هوش مصنوعی اعتماد به اخبار رو کم می‌کنه؟🔬نتایج تکان‌دهنده از آزمایش جدید

تأثیر هوش مصنوعی بر میزان اعتماد خوانندگان به اخبار

همین‌طور که هوش مصنوعی پاشو به عرصهٔ روزنامه‌نگاری باز می‌کنه، خبرنگارها و سردبیرها با یه چالش جدید روبرو هستن: چطور از این ابزار استفاده کنن و مهم‌تر از اون، چجوری این قضیه رو برای خواننده‌ها توضیح بدن. تحقیقات جدید دانشگاه کانزاس نشون می‌ده وقتی خواننده‌ها فکر می‌کنن هوش مصنوعی تو تولید اخبار نقشی داره، اعتمادشون به اعتبار اون خبرها کم می‌شه، حتی اگه دقیقاً ندونن هوش مصنوعی چی کار کرده. این یافته‌ها نشون می‌ده که خواننده‌ها از حضور هوش مصنوعی تو کار تولید خبر باخبرن، حتی اگه نظر خوبی نسبت بهش نداشته باشن.

فهمیدن نقش هوش مصنوعی تو تولید خبر و این‌که چطور باید این موضوع رو به خواننده‌ها منتقل کرد، یه مسئلهٔ پیچیده‌ست که احتیاج به بررسی دقیق داره. به گفتهٔ محقق‌ها: “توجه روزافزون به هوش مصنوعی تو روزنامه‌نگاری سوالیه که خبرنگارها و اساتید دربارش بحث می‌کنن، ولی ما به این فکر کردیم که خواننده‌ها چطور این قضیه رو درک می‌کنن. برای همین هم، دنبال این بودیم که بیشتر راجع به برداشت‌ها از نام نویسنده‌های رسانه‌ای و تأثیرشون و همین‌طور نظرات مردم دربارهٔ خبرهای تولید شده توسط هوش مصنوعی بدونیم.” اینا رو آلیسا آپلمن گفت، استادیار دانشکدهٔ روزنامه‌نگاری و ارتباطات جمعی ویلیام آلن وایت و نویسندهٔ مشترک دو تا مقاله تو این زمینه.

یه آزمایش برای بررسی برداشت‌های خواننده‌ها

آپلمن و استیو بی‌ان-ایم، استادیار همون دانشکده، یه آزمایش ترتیب دادن که توش به خواننده‌ها خبرهایی دربارهٔ شیرین‌کنندهٔ مصنوعی آسپارتام و بی‌ضرریش برای انسان نشون دادن. خواننده‌ها به طور تصادفی یکی از این پنج تا نام نویسنده رو دیدن: “نوشته شده توسط نویسندهٔ تحریریه”، “نوشته شده توسط نویسندهٔ تحریریه با ابزار هوش مصنوعی”، “نوشته شده توسط نویسندهٔ تحریریه با کمک هوش مصنوعی”، “نوشته شده توسط نویسندهٔ تحریریه با همکاری هوش مصنوعی” و “نوشته شده توسط هوش مصنوعی”. محتوای مقاله تو همهٔ موارد یکی بود. نتایج این تحقیق تو دو تا مقاله چاپ شد که هر دوشون رو آپلمن و بی‌ان-ایم از دانشگاه کانزاس، به همراه هایان جیا از دانشگاه لهای و مو وو از دانشگاه ایالتی کالیفرنیا، لس آنجلس نوشتن.

