پیوند پنهان بین تروما و اعتیاد را کشف کنید

یادداشت زبانی

متخصصان استفاده از مواد به تدریج از اصطلاحاتی مانند “سوء مصرف مواد” فاصله گرفته و به جای آن از “وابستگی به مواد” استفاده می‌کنند، زیرا واژه “سوء مصرف” به عنوان یک برچسب و ننگ در نظر گرفته می‌شود. اصطلاح تشخیصی برای استفاده و وابستگی به مواد که بر عملکرد فرد تأثیر می‌گذارد، “اختلال استفاده از مواد” نامیده می‌شود. این مقاله به دلیل همین ننگ، به “وابستگی به مواد” اشاره دارد و نه “سوء مصرف“. ارتباط بین تروما و افزایش خطر اختلالات استفاده از مواد در تحقیقات برای سال‌ها مستند شده است. افرادی که سابقه تروما دارند، مواد بیشتری مصرف می‌کنند و در مقایسه با کسانی که سابقه تروما ندارند، در معرض خطر بالاتری برای وابستگی، اختلالات استفاده از مواد و عوارض مرتبط قرار دارند. در ادامه بیشتر در مورد ارتباط بین تروما و استفاده و وابستگی به مواد توضیح داده خواهد شد.

تروما چیست؟

تروما به رویدادهایی اشاره دارد که ناراحت‌کننده، آزاردهنده یا به نوعی upsetting هستند. راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5-TR) یک رویداد تروما را به عنوان “مواجهه با مرگ واقعی یا تهدیدآمیز، آسیب جدی یا خشونت جنسی” تعریف می‌کند. این می‌تواند به چهار روش مختلف رخ دهد:

• تجربه مستقیم رویداد یا وقوع آن برای خود فرد
• شاهد بودن رویداد در حال وقوع برای شخص دیگری
• آگاهی از وقوع یک رویداد تروما برای یک دوست نزدیک یا عضو خانواده
• مواجهه مکرر با جزئیات شدید رویداد تروما، مانند امدادگران پس از یک فاجعه یا درمانگران که داستان‌های تروما را از مراجعان می‌شنوند

رویدادهای تروما می‌توانند یک رویداد واحد، مانند یک تصادف رانندگی یا مرگ یک عزیز، یا یک استرسور طولانی‌مدت، مانند زندگی در یک خانواده آزاردهنده باشند. تروما می‌تواند در هر زمان از زندگی رخ دهد و برای هر کسی ممکن است اتفاق بیفتد. تجربیات نامطلوب دوران کودکی (ACEs) رویدادهایی هستند که بین تولد و سن 17 سالگی رخ می‌دهند و می‌توانند ترومازا باشند و بر سطح استرس کودک در طول زمان تأثیر بگذارند. بر اساس اطلاعات مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها، ACEs شامل موارد زیر هستند:

• آزار جسمی
• آزار عاطفی
• آزار جنسی
• غفلت جسمی
• غفلت عاطفی
• نگهدارنده‌ای با بیماری روانی درمان‌نشده
• خشونت علیه مادر، نامادری یا شخصیت مادری
• از دست دادن والدین به دلیل ترک، جدایی، طلاق، مرگ و غیره
• حبس یکی از اعضای خانواده
• وابستگی به مواد توسط یکی از اعضای خانواده

ACEs نسبتاً شایع هستند و تقریباً دو سوم بزرگسالان حداقل یک تجربه نامطلوب دوران کودکی را گزارش می‌کنند. این تجربیات می‌توانند به بسیاری از مشکلات، از جمله تشخیص‌های سلامت روان، مشکلات پزشکی، حمایت اجتماعی ضعیف، بیکاری، وابستگی به مواد و مرگ زودرس کمک کنند.

چگونه تروما به وابستگی به مواد منجر می‌شود؟

برخی از افرادی که تروما را تجربه می‌کنند، به دلیل آن دچار مشکلات سلامت روان می‌شوند. برای بسیاری، تروما به صورت هایپر ویژیلنس، بازتجربه کردن تروما و سایر علائم اختلال استرس پس از تروما (PTSD) بروز می‌کند. اگرچه استفاده از مواد به عنوان یک علامت رسمی PTSD شناخته نمی‌شود، حدود 59% از افرادی که به PTSD مبتلا هستند، با مشکلات استفاده و وابستگی به مواد مواجه می‌شوند. زمانی که تروما در مراحل اولیه زندگی رخ دهد، خطر بروز مشکلات استفاده از مواد افزایش می‌یابد. همچنین، هرچه تعداد تروماهایی که یک فرد تجربه کرده بیشتر باشد، احتمال بروز مشکلات با مواد نیز بیشتر می‌شود. افرادی که تروما را تجربه می‌کنند ممکن است به مواد روی آورند تا حالت‌های ناخوشایند ناشی از علائم تروما را تنظیم کنند. این مواد ممکن است آرامش و احساسات مثبت را فراهم کنند. به طور کلی، استفاده از مواد می‌تواند به عنوان یک نوع خوددرمانی پس از یک تروما یا مجموعه‌ای از رویدادهای ترومازا باشد.

