تقاضای بالای اعتبار کم‌کیفیت بازار کربن را تضعیف می‌کند

ادعای شرکت‌های بزرگ درباره کاهش کربن: واقعیت یا فریب؟

ادعاهای شرکت‌های بزرگ درباره کاهش کربن یا حتی بی‌طرفی کربنی ممکن است تحت بررسی دقیق، قابل اعتماد نباشند. در یک مطالعه جدید که در نشریه Nature Communications منتشر شده است، محققان دانشگاه کیوتو نشان داده‌اند که ۲۰ شرکتی که در چهار سال گذشته بیشترین اعتبار کربن را از بازار کربن داوطلبانه (VCM) بازنشسته کرده‌اند، عمدتاً از اعتبارهای با کیفیت پایین و هزینه کم استفاده کرده‌اند. این شرکت‌ها شامل شرکت‌های بزرگ نفتی، خطوط هوایی، سازندگان هواپیما، تولیدکنندگان خودرو، اپراتورهای لجستیک و دیگران می‌شوند.

گرگوری ترنچر، نویسنده اصلی این مطالعه از دانشکده تحصیلات تکمیلی مطالعات محیط زیست جهانی دانشگاه کیوتو، می‌گوید: «نگرانی‌ها در حال افزایش است که بسیاری از پروژه‌هایی که اعتبار کربن را در VCM تأمین می‌کنند، کیفیت پایینی دارند و نمی‌توانند کاهش‌های انتشار ادعا شده توسط توسعه‌دهندگان خود را محقق کنند.» این شرکت‌های مورد مطالعه به‌طور جمعی بیش از یک‌پنجم از تمام اعتبارهای بازنشسته شده از ثبت‌نام‌های جهانی را شامل می‌شوند.

این تحقیق بر اساس یک مجموعه داده اصلی و عمومی است که بازنشستگی اعتبارها را بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳ پیگیری می‌کند و شامل سه ثبت‌نام بزرگ اعتبار در VCM است: استاندارد کربن تأیید شده وررا، مکانیزم توسعه پاک سازمان ملل و استاندارد طلا.

تحلیل جدیدی درباره کیفیت کربن‌زدایی شرکت‌ها

این مطالعه مشترک شامل نویسندگان همکار از دانشگاه EPFL در سوئیس و دانشگاه هامبورگ است. تحلیل تیم تحقیق نشان می‌دهد که هیچ‌یک از ۲۰ شرکتی که مورد بررسی قرار گرفته‌اند، نمی‌توانند ادعا کنند که بخش قابل توجهی از کربن‌زدایی‌های بازنشسته‌شان، استانداردهای کیفیت شناخته‌شده در بازار کربن (VCM) را رعایت کرده است.

این مطالعه همچنین نشان داد که بسیاری از شرکت‌ها به‌طور عمدی به دنبال کربن‌زدایی‌های ارزان‌قیمت بوده‌اند که عمدتاً از پروژه‌هایی ناشی می‌شوند که بیش از یک دهه پیش اجرا شده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که بیشتر هزینه‌های شرکت‌ها برای کربن‌زدایی نتوانسته است سرمایه‌گذاری‌های جدیدی در زمینه کاهش تغییرات اقلیمی را تحریک کند.

ترنچر ادامه می‌دهد: “این نشان می‌دهد که مسائل حل‌نشده کیفیت در بازار کربن نه تنها از سمت عرضه، بلکه از سمت تقاضا نیز ناشی می‌شود، به‌ویژه از تصمیمات خریدی که توسط شرکت‌های فردی اتخاذ می‌شود.” این نتایج به‌ویژه نگران‌کننده است، زیرا همه به جز یکی از ۲۰ شرکت، هدف کربن‌زدایی خالص را تعیین کرده‌اند و بسیاری از آن‌ها همچنین خدماتی را ارائه می‌دهند که به‌عنوان “کربن‌خنثی” تبلیغ می‌شود، که فقط به این دیدگاه دامن می‌زند که بسیاری از شرکت‌ها در حال “سبزپوشی” سوابق خود هستند.

ترنچر می‌گوید: “عملکردهای رایج کربن‌زدایی در بازار کربن نمی‌توانند به‌عنوان جایگزینی مؤثر برای سیاست‌های دولتی قوی که تغییرات فیزیکی در فناوری‌های انرژی، زنجیره‌های تأمین و مدل‌های کسب‌وکار بزرگ‌ترین تولیدکنندگان را الزامی می‌کند، دیده شوند.“