برداشت خواننده‌ها از نام نویسنده‌های هوش مصنوعی

یکی از مقاله‌ها تمرکزش رو گذاشته بود رو این‌که خواننده‌ها چطوری اسم نویسنده‌های هوش مصنوعی رو درک می‌کنن. بعد از این‌که خواننده‌ها مقاله رو خوندن، ازشون یه نظرسنجی شد دربارهٔ معنی اسم نویسنده‌ای که دیدن و این‌که آیا با چند تا جمله که سطح سواد رسانه‌ای و نظرشون نسبت به هوش مصنوعی رو نشون می‌داد، موافقن یا نه. نتایج نشون داد که شرکت‌کننده‌ها، فارغ از اسم نویسنده، دیدگاهای کلی راجع به این‌که این تکنولوژی چه کار می‌کنه داشتن. بیشترشون گفتن احساس می‌کنن آدم‌ها نقش اصلی رو دارن، درحالی‌که بعضیا گفتن فکر می‌کنن هوش مصنوعی ممکنه به عنوان کمک تحقیقاتی یا برای نوشتن پیش‌نویس اولیه که بعداً یه آدم ویرایشش کرده، استفاده شده باشه.

نتایج نشون داد شرکت‌کننده‌ها درک نسبتاً خوبی از توانایی‌های هوش مصنوعی داشتن و این‌که فهمیدن این تکنولوژی تحت هدایت انسان و با دستورالعمل کار می‌کنه. با این حال، اسامی مختلف نویسنده‌ها، فضای زیادی برای تفسیر این‌که چطور به طور خاص به مقاله‌ای که خوندن کمک کرده، باقی گذاشت. وقتی مشارکت هوش مصنوعی تو نام نویسنده ذکر می‌شد، این قضیه اثر منفی روی درک خواننده‌ها از اعتبار منبع و نویسنده می‌ذاشت. حتی با نام نویسندهٔ “نوشته شده توسط نویسندهٔ تحریریه”، خواننده‌ها این‌طور برداشت کردن که حداقل بخشی از نوشته توسط هوش مصنوعی انجام شده، چون اسم یه آدم با داستان ارتباط نداشت. نویسنده‌ها اشاره کردن که خواننده‌ها از یه تکنیک ادراکی برای تفسیر مشارکت‌های هوش مصنوعی استفاده کردن.

تأثیر هوش مصنوعی روی اعتبار اخبار

این تاکتیک یعنی استفاده از اطلاعاتی که قبلاً یاد گرفتیم تا یه درک بهتر از موقعیت‌هایی که شاید باهاشون آشنا نباشیم، پیدا کنیم. آپلمن گفت: “مردم نظرات متفاوتی دربارهٔ معنی هوش مصنوعی دارن و وقتی ما دربارهٔ این‌که چطور کار می‌کنه شفاف نیستیم، آدما به‌طور خودکار ذهن‌شون رو پر می‌کنن با حدس و گمان.” نتایج نشون داد صرف‌نظر از این‌که مردم چه نظری دربارهٔ نقش هوش مصنوعی تو اون داستان داشتن، نظرشون دربارهٔ اعتبار خبر به‌طور منفی تحت تأثیر قرار گرفت. این یافته‌ها تو نشریهٔ Communication Reports چاپ شد.

نقش آدم‌ها تو ارزیابی اعتبار

یه مقالهٔ تحقیقاتی دیگه بررسی می‌کرد که چطور درک وجود “انسان” رابطهٔ بین نقش هوش مصنوعی و قضاوت دربارهٔ اعتبار رو تحت تأثیر قرار می‌ده. این تحقیق نشون داد که پذیرش هوش مصنوعی باعث افزایش شفافیت میشه و خواننده‌ها احساس می‌کنن که مشارکت انسان تو اخبار، قابل‌اعتماد بودن رو بهتر می‌کنه. شرکت‌کننده‌ها درصدی رو گزارش کردن که فکر می‌کردن هوش مصنوعی تو ساخت مقاله دست داشته، بدون این‌که به این توجه کنن که چه نوع عنوانی رو دیدن. هرچی درصد بالاتری رو اعلام کردن، قضاوت‌شون دربارهٔ اعتبار مقاله پایین‌تر بود. حتی کسایی که عبارت “نوشته شده توسط نویسندهٔ تحریریه” رو خوندن، گزارش کردن که احساس می‌کنن هوش مصنوعی به یه نحوی تو این فرآیند دخیل بوده.

