برنامه‌ریزی وظایف به‌عنوان فرصت یادگیری برای والدین

کاهش مداخله والدین با تأکید بر فرصت‌های یادگیری

طبق یک مطالعه جدید از محققان دانشگاه ییل، والدین زمانی که فرزندان کوچکشان در حال لباس پوشیدن یا انجام کارهای ساده دیگر هستند، کمتر مداخله می‌کنند اگر این کارها به عنوان فرصت‌های یادگیری مطرح شوند. گزارش‌های رسانه‌ای و ادبیات علمی نشان می‌دهد که «والدگری بیش از حد» – سبکی از والدگری که در آن بزرگ‌ترها به طور مداوم وظایف را بر عهده می‌گیرند یا مشکلاتی را حل می‌کنند که مناسب است کودکان خودشان آن‌ها را حل کنند – در حال افزایش است. مطالعات نشان داده‌اند که والدگری بیش از حد انگیزه کودکان را برای انجام مستقل کارها کاهش می‌دهد.

این مطالعه که در تاریخ ۲۱ نوامبر در نشریه «توسعه کودک» منتشر شد، نشان داد که وقتی کار لباس پوشیدن به عنوان یک فرصت یادگیری برای کودکان پیش‌دبستانی مطرح می‌شود، مداخله والدین حدود ۵۰ درصد کاهش می‌یابد. روت شاخنای، نویسنده اصلی این تحقیق و دانشجوی تحصیلات تکمیلی در دپارتمان روانشناسی دانشگاه ییل، گفت: “وقتی یک بزرگ‌تر وارد عمل می‌شود و وظیفه‌ای را برای یک کودک کوچک انجام می‌دهد، این می‌تواند کودک را از فرصتی برای یادگیری چگونگی انجام آن کار به تنهایی محروم کند، که این ممکن است به توانایی آن‌ها در توسعه خودکارآمدی، استقلال و سایر مهارت‌های مهم زندگی آسیب برساند.” او افزود: “یافته‌های ما نشان می‌دهد که مطرح کردن کارهای روزمره به عنوان فرصت‌های یادگیری می‌تواند به طور قابل توجهی والدگری بیش از حد را کاهش دهد و در نتیجه استقلال، پایداری و تاب‌آوری کودکان را افزایش دهد.”

ساختار مطالعه

این مطالعه شامل سه بخش است. در بخش اول، محققان از ۷۷ والد کودکان ۴ تا ۵ ساله (۶۲ درصد مادران و ۳۸ درصد پدران) نظرسنجی کردند تا درک بهتری از ادراکات آن‌ها نسبت به یادگیری کودکان و رفتارهای والدگری بیش از حدشان به دست آورند و اینکه آیا ادراکات والدین از یادگیری و رفتارهای والدگری بیش از حد در مورد وظایف تحصیلی و غیرتحصیلی متفاوت است یا خیر. والدین گزارش دادند که در کارهایی که به عنوان فرصت‌های یادگیری بیشتر درک می‌شدند، کمتر مداخله می‌کنند – این کارها بیشتر شامل وظایف تحصیلی مانند حل معما یا رسم حروف بود، نه کارهای غیرتحصیلی مانند لباس پوشیدن.

سپس، محققان آزمایشی را در یک موزه کودکان در فیلادلفیا انجام دادند تا بررسی کنند آیا مطرح کردن لباس پوشیدن به عنوان یک فرصت آموزشی می‌تواند والدگری بیش از حد را کاهش دهد. برای اطمینان از اینکه آزمایش جدید و چالش‌برانگیز است، از کودکان ۴ تا ۵ ساله خواسته شد تا لباس‌های هاکی بپوشند – شامل دو محافظ ساق و یک محافظ سینه. قبل از شروع آزمایش، آن‌ها تأسیس کردند که کودکان می‌توانند به تنهایی این کار را انجام دهند، به این معنی که هرگونه مداخله از سوی والدین می‌تواند به عنوان نمونه‌ای از والدگری بیش از حد در نظر گرفته شود.

