کرونا بلند مدت: ترس قضاوت و مشکلات مالی در کار

چالش‌های شغلی در بیماران مبتلا به COVID طولانی

تحقیقات نشان داده‌اند که افراد مبتلا به COVID طولانی بیشتر در معرض بیکاری قرار دارند، اما آمارها نمی‌توانند آنچه را که بیماران قبل از کاهش ساعات کاری، توقف کار یا از دست دادن شغل خود تجربه می‌کنند، به خوبی نشان دهند. در یک مطالعه جدید که شامل مصاحبه با افرادی مبتلا به COVID طولانی است، محققان دانشگاه ایالت اوهایو توضیح می‌دهند که این بیماری مزمن نه تنها وضعیت شغلی بیماران را تحت تأثیر قرار داده، بلکه بر سلامت کلی آن‌ها نیز تأثیر گذاشته است.

علاوه بر علائمی مانند مه مغزی، خستگی، ضعف و سردرد، شرکت‌کنندگان در این مطالعه گزارش دادند که پس از کار، انرژی کافی برای انجام هیچ کاری ندارند، درآمد خود را از دست داده‌اند و با هزینه‌های اضافی بیمه مواجه شده‌اند، به ویژه زمانی که اشتغال آن‌ها تغییر کرده یا به پایان رسیده است. همچنین، فشار عاطفی ناشی از مدیریت یک بیماری نادرست فهمیده شده نیز بر آن‌ها تأثیر گذاشته است. سارا مک‌اوان، نویسنده اصلی این مطالعه و استاد دستیار پزشکی داخلی عمومی در دانشکده پزشکی دانشگاه ایالت اوهایو، گفت: “برای بسیاری از افرادی که با آنها صحبت کردیم، زندگی‌شان به طور کامل به خاطر این وضعیت مزمن تغییر کرده است. این امر واقعاً نحوه دیدن خودشان، تجربه زندگی، تعامل با خانواده و تأمین نیازهای خانواده‌شان را تغییر داده است.”

او افزود: “در برخی موارد، ناپایداری مالی فوق‌العاده‌ای زندگی آن‌ها را به هم ریخته است. آن‌ها با انتخاب‌های بسیار دشواری مواجه هستند و در عین حال سعی در مراقبت از خود دارند. بسیار مهم است که صدای آن‌ها را بشنویم تا بتوانیم روش‌های حمایت از آن‌ها را بهبود بخشیم.”

اهمیت آگاهی از چالش‌های شغلی

محققان معتقدند که آگاهی از این چالش‌های مرتبط با اشتغال می‌تواند به پزشکان کمک کند تا مراقبت جامع‌تری به افراد مبتلا به COVID طولانی ارائه دهند. نمونه‌هایی از این حمایت‌ها شامل اتصال بیماران به کمک‌های مالی، ارجاع آن‌ها به متخصصان سلامت روان یا تسریع درخواست‌های مربوط به تسهیلات محل کار است. این تحقیق به تازگی در مجله پزشکی داخلی عمومی منتشر شده است.

مک‌اوان و همکارانش در تابستان 2022 مصاحبه‌های یک‌به‌یک با 21 بیمار بزرگسال که در کلینیک بهبودی پس از COVID در مرکز پزشکی وکسنر دانشگاه ایالت اوهایو تحت درمان بودند، انجام دادند. شرکت‌کنندگان گزارش دادند که قبل از ابتلا به COVID-19 در زندگی روزمره خوب عمل می‌کردند و با اثرات علائم ماندگار برای سه ماه یا بیشتر پس از عفونت حاد دست و پنجه نرم می‌کردند. سن آن‌ها از 19 تا 68 سال متغیر بود، سه‌چهارم آن‌ها زن بودند و بیشتر آن‌ها در سال 2020 برای اولین بار به ویروس SARS-CoV-2 مبتلا شده بودند.

شرکت‌کنندگان گزارش دادند که این بیماری بر مسئولیت‌های کاری و تلاش‌های آن‌ها برای حفظ تعادل کار و زندگی تأثیر گذاشته است. مک‌اوان، محقق در مرکز پیشرفت علوم تیمی، تجزیه و تحلیل و تفکر سیستمی در خدمات بهداشتی و تحقیقات پیاده‌سازی دانشگاه ایالت اوهایو، گفت: “برخی از آن‌ها به خاطر اینکه دیگر نمی‌توانستند کار کنند، شغل خود را ترک کردند. برخی ساعات کاری خود را کاهش دادند و برخی دیگر به دلیل علائم خود به طور غیر ارادی از کار اخراج شدند.”

این وضعیت پیامدهای مالی و عاطفی به همراه داشت. از دست دادن درآمد ناشی از ناتوانی در کار، تغییر به شغلی با دستمزد کمتر یا کاهش ساعات کاری بود.