کاهش تأثیرات آسیب‌های روانی با حمایت اجتماعی

پس از تجربه یک آسیب یا مجموعه‌ای از رویدادهای آسیب‌زا، حمایت اجتماعی و مداخلات فوری می‌توانند احتمال و شدت بروز علائم آسیب‌دیدگی روانی را کاهش دهند. این مداخلات همچنین خطر بروز مشکلات مربوط به مصرف مواد را کاهش می‌دهند و نظریه‌ای را پشتیبانی می‌کنند که مصرف مواد به‌عنوان یک روش مقابله با علائم آسیب‌دیدگی روانی در نظر گرفته می‌شود.

اختلال استرس پس از خیانت چیست؟

علائم مصرف مواد مرتبط با آسیب‌دیدگی

وابستگی به مواد و مشکلات مربوط به مصرف مواد می‌توانند به روش‌های مختلفی بسته به فرد بروز کنند. طبق DSM-5-TR، وابستگی به مواد ممکن است شامل رفتارها و علائم زیر باشد:

• مصرف ماده در مقادیر بیشتر یا به مدت طولانی‌تر از آنچه که در ابتدا قصد شده است.
• تلاش‌های مکرر ناموفق برای کاهش یا کنترل مصرف ماده.
• صرف زمان قابل توجهی برای به‌دست آوردن، استفاده و بهبودی از اثرات ماده.
• تجربه تمایلات یا اشتیاق به مصرف ماده در زمان عدم استفاده.
• مشکلات عملکردی ناشی از مصرف ماده، از جمله ناتوانی در انجام وظایف.
• ادامه مصرف با وجود عواقب منفی ناشی از مصرف ماده.
• کناره‌گیری از فعالیت‌های اجتماعی، شغلی یا تفریحی به دلیل مصرف ماده.
• مصرف خطرناک یا ناامن.
• ادامه مصرف با وجود آگاهی از عواقب منفی ناشی از مصرف ماده.
• افزایش تحمل، مانند نیاز به مقدار بیشتری از ماده برای دستیابی به همان اثر.
• علائم ترک در زمان عدم مصرف ماده.

اگر پس از یک رویداد آسیب‌زا متوجه افزایش مصرف مواد خود شدید، ممکن است مصرف شما به آسیب‌دیدگی مرتبط باشد. اگر متوجه شدید که از ماده برای مقابله با محرک‌ها یا خاطرات آسیب‌زا استفاده می‌کنید، ممکن است ارتباطی بین آسیب‌دیدگی و مصرف مواد شما وجود داشته باشد. همچنین، اگر تمایل دارید پس از مواجهه با محرک‌ها، مانند تماس با متجاوز یا در سالگردهای آسیب، از ماده استفاده کنید، این نیز می‌تواند نشانه‌ای باشد که مصرف شما به آسیب‌دیدگی مرتبط است.

درک ارتباط بین آسیب‌دیدگی و سوء مصرف مواد

چگونه کمک بگیریم

اگر با مصرف مواد خود مشکل دارید و سابقه‌ای از آسیب‌دیدگی دارید، کمک در دسترس است. بسیاری از افرادی که این مشکلات را تجربه می‌کنند، از درمان بهره‌مند می‌شوند و زندگی‌های لذت‌بخش و رضایت‌بخشی دارند. ممکن است درخواست کمک دشوار باشد، اما بدانید که شما شایسته حمایت و مراقبت هستید.

هم علائم آسیب‌دیدگی و هم اختلالات مصرف مواد مسائل مربوط به سلامت روان هستند. این مشکلات نشان‌دهنده ارزش شما به‌عنوان یک فرد نیستند. صرف‌نظر از علائم شما، شایسته کمک هستید. اگر تصمیم به مراجعه به درمانگر دارید، به دنبال ارائه‌دهندگانی باشید که در درمان وابستگی به مواد و اختلالات مصرف مواد تخصص دارند. همچنین، به دنبال ارائه‌دهندگانی باشید که در درمان آسیب‌دیدگی و ارائه مراقبت‌های آگاه به آسیب‌دیدگی آموزش دیده‌اند.

برخی از بازماندگان آسیب‌دیدگی و افرادی که با مصرف مواد خود مشکل دارند، از درمان گروهی یا حمایت همتا در روند بهبودی خود بهره‌مند می‌شوند. درمانگر یا پزشک عمومی شما ممکن است اطلاعاتی درباره منابع محلی داشته باشد. اداره خدمات سوء مصرف مواد و سلامت روان (SAMHSA) دارای دایرکتوری از کلینیک‌ها و منابع ملی است. وب‌سایت آنها همچنین اطلاعاتی درباره حمایت از عزیزان، درخواست کمک در بحران، کاهش آسیب و اطلاعات آموزشی درباره مواد و مصرف مواد ارائه می‌دهد.

اگر شما یا یکی از عزیزانتان با مصرف مواد، اعتیاد و/یا آسیب‌دیدگی مشکل دارید، با خط ملی کمک‌های ساما به شماره 1-800-662-4357 تماس بگیرید تا اطلاعاتی درباره حمایت و مراکز درمانی در منطقه خود دریافت کنید. برای منابع بیشتر در زمینه سلامت روان، به پایگاه داده خط ملی کمک ما مراجعه کنید.