شکست، کلید موفقیت نیست؟ این باورِ خطرناک چه بلایی سرت میاره؟

عواقب ناخوشایندِ باورش به «موفقیت پس از شکست»

بر اساس پژوهش‌هایی که انجمن روان‌شناسی آمریکا منتشر کرده، این دیدگاه که شکست لزوماً به موفقیت ختم میشه، می‌تونه هم نادرست باشه و هم برای جامعه مضر. محققان ۱۱ آزمایش رو در زمینه‌های مختلف با بیش از ۱۸۰۰ شرکت‌کننده انجام دادن و نتایج رو با آمارهای ملی مقایسه کردن.

تو یکی از این آزمایش‌ها، شرکت‌کننده‌ها درصدِ پرستارها، وکیل‌ها و معلم‌های آینده‌داری رو که بعد از قبول نشدن توی آزمون‌های مربوطه، دوباره قبول میشن، خیلی بالا تخمین زدن. لورن اسکریس-وینکلر، که دکتری مدیریت و سازمان‌ها از دانشگاه نورث‌وسترن داره و سرپرست اصلی این پژوهش بوده، میگه: «مردم انتظار دارن که موفقیت بعد از شکست، خیلی بیشتر از چیزی که واقعاً اتفاق می‌افته، رخ بده.» اون اضافه میکنه: «معمولاً فکر می‌کنیم رفتار گذشته، آینده رو پیش‌بینی می‌کنه، برای همین عجیبه که اغلب، در مورد موفقیت بعد از شکست، برعکس این موضوع رو باور داریم.»

توی بعضی از آزمایش‌ها، شرکت‌کننده‌ها اشتباهی فرض می‌کردن که آدم‌ها به اشتباهاتشون توجه می‌کنن و ازشون درس میگیرن. مثلاً توی یکی از آزمایش‌های میدانی، پرستارها به طور غیرواقع‌بینانه‌ای تخمین زدن که همکاراشون از یه اشتباهِ قبلی، چقدر یاد خواهند گرفت. این تحقیق توی مجله روان‌شناسی تجربی: عمومی به صورت آنلاین منتشر شده.

فرقِ واقعیت با اون چیزی که باید باشه

اسکریس-وینکلر میگه: «مردم اغلب، اون چیزی که هست رو با اون چیزی که باید باشه، اشتباه می‌گیرن.» و اضافه میکنه: «آدما باید به شکست توجه کنن و ازش درس بگیرن، ولی معمولاً این کارو نمی‌کنن، چون شکست می‌تونه دلسرد‌کننده باشه و به اعتماد به نفس آسیب بزنه.» درسته که گفتن به مردم که بعد از شکست موفق میشن، شاید حس بهتری بده، اما این طرز فکر می‌تونه توی دنیای واقعی، عواقب منفی داشته باشه.

اسکریس-وینکلر توی یکی از آزمایش‌ها گفت: «شرکت‌کننده‌ها فرض کردن که بیمارهای قلبی بعد از این اتفاق، سبک زندگیِ سالم‌تری رو در پیش می‌گیرن، در حالی که خیلی از اونا این کارو نمی‌کنن.» او ادامه میده: «آدمایی که باور دارن مشکلات بعد از شکست خود به خود حل میشن، کمتر تمایل دارن که به کسانی که نیاز دارن، کمک کنن. اگه اشتباهی فکر کنیم که خودشون اوضاعشون رو درست می‌کنن، چرا باید وقت یا پولمون رو صرف کمک به آدمایی کنیم که دارن دست و پا می‌زنن؟»

با این وجود، مردم احتمالاً وقتی اطلاعاتی درباره‌ی فایده‌های کمِ شکست دریافت می‌کنن، انتظاراتشون رو دوباره تنظیم می‌کنن. توی دوتا آزمایش، شرکت‌کننده‌ها حمایت بیشتری از تخصیص بودجه‌ی مالیاتی برای برنامه‌های توان‌بخشیِ زندانی‌های سابق و برنامه‌های درمان اعتیاد نشون دادن، اونم وقتی که از نرخ‌های پایینِ موفقیتِ افرادی که از این برنامه‌ها استفاده می‌کنن، مطلع شدن.

اسکریس-وینکلر گفت: «اصلاح باورهای اشتباه‌مون در مورد شکست می‌تونه به تغییر مسیرِ بودجه مالیات‌دهنده‌ها، از تنبیه به سمت توان‌بخشی و اصلاح کمک کنه.»