بیان-ایمه گفت: “مسئله اصلی این نبود که آیا کار توسط هوش مصنوعی انجام شده یا انسان، بلکه این بود که چقدر فکر می‌کردن انسان تو این کار نقش داشته.” و اضافه کرد: “این نشون می‌ده که ما باید شفاف باشیم. ما فکر می‌کنیم که روزنامه‌نگارها فرضیات زیادی دارن که تو حوزه‌ٔ خودشون می‌سازن و تصور می‌کنن مصرف‌کننده‌ها می‌دونن ما چی کار می‌کنیم، ولی اغلب این‌طور نیست.”

تأثیر فناوری بر اعتبار اخبار

یافته‌ها نشون می‌ده مردم به مشارکت‌های انسانی تو حوزه‌هایی مثل روزنامه‌نگاری که به‌طور سنتی توسط آدم‌ها انجام می‌شه، بیشتر اعتماد می‌کنن. وقتی این وظایف توسط فناوری‌هایی مثل هوش مصنوعی جایگزین می‌شن، ممکنه روی برداشت از اعتبار تأثیر بذاره، درحالی‌که این تأثیر برای مواردی که به‌طور سنتی انسانی نیستن، مثل پیشنهاد ویدیوهای یوتیوب بر اساس ویدیوهایی که قبلاً دیدیم، ممکنه صدق نکنه. نویسنده‌ها همچنین اشاره کردن که درحالی‌که می‌شه این رو یه نکتهٔ مثبت در نظر گرفت که خواننده‌ها تمایل دارن اخبار نوشته شده توسط انسان رو معتبرتر بدونن، روزنامه‌نگارها و مربی‌ها باید بفهمن که باید تو این‌که چطور و چقدر از هوش مصنوعی استفاده می‌کنن، شفاف باشن.

شفافیت یه عمل منطقی هست، همون‌طور که تو رسوایی‌ای که اوایل امسال اتفاق افتاد نشون داده شد؛ مجلهٔ Sports Illustrated مقالاتی که توسط هوش مصنوعی تولید شده بود رو به‌عنوان مقالاتی که توسط انسان نوشته شده، منتشر کرده بود. با این حال، محقق‌ها استدلال می‌کنن که فقط این‌که اعلام کنیم از هوش مصنوعی استفاده شده، ممکنه برای این‌که مردم بفهمن این فناوری چی کار کرده و این‌که احساس کنن بیشتر از یه انسان کمک کرده یا نه، کافی نباشه، که می‌تونه روی برداشت از اعتبار اثر منفی بذاره.

نیاز به تحقیقات بیشتر

یافته‌ها در مورد برداشت از نویسندگی و انسان بودن تو نشریهٔ Computers in Human Behavior: Artificial Humans چاپ شده. هر دو مقاله نشون می‌دن که باز هم باید تحقیقات ادامه پیدا کنه تا بررسی بشه خواننده‌ها چطور به مشارکت‌های هوش مصنوعی تو روزنامه‌نگاری نگاه می‌کنن. نویسنده‌ها همچنین پیشنهاد می‌کنن که روزنامه‌نگاری، به‌عنوان یه حوزه، می‌تونه از بهبود تو شیوه‌های افشای این‌جور کارها بهره‌مند بشه.

آپلمن و بیان-ایمه به مطالعهٔ درک خواننده‌ها از شیوه‌های مختلف روزنامه‌نگاری پرداختن و فهمیدن که خواننده‌ها اغلب درک درستی از معنی افشاگری‌هایی مثل اصلاحات، عناوین، آموزش‌های اخلاقی یا استفاده از هوش مصنوعی ندارن. بیان-ایمه گفت: “بخشی از چارچوب تحقیق ما همیشه این بوده که ارزیابی کنیم آیا خواننده‌ها می‌دونن روزنامه‌نگارها چی کار می‌کنن. و ما می‌خوایم به درک بهتری از این‌که مردم چطوری به کار روزنامه‌نگارها نگاه می‌کنن، برسیم.”