پاسخ سریع به نوزادها: کلید یادگیری زبان و آداب اجتماعی

تحقیقات جدید دانشگاه کرنل: واکنش‌های دیگران و یادگیری زبان در نوزادان

تحقیقات جدید دانشگاه کرنل نشان می‌دهد که زمان‌بندی واکنش‌های دیگران به صداهای نوزادان نقش کلیدی در نحوه یادگیری زبان و هنجارهای اجتماعی توسط آن‌ها دارد. این فرآیند در تعاملات نوزادان با یک ربات به وضوح قابل مشاهده است. محققان با استفاده از یک ماشین کنترلی از راه دور که به سمت نوزادان می‌آمد و به صداهای آن‌ها واکنش نشان می‌داد، دریافتند که در عرض ۱۰ دقیقه، نوزادان انتظارات قوی از واکنش ماشین به صداهای خود شکل می‌دهند.

زمانی که ماشین دیگر به صداهای آن‌ها پاسخ نمی‌داد، نوزادان با بروز صداهای بیشتری به سمت ماشین واکنش نشان می‌دادند و بازی می‌کردند. این واکنش‌ها قوی‌تر از زمانی بود که آن‌ها با افراد در تعامل بودند. این مطالعه نشان می‌دهد که در مراحل اولیه رشد، یادگیری بنیادین درباره این‌که توجه خود را به کجا معطوف کنند، به وابستگی بستگی دارد؛ به این معنا که واکنش‌های مراقبان به‌طور نزدیک به رفتار نوزادان انجام می‌شود.

محققان پیشنهاد می‌کنند که حداقل در سال اول زندگی، نوزادان بسیار قابل انعطاف هستند و می‌توانند از وابستگی‌ها یاد بگیرند، حتی اگر این وابستگی‌ها مربوط به ماشین‌هایی باشد که ویژگی‌های انسانی ندارند. این یافته‌ها با فرضیات برخی از روانشناسان رشد که معتقدند نوزادان مانند سایر حیوانات که به آرامی رشد می‌کنند، به دانش ذاتی و ژنتیکی مانند شناسایی چهره‌ها برای یادگیری تکیه می‌کنند، در تضاد است. مایکل گلدستین، استاد روانشناسی، گفت: “ما در حال نشان دادن عکس این موضوع هستیم.”

او که مدیر آزمایشگاه تحلیل رفتاری سال‌های اولیه (B.A.B.Y.) است، افزود: “آنچه در نوزاد وجود دارد، توجه به زمان است و این توجه، جهان باقی‌مانده را مدیریت می‌کند. نوزادان ماشین‌های یادگیری هستند و این بر عهده بزرگ‌ترهاست که به شیوه‌های درست پاسخ دهند تا این یادگیری را تحریک کنند.”

تحقیقی درباره انتظارات اجتماعی از یک عامل مصنوعی

گلدشتین نویسنده مسئول مقاله‌ای با عنوان «شرطی بودن، شکل‌گیری انتظارات اجتماعی درباره یک عامل مصنوعی را ممکن می‌سازد» است که در نشریه Infancy منتشر شده است. در این تحقیق، بیش از 60 نوزاد با سن 7 و 8 ماه در یک اتاق بازی بزرگ و با حضور مراقبان خود قرار گرفتند. در این اتاق، نوزادان با یک ماشین کنترلی از راه دور یا یک فرد ناشناس مواجه شدند.

برای برخی از نوزادان، ماشین یا فرد ناشناس به صداهای نوزادان که به صورت بی‌هدف تولید می‌شد واکنش نشان می‌دادند. این واکنش‌ها به اندازه‌ای بود که مراقب نوزاد نیز واکنش نشان می‌داد. ماشین به جلو حرکت می‌کرد و صدای یک حرف صدادار از بلندگوی متصل به خود تولید می‌کرد، در حالی که فرد ناشناس نیز صدای مشابهی تولید کرده، شانه نوزاد را لمس می‌کرد و لبخند می‌زد.

در گروه‌های دیگر، ماشین یا فرد ناشناس به صورت تصادفی و بدون توجه به صداهای نوزاد واکنش نشان می‌دادند که به آن کنترل یوقی گفته می‌شود. پس از 10 دقیقه تعامل اجتماعی، ماشین یا فرد ناشناس به مدت دو دقیقه از واکنش دادن خودداری کردند. این موضوع باعث شد نوزادان در هر گروه بیشتر صدا تولید کنند، اما هیچ‌کدام به اندازه نوزادانی که با ماشین واکنش‌پذیر بازی می‌کردند صدا تولید نکردند.

گلدشتین گفت: «زمانی که آن ماشین واکنش‌پذیر متوقف شد، نوزادان ماشین را گرفتند، آن را حرکت دادند و به شدت به آن صدا تولید کردند.» محققان بر این باورند که انعطاف‌پذیری که نوزادان نشان می‌دهند و از حدود پنج ماهگی آغاز می‌شود، در حین یادگیری شکل‌گیری مهارت‌های اجتماعی یک مزیت است، اما ممکن است با افزایش تسلط بر زبان کاهش یابد.

یافته‌های این تحقیق می‌تواند بینش‌هایی درباره مکانیزم‌های یادگیری بنیادی ارائه دهد. این موضوعی است که آزمایشگاه گلدشتین در حال آغاز مطالعه آن بر روی نوزادان در معرض خطر اوتیسم است، که ممکن است نسبت به نوزادان معمولی، نرخ‌های واکنش پیش‌بینی‌پذیرتری را ترجیح دهند. این تحقیق با حمایت بنیاد ملی علوم و موسسه ملی سلامت کودک و توسعه انسانی انجام شده است.