فوری: واکنش اطرافیان به نوزادان، راز یادگیری زبان و تربیت اجتماعی!

تحقیقات جدید دانشگاه کرنل: نقش واکنش‌های دیگران در یادگیری زبان نوزادان

تحقیقات تازه از دانشگاه کرنل نشان می‌دهند که زمان‌بندی واکنش‌های اطرافیان به آواهای نوزادان، نقش چشمگیری در یادگیری زبان و همچنین شکل‌گیری هنجارهای اجتماعی در آنها دارد. این فرآیند، به شکلی ملموس در تعاملات نوزادان با یک دستگاه رباتیک دیده شد. محققان با استفاده از یک ماشین کنترلی که به سمت نوزادان حرکت می‌کرد و به اصوات آنها واکنش نشان می‌داد، دریافتند که تنها در عرض ده دقیقه، نوزادان انتظارات قوی از واکنش دستگاه به صداهایشان ایجاد می‌کنند.

هنگامی که دستگاه دیگر به صداهایشان پاسخ نمی‌داد، نوزادان با تولید اصوات بیشتر به سمت دستگاه عکس‌العمل نشان می‌دادند و مشغول بازی می‌شدند. این واکنش‌ها حتی از زمانی که با افراد در تعامل بودند، قوی‌تر بود. این پژوهش نشان می‌دهد که در مراحل اولیه رشد، یادگیری پایه‌ای در مورد این که توجه خود را به چه چیزی معطوف کنند، به وابستگی دارد؛ یعنی واکنش‌های مراقبین مستقیماً با رفتار نوزادان مرتبط است.

محققان معتقدند که حداقل در سال اول زندگی، نوزادان بسیار انعطاف‌پذیر هستند و می‌توانند از وابستگی‌ها یاد بگیرند، حتی اگر این وابستگی‌ها به دستگاه‌هایی مرتبط باشد که ویژگی‌های انسانی ندارند. یافته‌های این تحقیق با نظریات برخی روانشناسان رشد که معتقدند نوزادان، مانند دیگر حیوانات که به آرامی رشد می‌کنند، به دانش ذاتی و ژنتیکی، مثلاً شناسایی چهره، برای یادگیری تکیه می‌کنند، در تضاد است. مایکل گلدستین، استاد روانشناسی، می‌گوید: «ما در حال نشان دادن عکس این موضوع هستیم.»

او که مدیر آزمایشگاه تحلیل رفتاری سال‌های اولیه (B.A.B.Y.) نیز هست، اضافه می‌کند: «آنچه در نوزاد وجود دارد، توجه به زمان‌بندی است و همین توجه، جهان پیرامون را مدیریت می‌کند. نوزادان، ماشین‌های یادگیری هستند و این بر عهده بزرگترهاست که به روش‌های درست پاسخ دهند تا این یادگیری را تحریک کنند.»

یک مطالعه در مورد انتظارات اجتماعی از یک عامل مصنوعی

گلدشتین، نویسنده مسئول مقاله‌ای با عنوان «شرطی‌سازی، شکل‌گیری انتظارات اجتماعی را در مورد یک عامل مصنوعی ممکن می‌سازد» است که در مجله Infancy منتشر شده است. در این تحقیق، بیش از 60 نوزاد در محدوده سنی 7 تا 8 ماه، در اتاقی بزرگ و مخصوص بازی، با حضور مراقبین خود قرار گرفتند. در این اتاق، نوزادان با یک ماشین کنترلی یا یک فرد ناشناس مواجه می‌شدند.

برای برخی از نوزادان، ماشین یا فرد ناشناس به آواهای نوزادان که بدون هدف تولید می‌شد، واکنش نشان می‌دادند؛ واکنشی هماهنگ که در آن، مراقب نوزاد نیز واکنش نشان می‌داد. ماشین به جلو حرکت می‌کرد و صدای یک حرف صدادار را از بلندگو پخش می‌کرد، در حالی که فرد ناشناس نیز صدایی مشابه تولید می‌کرد، شانه نوزاد را لمس می‌کرد و لبخند می‌زد.

در گروه‌های دیگر، ماشین یا فرد ناشناس به صورت تصادفی و بدون توجه به آواهای نوزاد واکنش نشان می‌دادند که اصطلاحاً به آن کنترل یوقی (yoked control) گفته می‌شود. پس از ده دقیقه تعامل اجتماعی، ماشین یا فرد ناشناس به مدت دو دقیقه از واکنش نشان دادن خودداری کردند. این موضوع باعث شد نوزادان در هر گروه، آواهای بیشتری تولید کنند، اما هیچ‌کدام به اندازه نوزادانی که با ماشین واکنش‌پذیر بازی می‌کردند، صدا تولید نکردند.

گلدشتین می‌گوید: «وقتی آن ماشین واکنش‌پذیر متوقف شد، نوزادان به سمت ماشین رفتند، آن را حرکت دادند و با شدت به آن صدا تولید کردند.» محققان معتقدند که انعطاف‌پذیری‌ای که نوزادان نشان می‌دهند و از حدود پنج ماهگی شروع می‌شود، می‌تواند در زمان یادگیری مهارت‌های اجتماعی، یک مزیت باشد، اما احتمالاً با افزایش تسلط بر زبان، این انعطاف‌پذیری کم می‌شود.

یافته‌های این تحقیق می‌تواند دیدگاه‌هایی را در مورد سازوکارهای اساسی یادگیری ارائه دهد. این موضوع اکنون در آزمایشگاه گلدشتین در حال مطالعه بر روی نوزادانی است که در معرض خطر اوتیسم قرار دارند؛ این نوزادان، ممکن است نسبت به نوزادان معمولی، واکنش‌های قابل پیش‌بینی‌تری را ترجیح دهند. این تحقیق با حمایت بنیاد ملی علوم و موسسه ملی سلامت کودک و توسعه انسانی انجام شده است.