقالاتی تولید شده توسط هوش مصنوعی را به عنوان نوشته‌شده توسط انسان‌ها منتشر کرده است. با این حال، محققان استدلال می‌کنند که صرفاً بیان اینکه از هوش مصنوعی استفاده شده، ممکن است برای مردم به اندازه کافی روشن نباشد تا بفهمند که این فناوری چه کاری انجام داده و اگر احساس کنند که هوش مصنوعی بیشتر از یک انسان کمک کرده، می‌تواند بر ادراکات اعتبار تأثیر منفی بگذارد.

تحقیقات آینده و درک خوانندگان

یافته‌ها دربارهٔ ادراک نویسندگی و انسانیت در نشریه Computers in Human Behavior: Artificial Humans منتشر شد. هر دو مقاله نشریه نشان می‌دهند که تحقیقات بیشتری باید ادامه یابد تا بررسی شود که چگونه خوانندگان مشارکت‌های هوش مصنوعی در روزنامه‌نگاری را درک می‌کنند و همچنین پیشنهاد می‌کنند که روزنامه‌نگاری به عنوان یک حوزه می‌تواند از بهبود در نحوه افشای این شیوه‌ها بهره‌مند شود. اپلمن و بیان-ایمه به بررسی درک خوانندگان از شیوه‌های مختلف روزنامه‌نگاری پرداخته و دریافته‌اند که خوانندگان اغلب نمی‌توانند آنچه را که برخی افشاگری‌ها مانند اصلاحات، نام‌نویسی، آموزش اخلاق یا استفاده از هوش مصنوعی به معنای آن است، به طور سازگار با آنچه روزنامه‌نگاران قصد داشتند، درک کنند.

بیان-ایمه گفت: “بخشی از چارچوب تحقیق ما همیشه ارزیابی این بوده که آیا خوانندگان می‌دانند روزنامه‌نگاران چه کار می‌کنند. ما می‌خواهیم به درک بهتری از اینکه مردم چگونه کار روزنامه‌نگاران را می‌بینند، ادامه دهیم.”