تغییر وضعیت بیمه و چالش‌های مرتبط با آن

افرادی که وضعیت بیمه‌شان تغییر می‌کرد، اغلب مجبور بودند هزینه بیشتری برای بیمه‌نامه‌هایی بپردازند که پوشش کمتری ارائه می‌دادند؛ این در حالی بود که نیاز به مراقبت بیشتری داشتند زیرا به بیماری‌های مزمن مبتلا بودند. شرکت‌کنندگان همچنین احساساتی از دست دادن هویت را در ارتباط با زندگی حرفه‌ای و خانگی خود توصیف کردند و از ترس قضاوت و انگ اجتماعی در محل کار و میان دوستان و خانواده صحبت کردند.

چالش‌های موجود در سیستم بهداشت و درمان

در مقاله‌ای قبلی، تیم تحقیقاتی اشاره کرد که برخی از بیماران در محیط‌های بهداشتی با شک و تردید مواجه می‌شوند. مک‌اوان گفت: “یک نکته‌ای که از طریق این کار کشف کردیم این است که افراد در مورد علائم خود به‌طور کامل از سوی ارائه‌دهندگانشان باور نمی‌شوند یا نادیده گرفته می‌شوند و به تشخیص‌های دیگری هدایت می‌شوند که احساس می‌کنند تجربیات آن‌ها را منعکس نمی‌کند.” او افزود: “این یک سوال واقعی است که آیا آن‌ها از ارائه‌دهندگانی که به آن‌ها دسترسی دارند، آنچه را که نیاز دارند، دریافت می‌کنند یا نه.”

استراتژی‌های مقابله‌ای بیماران

مقاله حاضر بخشی از تمرکز خود را بر روی چگونگی سازگاری بیماران برای گذراندن روز گذاشت؛ آن‌ها استراتژی‌های مقابله‌ای را توسعه دادند که خودشان ایجاد کرده بودند یا توسط تیم مراقبتشان توصیه شده بود و همچنین به مزایای ناتوانی کارفرما و تسهیلات محل کار دسترسی پیدا کردند. مک‌اوان گفت: “برخی از آن‌ها راه‌حل‌هایی را به تنهایی پیدا کردند، اما شنیدن اینکه پیشنهادات خوبی نیز از متخصصان یا درمانگران دیگری که این افراد ملاقات می‌کردند، آمده بود، فوق‌العاده بود.”

استراحت و مدیریت زمان

شرکت‌کنندگان گزارش دادند که استراحت‌های مکرر می‌گرفتند، حواس‌پرتی‌ها را حذف می‌کردند، فهرست‌هایی تهیه می‌کردند، به خودشان ایمیل می‌زدند که گزارشی روزانه از پروژه‌های انجام شده باشد، از نشانه‌های بصری روی تخته‌های سفید استفاده می‌کردند یا خودشان را در حین انجام کارها راهنمایی می‌کردند. برخی از بیماران از سوی ارائه‌دهندگان خدمات بهداشتی تشویق شدند که به دنبال مزایای ناتوانی کوتاه‌مدت یا بلندمدت یا تسهیلاتی مانند کار از راه دور و زمان انعطاف‌پذیر باشند. بسیاری از شرکت‌کنندگان گفتند که حمایت اولیه از سوی کارفرمایان در نهایت کاهش یافت.

تأثیر COVID طولانی‌مدت بر اشتغال

COVID طولانی‌مدت به عنوان یک ناتوانی بالقوه از سوی دولت فدرال شناخته شده است که برخی از حمایت‌های شغلی را برای بیماران فراهم می‌کند. نویسندگان مطالعه اشاره کردند که پزشکان باید پیش‌بینی کنند چگونه استراتژی‌های درمانی مانند استراحت و مدیریت زمان بر اشتغال، وضعیت مالی و سلامت روان تأثیر می‌گذارد و باید آماده باشند تا بیماران را با منابعی برای مقابله با فشارهای ناشی از انتخاب‌های پیچیده زندگی مرتبط کنند. مک‌اوان گفت: “مهم است که ما از تجربیات واقعی برای درک نیازهای جمعیت استفاده کنیم و فرضیات نکنیم. ایده‌های خوبی در حال حاضر وجود دارد و افرادی که به بیماری‌های مزمن مبتلا هستند، راه‌حل‌هایی برای برخی از این مشکلات دارند.”

نیاز به شناسایی و پر کردن شکاف‌ها

او ادامه داد: “بنابراین شاید نیازی به اختراع دوباره چرخ نباشد، اما قطعاً باید نیازها را شناسایی کنیم و اقداماتی برای پر کردن این شکاف‌ها انجام دهیم.” این کار با حمایت مالی از سوی مؤسسه ملی سرطان انجام شده است. نویسندگان همکار، همه از دانشگاه ایالت اوهایو، شامل سوراب رحورکار، ویلی تارور، لیانا پرز ایتمن، هالیا ملنیک، رامونا اولورا، جنیفر ارامو، لورن توشکلر، آلیس گاهان، لورا راش، استیسی استانویک، سوزان باومن برپی، ارین مک‌کانل، اندرو شامس و آن شک مک‌الیرنی بودند.