فرصت‌های یادگیری بزرگ برای کودکان

محققان به‌طور تصادفی ۳۰ جفت والد-کودک را به دو گروه تقسیم کردند: یک گروه در شرایط “فرصت یادگیری بزرگ” قرار گرفتند که در آن والدین مطلع شدند که کودکان می‌توانند مهارت‌های کلیدی و مادام‌العمر را از پوشیدن لباس‌ها یاد بگیرند. گروه دیگر به‌عنوان گروه کنترل انتخاب شد، که در آن والدین به این نکته اشاره کردند که فعالیت‌های لباس‌پوشی به کودکان کمک می‌کند تا با موزه ارتباط برقرار کنند.

نتایج این آزمایش نشان داد که وقتی وظیفه به‌عنوان یک فرصت یادگیری ارائه می‌شود، تعداد اقداماتی که والدین برای کمک به فرزندانشان در پوشیدن پدهای هاکی انجام می‌دهند، تقریباً نصف می‌شود. به‌طور متوسط، در شرایط کنترل، والدین ۸.۶ اقدام انجام می‌دادند، که این عدد در شرایط فرصت یادگیری به ۴.۴ اقدام کاهش یافت. علاوه بر این، والدین در شرایطی که وظیفه به‌عنوان یک فرصت یادگیری مطرح می‌شد، تشویق و بازخورد مثبت بیشتری به کودکان خود ارائه می‌دادند.

تأثیر ادراک والدین از فرصت یادگیری

یک آزمایش بعدی بررسی کرد که آیا ادراک والدین از بزرگی فرصت یادگیری بر میزان مداخله آن‌ها در حین انجام وظیفه تأثیر می‌گذارد یا خیر. ۸۰ جفت والد-کودک به‌طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: یک گروه به آن‌ها گفته شد که پوشیدن لباس‌ها فرصتی برای یادگیری مهارت‌های مهم و مادام‌العمر است و گروه دیگر مطلع شدند که پوشیدن این لباس‌ها به کودکان کمک می‌کند تا با تجهیزات هاکی آشنا شوند.

این آزمایش هیچ شواهدی مبنی بر اینکه والدین کمتر مداخله می‌کنند وقتی که وظیفه به‌عنوان یک فرصت یادگیری مهم مطرح می‌شود، در مقایسه با یک فرصت کوچک، نشان نداد. تعداد مداخلات در هر دو گروه به‌طور مشابهی پایین بود. محققان نتیجه‌گیری کردند که والدین هر زمان که یک وظیفه را به‌عنوان یک فرصت یادگیری ببینند، کمتر مداخله می‌کنند، صرف‌نظر از اینکه این فرصت چقدر بزرگ یا کوچک باشد.

جولیا لئونارد، استادیار روانشناسی در دانشکده هنر و علوم ییل و نویسنده ارشد این مطالعه، گفت: “این بسیار رایج است که والدین، که اغلب تحت فشار زمان هستند، کارهای روزمره را برای فرزندانشان انجام دهند، اما شواهدی وجود دارد که این رفتار کودکان را از انجام کارها برای خودشان دلسرد می‌کند.” او افزود: “بر اساس کار ما، می‌توانیم به والدین، معلمان و مربیان توصیه کنیم: دفعه بعد که وسوسه شدید تا کاری را برای یک کودک انجام دهید، لحظه‌ای وقت بگذارید تا به تمام آنچه که آن‌ها می‌توانند از تلاش برای انجام وظیفه به‌تنهایی یاد بگیرند، توجه کنید.”

میکا آسابا، پژوهشگر پسادکتری در دپارتمان روانشناسی ییل، و لینگ‌ یان هو، دانشجوی تحصیلات تکمیلی در دانشگاه پنسیلوانیا، نویسندگان همکار این مطالعه هستند.