پرداخت نقدی به همه: انقلاب اقتصادی ۱۴۰ درصدی و راه‌حل فقر جهانی!

پرداخت مستمر نقدی به همه و تاثیرش بر تولید ناخالص داخلی

بر اساس یک پژوهش تازه که هفتم ژوئن تو نشریهٔ Cell Reports Sustainability منتشر شده، پرداخت نقدی منظم به کل آدمای دنیا می‌تونه تولید ناخالص داخلی (GDP) جهانی رو تا حدود 130 درصد بالا ببره. محقق‌ها می‌گن که گرفتن مالیات از اونایی که کربن تولید می‌کنن می‌تونه یه منبع مالی برای این طرح درآمد پایه باشه و در عین حال، به کمتر کردن آسیب به محیط زیست هم کمک کنه.

U. Rashid Sumaila، نویسندهٔ اصلی این پژوهش از دانشگاه بریتیش کلمبیای ونکوور، می‌گه: «ما پیشنهاد می‌کنیم اگه بتونیم درآمدِ پایه رو با حفاظت از محیط زیست قاطی کنیم، می‌تونیم با یه تیر دو نشون بزنیم.» Sumaila داره تلاش می‌کنه یارانه‌های مضر صید ماهی رو توی کل دنیا قطع کنه، ولی خیلی از کسایی که برای گذروندن زندگیشون به صید ماهی وابسته‌ان، مخصوصاً تو کشورهای در حال توسعه، می‌گن به این یارانه‌ها نیاز دارن تا بتونن خرج خونواده‌شونو دربیارن.

اون ادامه می‌ده: «یکی از راه‌ها برای حل این مشکل، اینه که به مردم درآمد پایه بدیم. با این کار، می‌تونیم به هدف‌های پایداری برسیم، بدون اینکه زندگی مردم به خطر بیفته.»

گروه تحقیق تخمین زدن که فراهم کردن درآمدِ پایه برای تموم آدمای جهان، که ۷.۷ میلیارد نفر هستن، حدود ۴۱ تریلیون دلار هزینه داره، یا ۴۴۲ میلیارد دلار برای تامین مالی ۹.۹ میلیون نفر که تو کشورهای فقیرتر زیر خط فقر زندگی می‌کنن. در مقابل، دادن درآمد پایه به کل مردم دنیا می‌تونه تولید ناخالص داخلی رو تا ۱۶۳ تریلیون دلار افزایش بده که حدود 130 درصد از تولید ناخالص داخلی‌ای که الان هست بیشتره. طبق این بررسی، هر دلاری که برای اجرای درآمد پایه خرج بشه، می‌تونه تا ۷ دلار تاثیر اقتصادی داشته باشه.

اون اضافه می‌کنه: «اگه به یه نفر یه دلار بدی، اون بخشی از این پول رو خرج می‌کنه تا غذا بخره یا اجاره بده.»

اثر درآمد پایه روی اقتصاد و محیط زیست

سومایلا می‌گه: «آدمایی که برای غذا و جا هزینه می‌کنن، بخشی از این هزینه‌رو صرف مصرف خودشون می‌کنن و این روند ادامه پیدا می‌کنه. دلار تو کل جامعه می‌چرخه. محاسبات ما نشون می‌ده که تاثیر اقتصادی این دلار خیلی بیشتر از مقدار اولیهٔ اونه.»

این گروه همچنین راه‌هایی رو بررسی کردن برای تامین مالی درآمد پایه. اونا تخمین زدن که مالیات بر انتشار CO2 به تنهایی می‌تونه سالانه حدود ۲.۳ تریلیون دلار درآمد ایجاد کنه، که برای تامین درآمد پایه برای همهٔ کسایی که تو کشورهای فقیرتر زیر خط فقر زندگی می‌کنن، کافیه. محقق‌ها گزینه‌های جایگزین دیگه‌ای هم برای تامین مالی برنامه‌های درآمد پایه پیشنهاد دادن، مثل مالیات بر آلودگی پلاستیکی یا تغییر جهت یارانه‌های مضر نفت، گاز، کشاورزی و صید ماهی به سمت تامین مالی این طرح.

این روش‌ها می‌تونن به دوتا مشکل بزرگ تو کل دنیا رسیدگی کنن: کمتر کردن آسیب به محیط زیست و کمتر کردن فقر. نمونه‌های واقعی نشون دادن که برنامه‌های درآمد پایه چه فایده‌هایی دارن. مثلاً، تو اندونزی، روستاهایی که درآمد پایه دریافت کردن، نرخ جنگل زداییشون خیلی کمتر از روستاهایی بوده که این درآمد رو نداشتن.

سومایلا می‌گه: «اجرای مالیات بر کربن آسون نیست، ولی این موضوع باعث نمی‌شه که دانشمندا مدارک‌شونو گزارش نکنن. به علاوه، ما از همه مالیات نمی‌گیریم، فقط از اونایی که محیط زیست رو آلوده می‌کنن. اونا باید هزینهٔ آسیب‌هایی که زدن رو بدن.»

سومایلا همچنین می‌گه که درآمد پایه می‌تونه یه برنامهٔ پیشگیرانه باشه. وقتی بحران‌هایی مثل پاندمی‌ها یا بلایای طبیعی پیش میاد، جامعه‌ها می‌تونن مقاوم‌تر باشن. «ما تو دوران COVID-19 دیدیم که دولت‌ها تو سراسر دنیا برنامه‌های مختلفی رو گذاشتن برای حمایت از کسایی که یهو دیگه نمی‌تونستن پول دربیارن. اگه درآمد پایه وجود داشت، لازم نبود این‌قدر دست و پا بزنن.»