پردازش-فضایی-بیماری-آلزایمر

تحقیقات جدید: شغل‌های مرتبط با پردازش فضایی ممکن است خطر مرگ ناشی از بیماری آلزایمر را کاهش دهند

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که مشاغلی که نیاز به پردازش فضایی مکرر دارند، مانند تعیین مسیر تاکسی یا پیدا کردن بهترین راه برای رسیدن به بیمارستان، ممکن است به کاهش نرخ مرگ و میر ناشی از بیماری آلزایمر منجر شوند. محققان از بیمارستان ماس جنرال برایگام این موضوع را بررسی کرده و با استفاده از داده‌های ملی درباره مشاغل افرادی که فوت کرده‌اند، خطر مرگ ناشی از بیماری آلزایمر را در ۴۴۳ حرفه مختلف ارزیابی کردند.

آن‌ها دریافتند که رانندگی تاکسی و آمبولانس با نرخ پایین‌تری از مرگ ناشی از بیماری آلزایمر نسبت به سایر مشاغل مرتبط است. نتایج این تحقیق در نشریه BMJ منتشر شده است.

تصویری از یک راننده تاکسی که در حال ناوبری در خیابان‌های پرجنب‌وجوش یک شهر است.
راننده تاکسی در حال ناوبری در خیابان‌های شلوغ شهری، نمایانگر مشاغلی که ممکن است به کاهش خطر بیماری آلزایمر کمک کنند.

دکتر ویشال پاتل، نویسنده اصلی این تحقیق و پزشک مقیم در بخش جراحی بیمارستان زنان و برگهام، گفت: “قسمت مشابهی از مغز که در ایجاد نقشه‌های فضایی شناختی نقش دارد – که ما برای ناوبری در دنیای اطراف خود استفاده می‌کنیم – همچنین در توسعه بیماری آلزایمر دخیل است.” او افزود: “ما فرض کردیم که مشاغلی مانند رانندگی تاکسی و آمبولانس، که نیاز به پردازش فضایی و ناوبری در زمان واقعی دارند، ممکن است با بار کمتری از مرگ و میر ناشی از بیماری آلزایمر نسبت به سایر مشاغل مرتبط باشند.”

پاتل و همکارانش در بیمارستان زنان و برگهام و بیمارستان ماس جنرال، که از بنیان‌گذاران سیستم بهداشتی ماس جنرال برایگام هستند، مرگ و میر را از طریق سیستم آمار حیاتی ملی برای بزرگسالان از ۴۴۳ شغل مختلف بین ۱ ژانویه ۲۰۲۰ و ۳۱ دسامبر ۲۰۲۲ تحلیل کردند. این تیم همچنین به اطلاعات اجتماعی و جمعیتی، از جمله سن، جنسیت، نژاد، قومیت و سطح تحصیلات، در کنار شغلی که فرد بیشتر عمر کاری خود را در آن گذرانده، توجه کردند.

📢 اگر عاشق علم هستید و نمی‌خواهید هیچ مقاله‌ای را از دست بدهید…

به کانال تلگرام ما بپیوندید! تمامی مقالات جدید روزانه در آنجا منتشر می‌شوند.

📲 عضویت در کانال تلگرام
پاپ‌آپ اطلاعیه با اسکرول

نتایج یک مطالعه درباره بیماری آلزایمر در مشاغل مختلف

در یک مطالعه که شامل نزدیک به ۹ میلیون نفر از تمامی مشاغل بود، ۳.۸۸٪ (۳۴۸,۳۲۸ نفر) به دلیل بیماری آلزایمر جان خود را از دست دادند. در میان رانندگان تاکسی، ۱.۰۳٪ (۱۷۱ نفر از ۱۶,۶۵۸ نفر) به این بیماری مبتلا شدند، در حالی که این نرخ در میان رانندگان آمبولانس ۰.۷۴٪ (۱۰ نفر از ۱,۳۴۸ نفر) بود. پس از تنظیم آمار، رانندگان آمبولانس (۰.۹۱٪) و رانندگان تاکسی (۱.۰۳٪) کمترین نسبت مرگ و میر ناشی از بیماری آلزایمر را در میان تمامی مشاغل مورد بررسی داشتند.

تصویری از یک راننده آمبولانس که در حال گذر از ترافیک با صدای زنگ خطر است.
راننده آمبولانس در حال حرکت با سرعت بالا، نشان‌دهنده اهمیت پردازش فضایی در مشاغل مربوط به فوریت‌های پزشکی.

این روند در مشاغل دیگر مرتبط با حمل و نقل که از مسیرهای از پیش تعیین شده استفاده می‌کنند، مانند رانندگان اتوبوس (۳.۱۱٪) یا خلبانان هواپیما (۴.۵۷٪) مشاهده نشد. این مشاغل کمتر به پردازش فضایی و ناوبری در زمان واقعی وابسته هستند. همچنین، این روند برای سایر انواع زوال عقل نیز مشاهده نشد.

تصویری اینفوگرافیک از نرخ مرگ و میر ناشی از بیماری آلزایمر در مشاغل مختلف، با تمرکز بر رانندگان تاکسی و آمبولانس.
آمار مربوط به نرخ مرگ و میر ناشی از بیماری آلزایمر در مشاغل مختلف، با تأکید بر اهمیت شغل‌هایی که نیاز به پردازش فضایی دارند.

آنپام بی. جنه، MD، PhD، پزشک در بخش پزشکی بیمارستان عمومی ماساچوست، گفت: «نتایج ما نشان می‌دهد که تغییرات عصبی در هیپوکامپ یا سایر نواحی مغز در میان رانندگان تاکسی و آمبولانس ممکن است دلیل کاهش نرخ بیماری آلزایمر باشد.» نویسندگان این مقاله اشاره می‌کنند که این یک مطالعه مشاهده‌ای است و بنابراین نمی‌توان نتیجه‌گیری‌های قطعی درباره علت و معلول داشت. همچنین، نویسندگان به محدودیت‌هایی اشاره می‌کنند، از جمله اینکه افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به بیماری آلزایمر هستند، ممکن است کمتر به مشاغل رانندگی با حافظه بالا، مانند رانندگی تاکسی و آمبولانس، وارد شوند یا در آن‌ها باقی بمانند. با این حال، آن‌ها معتقدند که این احتمال کم است، زیرا علائم بیماری آلزایمر معمولاً پس از سن کار ظاهر می‌شوند.

جنه افزود: «ما این یافته‌ها را نه به عنوان نتیجه‌گیری قطعی، بلکه به عنوان ایجاد فرضیه می‌نگریم.» او ادامه داد: «اما این نتایج نشان می‌دهد که مهم است که در نظر بگیریم مشاغل چگونه می‌توانند بر خطر مرگ ناشی از بیماری آلزایمر تأثیر بگذارند و آیا فعالیت‌های شناختی می‌توانند به‌طور بالقوه پیشگیرانه باشند.»

مقاله های شبیه به این مقاله

بیشتر بخوانید

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *