پاکسلوید و یه انقلاب تو درمان کووید-۱۹

اومدن پاکسلوید تو دسامبر ۲۰۲۱، یه نقطه عطف دیگه تو دوره‌ی همه‌گیری کووید-۱۹ بود؛ این داروی ضد ویروسی مؤثر، تا حالا میلیون‌ها نفر رو با موفقیت درمان کرده. اما، مثل خیلی از داروهای ضد ویروسی دیگه، دانشمندا می‌دونن که پاکسلوید هم، تو بعضی موقع‌ها، احتمالاً کاراییشو از دست می‌ده، اونم به‌خاطر **مقاومت دارویی**. محققایی که دارن تلاش می‌کنن از این تهدیدای جدید جلو بزنن، الان یه راه کاملاً جدید برای درمان عفونت‌های سارس-کوو-۲ پیدا کردن که شاید عواقب وسیع‌تری داشته باشه.

در واقع، یه مطالعه‌ی جدید از آزمایشگاه توشل، یه اثبات مفهومی برای یه دسته‌ی جدید از داروهای ضد ویروسی ارائه می‌ده که یه نوع آنزیم رو هدف می‌گیره که نه‌تنها برای سارس، بلکه برای خیلی از ویروس‌های RNA، مثل ابولا و دنگی، و همین‌طور ویروس‌های DNA که تو سیتوزول تکثیر می‌شن، ازجمله ویروس‌های پوکس، ضروریه. این یافته‌ها شاید راه رو برای یه جواب سریع‌تر و قوی‌تر به همه‌گیری‌های آینده باز کنه.

توماس توشل، استاد ف.م. ال اکل و مارگارت ال اکل تو دانشگاه راکفلر می‌گه: «هیچ‌کس قبلاً راهی برای مهار این آنزیم پیدا نکرده بود. کار ما آنزیم‌های متیل ترانسفراز کلاهک رو به‌عنوان هدف‌های درمانی معرفی می‌کنه و این، درها رو برای توسعه‌ی داروهای ضد ویروسی علیه پاتوژن‌هایی که تا حالا ابزارهای محدودی برای مبارزه باهاشون داشتیم، بیش‌تر باز می‌کنه.»

یه راه‌حل جدید

ویروس‌های RNA این‌جوری رشد می‌کنن که کلاه‌های RNA خودشون رو عوض می‌کنن؛ ساختارهای خاصی که RNA ویروسی رو تثبیت می‌کنن، ترجمه‌ش رو تقویت می‌کنن و شبیه mRNA میزبان عمل می‌کنن تا از دفاع‌های ایمنی فرار کنن. کلاه‌گذاری RNA به آنزیم‌هایی به اسم متیل ترانسفرازها وابسته است که این موضوع رو به یه هدف جذاب برای درمان‌های ضد ویروسی تبدیل می‌کنه. اما اکثر داروهای ضد ویروسی، حتی پاکسلوید، به‌جای اون، رو مختل کردن پروتئازها تمرکز کردن، که یه دسته‌ی دیگه از آنزیم‌های ویروسی هستن که پروتئین‌ها رو تجزیه می‌کنن؛ عمدتاً به این دلیل که این آنزیم‌ها قبلاً هدف قرار گرفتن و از گسترش ویروس جلوگیری شده.

تصویری از یه آزمایشگاه با محققایی که لباس سفید پوشیدن و دارن رو داروهای ضد ویروسی تحقیق می‌کنن
محققین دارن تلاش می‌کنن تا درمان‌های مؤثر علیه کووید-۱۹ رو پیدا کنن.

توشل می‌گه: «مهار متیل ترانسفراز، نیاز داره که از یه زیرلایه‌ی RNA غیرمتعارف استفاده بشه که این، یه چالش جدید برای کشف دارو ایجاد کرد.» برای توشل، که یه متخصص RNA هست و کاراش منجر به توسعه‌ی چندتا درمان RNA برای درمان اختلالات ژنتیکی شده، این موضوع زیاد پیچیده نبود. و بعد از این‌که آزمایشگاهش رو تو دوره‌ی همه‌گیری بازسازی کرد تا رو کشف داروهای ضد ویروسی تمرکز کنه، فهمید که فوایدی تو این هست که به‌دنبال راه‌حل‌هایی فراتر از مهارکننده‌های پروتئاز باشه.

توشل شک داشت که ویروس‌ها احتمالشون کم‌تره که از یه درمان ترکیبی، که دو تا آنزیم ویروسی نامربوط رو هم‌زمان هدف می‌گیره، فرار کنن؛ مثلاً یه مهارکننده‌ی پروتئاز همراه با یه مهارکننده‌ی متیل ترانسفراز.

