13 روش برای گفتن “نمی‌دانم” بدون اینکه دستپاچه به نظر بیایید

چگونه بپذیریم که چیزی نمی‌دانیم؟

ما متوجه هستیم: اعتراف به اینکه چیزی نمی‌دانید می‌تواند شما را بسیار آسیب‌پذیر کند. به همین دلیل است که بسیاری از ما به راحتی نمی‌گوییم “نمی‌دانم”، حتی اگر هیچ ایده‌ای درباره پاسخ یک پرسش خاص نداشته باشیم.

اعتراف به اینکه چیزی نمی‌دانید، در برخی زمینه‌ها به ویژه مشکل است. راشل مارمور، مشاور مجاز سلامت روان و رئیس بخش سلامت بنیاد PAIRS می‌گوید: “در محیط‌های کاری، مردم این فشار را به شدت احساس می‌کنند – اغلب انتظار می‌رود که پاسخ‌های سریع و قطعی ارائه دهند.” او ادامه می‌دهد: “رهبران به ویژه ممکن است از گفتن ‘نمی‌دانم’ بترسند، زیرا ممکن است قدرت آن‌ها را زیر سوال ببرد.”

اما در زمینه روابط بین‌فردی نیز احساس فشار رایج است. مارمور توضیح می‌دهد: “مردم نگران هستند که اگر اعتراف کنند که چیزی نمی‌دانند، ممکن است دیگران را ناامید کنند یا ارتباط خود را با عزیزانشان از دست بدهند.” ما اغلب از قوی به نظر رسیدن یا نشان دادن آسیب‌پذیری، حتی با افرادی که دوست داریم و به آن‌ها اهمیت می‌دهیم، می‌ترسیم.

آسیب‌پذیری را به عنوان یک قوت ببینید، نه ضعف

گفتن “نمی‌دانم” می‌تواند به عنوان یک قوت بازتعریف شود نه ضعف. در واقع، این جمله می‌تواند برخی از بهترین ویژگی‌های ما را به نمایش بگذارد. لیندا مارتین، مشاور مجاز ازدواج و خانواده، بیان می‌کند: “اعتراف به اینکه چیزی نمی‌دانیم، ما را بازتر و اصیل‌تر می‌کند.” این فرصت‌هایی برای کاوش و همکاری ایجاد می‌کند، چه در کار و چه در روابط.

مارتین ادامه می‌دهد: “به جای تلاش برای پنهان شدن پشت پاسخ‌های سطحی، شفاف بودن درباره عدم اطمینان ما می‌تواند اعتماد و ارتباط را تقویت کند.” این همچنین به ما فضای لازم برای یادگیری و رشد می‌دهد و احساس شرم را به کنجکاوی منتقل می‌کند.

چگونه بدون گفتن “نمی‌دانم” این را بیان کنیم؟

خوب، همه این صحبت‌ها خوب و پسندیده است. اما شما چگونه واقعاً می‌توانید “نمی‌دانم” را بدون اینکه به طور مستقیم بگویید ابراز کنید؟ چه روش‌های راحت‌تری برای اعتراف به ندانستن وجود دارد؟

مارمور و مارتین روش‌های مورد علاقه خود برای گفتن “نمی‌دانم” را به اشتراک گذاشتند.

• هنوز نمی‌دانم، اما متعهد هستم که پاسخ را پیدا کنم. این پاسخ برای افرادی که در نقش‌های رهبری هستند، مناسب است زیرا نشان می‌دهد که ندانستن چیزی به معنای ناامیدی نیست. مارمور می‌گوید: “این نشان می‌دهد که شما فعالانه درگیر هستید و مسئولیت کشف پاسخ را بر عهده دارید.” این اعتماد را در دیگران ایجاد می‌کند.
• بیایید یک روز را به تحقیق و طوفان فکری اختصاص دهیم و فردا با نظرات‌مان دوباره برگردیم. این پاسخ ترویج همکاری را در کنار کاهش فشار ارائه پاسخ فوری فراهم می‌کند، مارتین می‌گوید. این همچنین برنامه‌ای واضح برای پیگیری ارائه می‌دهد، که نشان‌دهنده تلاش و مسئولیت است.
• فعلاً مطمئن نیستم، اما سوال شما برایم ارزشمند است و وقت می‌گذارم تا به آن فکر کنم. این پاسخ به مشارکت شخص دیگر در بحث احترام می‌گذارد، اما همچنین به خودتان زمان اضافی برای تفکر می‌دهد.
• بیایید آنچه را که می‌دانیم روی کاغذ بیاوریم، بر هدف‌مان تمرکز کنیم و از آنجا برنامه‌ریزی کنیم. مارتین اشاره می‌کند: “این رویکرد همکاری، توجه را از نیاز به پاسخ‌های فوری به سمت پیدا کردن بهترین راه پیش می‌برد.” این همچنین ملموس و هدف‌محور است.
• این پرسش جالبی است؛ در حال حاضر پاسخی ندارم، اما مایلم آن‌را بررسی کنم. این همچنین می‌تواند دعوتی برای کاوش مشترک باشد.

نکته‌ها و جمع‌بندی

زمانی که در مواجهه با وضعیتی قرار می‌گیرید که باید اعتراف کنید که چیزی نمی‌دانید، هدف این است که این عدم اطمینان را در حالی که به خود و دیگران متصل و grounded باقی می‌مانید به اشتراک بگذارید. مارمور می‌گوید: “این مربوط به فرار از حقیقت نیست بلکه در آغوش گرفتن آن به شیوه‌ای است که پل‌هایی بسازد.”

در نهایت، سعی کنید به یاد داشته باشید که اصالت بسیار ارزشمندتر از داشتن تمام پاسخ‌ها در زندگی است. مارمور می‌گوید: “زمانی که با صداقت می‌گوییم ‘نمی‌دانم’، دیگران را به فضایی از صداقت و ارتباط انسانی دعوت می‌کنیم—و اینجاست که ارتباط واقعی آغاز می‌شود.”