کارمندان نظارت انسانی را به هوش مصنوعی ترجیح می‌دهند

تأثیر نظارت هوش مصنوعی بر رفتار و بهره‌وری کارکنان

تحقیقات دانشگاه کرنل نشان می‌دهد که سازمان‌هایی که از هوش مصنوعی برای نظارت بر رفتار و بهره‌وری کارکنان استفاده می‌کنند، ممکن است با افزایش نارضایتی، کاهش بهره‌وری و تمایل بیشتر به ترک کار از سوی کارکنان مواجه شوند؛ مگر اینکه این فناوری به‌گونه‌ای معرفی شود که از توسعه آنها حمایت کند.

بر اساس این تحقیق، ابزارهای نظارتی باعث می‌شوند افراد احساس بیشتری از دست دادن خودمختاری در مقایسه با نظارت انسانی داشته باشند. محققان تأکید می‌کنند که کسب‌وکارها و سازمان‌هایی که از این فناوری‌های در حال تغییر سریع برای ارزیابی رفتار کارکنان استفاده می‌کنند، باید عواقب ناخواسته آن را در نظر بگیرند، چرا که این عواقب ممکن است منجر به مقاومت و آسیب به عملکرد شوند. آنها همچنین به فرصتی برای جلب همکاری اشاره می‌کنند، اگر کارکنان احساس کنند که این ابزارها به منظور کمک به آنها وجود دارند و نه برای قضاوت در مورد عملکردشان — ارزیابی‌هایی که ممکن است نگران باشند فاقد زمینه و دقت باشند.

امیلی زیتک، استاد یار رفتار سازمانی، می‌گوید: “زمانی که هوش مصنوعی و سایر فناوری‌های پیشرفته برای اهداف توسعه‌ای به کار گرفته می‌شوند، افراد از این که می‌توانند از آن یاد بگیرند و عملکرد خود را بهبود ببخشند، خوشحال هستند.” او ادامه می‌دهد: “مشکل زمانی پیش می‌آید که آنها احساس کنند ارزیابی به‌طور خودکار و مستقیماً از داده‌ها انجام می‌شود و قادر به زمینه‌سازی آن به هیچ وجه نیستند.”

زیتک یکی از نویسندگان مقاله‌ای با عنوان “نظارت الگوریتمی در مقابل نظارت انسانی: کاهش احساس خودمختاری و افزایش مقاومت” است که ریچل شلوند نویسنده اول آن است. محققان چهار آزمایش با شرکت نزدیک به ۱۲۰۰ نفر انجام دادند. در اولین مطالعه، وقتی از شرکت‌کنندگان خواسته شد تا به یاد بیاورند و درباره زمان‌هایی که تحت نظارت و ارزیابی یکی از انواع نظارت قرار داشتند، بنویسند، آنها گزارش دادند که تحت نظارت هوش مصنوعی احساس خودمختاری کمتری دارند و بیشتر به رفتارهای مقاومتی روی می‌آورند.

تأثیر نظارت هوش مصنوعی بر خلاقیت گروهی

در یک سری مطالعات، از شرکت‌کنندگان خواسته شد که به‌عنوان یک گروه برای ایده‌پردازی در مورد یک پارک تفریحی همکاری کنند و سپس به‌صورت فردی ایده‌هایی برای یک بخش خاص از پارک ارائه دهند. به آن‌ها گفته شد که کارشان تحت نظارت یک دستیار تحقیق یا هوش مصنوعی قرار دارد؛ که در ویدئو کنفرانس‌های زوم به‌عنوان “فید فناوری هوش مصنوعی” معرفی شده بود. پس از چند دقیقه، یا دستیار انسانی یا هوش مصنوعی پیامی را منتقل کردند مبنی بر اینکه شرکت‌کنندگان ایده‌های کافی ارائه نمی‌دهند و باید بیشتر تلاش کنند.

در نظرسنجی‌های پس از یکی از این مطالعات، بیش از ۳۰٪ از شرکت‌کنندگان به نظارت هوش مصنوعی انتقاد کردند، در حالی که تنها حدود ۷٪ از نظارت انسانی انتقاد داشتند. فراتر از شکایات و انتقادات، محققان دریافتند که افرادی که فکر می‌کردند تحت نظارت هوش مصنوعی هستند، ایده‌های کمتری تولید کردند که نشان‌دهنده عملکرد ضعیف‌تری بود. زیتک گفت: “اگرچه شرکت‌کنندگان در هر دو حالت پیام مشابهی دریافت کردند که باید ایده‌های بیشتری تولید کنند، اما وقتی این پیام از هوش مصنوعی می‌آمد، آن را به‌طور متفاوتی درک می‌کردند.” او افزود: “نظارت هوش مصنوعی باعث شد آن‌ها در چندین مطالعه عملکرد بدتری داشته باشند.”

تأثیر نوع نظارت بر احساسات و عملکرد

در یک مطالعه چهارم، به شرکت‌کنندگانی که تصور می‌کردند در یک مرکز تماس کار می‌کنند، گفته شد که انسان‌ها یا هوش مصنوعی نمونه‌ای از تماس‌هایشان را تحلیل خواهند کرد. برای برخی، این تحلیل برای ارزیابی عملکرد آن‌ها استفاده می‌شد و برای دیگران، به‌عنوان بازخورد توسعه‌ای ارائه می‌شد. در سناریوی توسعه‌ای، شرکت‌کنندگان دیگر نظارت الگوریتمی را به‌عنوان تهدیدی برای خودمختاری‌شان درک نکردند و تمایل بیشتری برای ترک کار گزارش نکردند.

زیتک گفت: “سازمان‌هایی که سعی در پیاده‌سازی این نوع نظارت دارند، باید مزایا و معایب آن را شناسایی کنند. آن‌ها باید هر کاری که می‌توانند انجام دهند تا این نظارت یا توسعه‌ای‌تر شود یا اطمینان حاصل کنند که افراد می‌توانند زمینه‌سازی کنند. اگر افراد احساس کنند که خودمختاری ندارند، خوشحال نخواهند بود.”