کسب درآمد پایه: جهش اقتصادی و کاهش کربن همزمان!

پرداخت نقدی منظم به جمعیت جهانی و تأثیر آن بر تولید ناخالص داخلی

بر اساس یک تحلیل جدید که در تاریخ ۷ ژوئن در نشریه Cell Reports Sustainability منتشر شده است، پرداخت نقدی منظم به تمام جمعیت جهان می‌تواند تولید ناخالص داخلی (GDP) جهانی را تا ۱۳۰ درصد افزایش دهد. محققان پیشنهاد می‌کنند که دریافت مالیات از تولیدکنندگان کربن می‌تواند به تأمین مالی چنین برنامه‌ای برای درآمد پایه‌ای کمک کند و در عین حال به کاهش تخریب محیط زیست نیز کمک نماید.

U. Rashid Sumaila، نویسنده اصلی این تحقیق از دانشگاه بریتیش کلمبیا در ونکوور، می‌گوید: “ما پیشنهاد می‌دهیم که اگر بتوانیم درآمد پایه را با حفاظت از محیط زیست ترکیب کنیم، می‌توانیم دو هدف را با یک تیر بزنیم.” Sumaila در تلاش است تا یارانه‌های مضر شیلات را در سطح جهانی متوقف کند، اما بسیاری از افرادی که به شیلات برای تأمین معیشت خود وابسته‌اند، به ویژه در کشورهای در حال توسعه، می‌گویند که به این یارانه‌ها نیاز دارند تا خانواده‌های خود را حمایت کنند.

او ادامه می‌دهد: “یکی از راه‌هایی که می‌توانیم با این موضوع مقابله کنیم، ارائه درآمد پایه به مردم است. با این کار، می‌توانیم به اهداف پایداری دست یابیم، بدون اینکه معیشت مردم را به خطر بیندازیم.”

تیم تحقیقاتی تخمین زده است که تأمین درآمد پایه برای تمام جمعیت جهان، که ۷.۷ میلیارد نفر است، هزینه‌ای معادل ۴۱ تریلیون دلار خواهد داشت، یا ۴۴۲ میلیارد دلار برای تأمین مالی ۹.۹ میلیون نفر که در کشورهای کمتر توسعه‌یافته زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در عوض، ارائه درآمد پایه به تمام جمعیت جهانی می‌تواند تولید ناخالص داخلی جهانی را تا ۱۶۳ تریلیون دلار افزایش دهد که حدود ۱۳۰ درصد تولید ناخالص داخلی فعلی است. هر دلار هزینه شده برای اجرای درآمد پایه می‌تواند تا ۷ دلار تأثیر اقتصادی ایجاد کند، طبق این تحلیل.

او می‌افزاید: “اگر به کسی یک دلار بدهید، آن‌ها بخشی از این پول را برای خرید غذا یا پرداخت اجاره خرج خواهند کرد.”

تأثیر درآمد پایه بر اقتصاد و محیط زیست

سومایلا می‌گوید: “افرادی که برای غذا و اقامت هزینه پرداخت می‌کنند، بخشی از این هزینه را برای مصرف خود استفاده خواهند کرد و این روند ادامه خواهد داشت. دلار در تمامی جامعه به گردش درخواهد آمد. محاسبات ما نشان می‌دهد که تأثیر اقتصادی این دلار بسیار بیشتر از مقدار اولیه آن خواهد بود.”

این تیم همچنین به بررسی راه‌هایی برای تأمین مالی درآمد پایه پرداخته است. آن‌ها تخمین زده‌اند که مالیات بر انتشار CO2 به تنهایی می‌تواند سالانه حدود ۲.۳ تریلیون دلار درآمد ایجاد کند، که برای تأمین درآمد پایه برای تمام افرادی که در کشورهای کمتر توسعه‌یافته زیر خط فقر زندگی می‌کنند، کافی است. محققان همچنین گزینه‌های جایگزین دیگری برای تأمین مالی برنامه‌های درآمد پایه پیشنهاد داده‌اند، مانند مالیات بر آلودگی پلاستیکی یا هدایت یارانه‌های مضر نفت، گاز، کشاورزی و شیلات به سمت تأمین مالی این برنامه.

این رویکردها می‌توانند به دو چالش بزرگ در سطح جهان بپردازند: کاهش تخریب محیط زیست و کاهش فقر. مثال‌های واقعی نشان داده‌اند که برنامه‌های درآمد پایه چه مزایایی دارند. به عنوان مثال، در اندونزی، روستاهایی که درآمد پایه دریافت کرده‌اند، نرخ‌های جنگل‌زدایی به مراتب کمتری نسبت به روستاهایی که این درآمد را نداشته‌اند، دارند.

سومایلا می‌گوید: “اجرای مالیات بر کربن آسان نیست، اما این موضوع مانع از آن نمی‌شود که محققان ما شواهدی که داریم را گزارش کنند. علاوه بر این، ما از همه مالیات نمی‌گیریم، بلکه فقط از کسانی که محیط زیست را آلوده می‌کنند. آن‌ها باید هزینه آسیب‌هایی که ایجاد کرده‌اند را پرداخت کنند.”

سومایلا همچنین می‌گوید که درآمد پایه می‌تواند یک برنامه پیشگیرانه باشد. زمانی که بحران‌هایی مانند پاندمی‌ها یا بلایای طبیعی رخ می‌دهد، جوامع می‌توانند مقاوم‌تر باشند. “ما در دوران COVID-19 دیدیم که دولت‌ها در سراسر جهان برنامه‌های مختلفی برای حمایت از افرادی که به طور ناگهانی توانایی کسب درآمد خود را از دست داده بودند، ارائه می‌دادند. اگر درآمد پایه برقرار بود، نیازی به دست و پا زدن نبود.”