تحقیقات جدید تو زمینه‌ی داروهای ضد ویروسی

اون هم‌چنین فهمید داروهایی که متیل ترانسفرازهای ویروسی رو با ساختاری متفاوت از آنزیم‌های انسانی هدف‌گذاری می‌کنن، خیلی انتخاب‌گر هستن و عملکرد آنزیم‌های انسانی رو مختل نمی‌کنن. تو یه جست‌وجوی مولکولی که بتونه متیل ترانسفراز NSP14 سارس-کوو-۲ رو مهار کنه، تیمش تو همون اوایل همه‌گیری، ۴۳۰,۰۰۰ ترکیب رو تو مرکز کشف داروهای دانشگاه فیشر غربالگری کردن و فقط تعداد کمی از ترکیباتی رو که متیل ترانسفراز کلاهک ویروسی NSP14 رو مهار می‌کردن، پیدا کردن. این آنزیم چندمنظوره، فعالیت متیل ترانسفراز داره.

تصویری از ساختار مولکولی RNA ویروس و آنزیم‌های متیل ترانسفراز که به کلاه‌گذاری RNA مربوطن
نقش اساسی آنزیم‌های متیل ترانسفراز تو کلاه‌گذاری RNA ویروسی.

بعد، این ترکیب‌ها از طریق یه فرآیند توسعه‌ی شیمیایی گسترد‌ه برای ساختن کاندیداهای دارویی بهینه شده، با همکاری مؤسسه‌ی کشف درمانی سندرز بررسی شدن. ترکیب‌های با مهار بیوشیمیایی بهتر، بعد زیر آزمایش‌های سلولی رفتن که توسط محققایی به سرپرستی چارلز م. رایس انجام شد، که سرپرست آزمایشگاه ویروس‌شناسی و بیماری‌های عفونی تو راکفلره. درنهایت، همکارایی تو مرکز کشف و نوآوری تو نیوجرسی، این ترکیب رو زیر شرایط ایمنی BL3 تو موش‌ها امتحان کردن و نشون دادن که می‌تونه کووید-۱۹ رو به اندازه‌ی
پاکسلوید درمان کنه.

توشل و همکاراش هم‌چنین نشون دادن که این درمان، حتی اگه ویروس در جواب بهش جهش پیدا کنه، باز هم مؤثر باقی می‌مونه و وقتی با مهارکننده‌های پروتئاز ترکیب می‌شه، هم‌افزایی وجود داره. توشل می‌گه: «حتی تو انزوا هم، ویروس با این ترکیب مشکل داره که فرار کنه. اما به‌عنوان یه درمان ترکیبی همراه با یه مهارکننده‌ی پروتئاز، فرار کردن تقریباً غیرممکن می‌شه

برگشت به ریشه‌ها

این یافته‌ها نه‌تنها متیل ترانسفرازهای ویروسی رو به‌عنوان اهداف درمانی امیدبخش تأیید می‌کنن، بلکه نشون می‌دن که مهارکننده‌ی خاص توشل عوارض جانبی کم‌تری خواهد داشت. اون اشاره می‌کنه: «مکانیزمی که دارو عمل می‌کنه، منحصربه‌فرده.» در واقع، این ترکیب از ویژگی‌های ساختاری منحصربه‌فرد متیل ترانسفراز ویروسی استفاده می‌کنه و هم‌چنین نیاز داره محصولات واکنشی اهدای کننده‌ی متیل SAM وجود داشته باشه؛ یعنی این‌که ترکیب آزمایشگاه انتخابی ویروس رو هدف می‌گیره، بدون این‌که فرآیندهای انسانی رو مختل کنه.

تصویری از استراتژی‌های درمانی ترکیبی ضد ویروسی که دو آنزیم مختلف رو هدف می‌گیره
استراتژی‌های ترکیبی جدید برای درمان عفونت‌های ویروسی.

توشل هشدار می‌ده: «ما هنوز آماده نیستیم این ترکیب رو روی آدما امتحان کنیم.» یه کاندید بالینی ایده‌آل، نیاز به پایداری بهبود یافته، دسترسی زیستی و یه مجموعه‌ای از ویژگی‌های داروشناختی دیگه داره که باید تو بلندمدت بهتر بشن. اون می‌گه: «ما یه آزمایشگاه دانشگاهی هستیم. برای این کار، به یه شریک صنعتی نیاز داریم.»

تو آینده‌ی نزدیک، آزمایشگاه توشل داره این کار رو گسترش می‌ده تا مهارکننده‌های RSV، ویروس‌های فلاوی، مثل دنگ و زیکا، و هم‌چنین ام‌پاکس و حتی عفونت‌های قارچی رو بررسی کنه، چون همه‌ی این‌ها آسیب‌پذیری آنزیمی مشابهی دارن. اون می‌گه: «این کار، درهای جدیدی رو برای هدف قرار دادن خیلی از پاتوژن‌ها باز می‌کنه. این یه فرصت جدید برای آماده شدن برای همه‌گیری‌های آینده است.»

“`

مقاله های شبیه به این مقاله

بیشتر بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *