کم‌خونی مانع درس خوندن بچه‌ها؟ تحقیق جدید، باورهای قدیمی رو زیر سوال می‌بره!

اثرات کاهش کم‌خونی بر پیشرفت تحصیلی در کشورهای کم‌درآمد و متوسط

توجه به کم‌خونی در کشورهای با درآمد پایین و متوسط، معمولاً به عنوان یک راهکار برای بهبود عملکرد تحصیلی و کاهش فقر در نظر گرفته می‌شود. یه پژوهش جدید که توسط یه اقتصاددان سلامت جهانی از دانشگاه نوتردام انجام شده، ارتباط بین کم‌خونی و میزان حضور در مدرسه در هند رو بررسی کرده و یافته‌های تحقیقات قبلی رو که ممکنه سیاست‌گذاری‌ها رو به خطا انداخته باشن، زیر سؤال می‌بره.

دکتر سانتوش کومار، استاد مدعو اقتصاد توسعه و سلامت جهانی در دانشکده امور جهانی کیو دانشگاه نوتردام، از نویسنده‌های این پژوهشه که در نشریه Communications Medicine منتشر شده. تحقیقات کومار، موضوع تقاطع سلامت جهانی و کاهش فقر رو دنبال می‌کنه. آخرین کارش به بررسی ارتباط بین کم‌خونی و حضور در مدرسه در هند اختصاص داره. این مطالعه بررسی کرده که آیا بین کم‌خونی و حضور در مدرسه در بین بیش از ۲۵۰,۰۰۰ نوجوان ۱۵ تا ۱۸ ساله، رابطه‌ای وجود داره یا نه.

دکتر کومار می‌گه: «مطالعات مشاهده‌ای قبلی نشون داده بودن که بین کم‌خونی و حضور در مدرسه، یه ارتباطی هست، حتی بعد از در نظر گرفتن عواملی مثل جنسیت و وضعیت مالی خانواده. اما پژوهش جدید که از تحلیل‌های آماری اقتصادی دقیق‌تری استفاده کرده، به چنین رابطه‌ای نرسیده.» اون ادامه می‌ده: «بیشتر تحقیقات قبلی در این زمینه از روش‌های مطالعاتی مرسوم استفاده کردن یا روی مناطق جغرافیایی کوچیک متمرکز شدن که این موضوع، محدودیت‌هایی رو برای تعمیم به سیاست‌گذاری‌ها ایجاد می‌کنه. تخمین‌های قبلی ممکنه به دلیل عواملی خانوادگی ناپیدا که هم با کم‌خونی و هم با حضور در مدرسه مرتبط هستن، دچار سوگیری شده باشن. برای همین، توی این مطالعه، ما روی رابطه بین کم‌خونی و حضور در مدرسه بین نوجوان‌هایی که در یه خانواده زندگی می‌کردن، تمرکز کردیم.»

کومار اضافه می‌کنه: «در نهایت، ما فهمیدیم که ارتباط بین کم‌خونی و تحصیل، کمتر از اون چیزیه که مطالعات قبلی که عوامل سطح خانواده رو در نظر نگرفته بودن، نشون می‌دادن.» یافته‌های این تحقیق، پیامدهای مهمی برای سیاست‌گذاران داره که دنبال بهبود آموزش در کشورهای کم‌درآمد و متوسط مثل هند هستن.

مسائل آموزشی و بهداشتی در هند

هند با چالش‌های زیادی در زمینه‌های حضور در مدارس و شرایط بهداشتی، مثل کم‌خونی ناشی از فقر آهن، به ویژه در بین کودکان و نوجوانان روبرو هست. دکتر کومار اشاره کرد که این کشور تلاش زیادی برای بهبود نتایج آموزشی کرده و این تلاش‌ها با اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد هم‌خوانی داره. اما برای رسیدن به این اهداف، به گفته‌ی اون، نیاز به تحقیقات بیشتری هست تا مداخلات موثر و مبتنی بر شواهد شناسایی بشن.

تحقیقات فعلی و همکاری‌های بین‌المللی

این مطالعه، بخشی از یه پروژه در حال انجامه که با همکاری یان-والتر دِ نِو از دانشگاه هایدلبرگ، عمر کارلسون از دانشگاه لوند سوئد، راجش کومار رای از دانشگاه هاروارد و سباستین فولمر از دانشگاه گوتینگن تکمیل شده. این پروژه، حمایت مالی بنیاد الکساندر فون هومبولت، شورای تحقیقات سوئد و وزارت بهداشت و رفاه خانواده ایالت بنگال غربی در هند رو داره.

بررسی تأثیر برنامه‌های تغذیه‌ای

مطالعه اخیر، بر اساس یه تحقیق قبلیه که در اون کومار و همکاراش به بررسی نتایج یه برنامه غذای مدرسه که با آهن غنی شده بود، برای دانش‌آموزای ۷ و ۸ ساله در هند پرداختن. این تحقیق نشون داد که غنی‌سازی با آهن، کم‌خونی رو کاهش می‌ده، اما تأثیری بر عملکرد تحصیلی دانش‌آموزا نداره. یه بررسی جدید که قراره تابستون ۲۰۲۴ شروع بشه، به بررسی غنی‌سازی آهن برای بچه‌های ۳ تا ۵ ساله خواهد پرداخت. فرضیه این تحقیق اینه که یه مداخله تغذیه‌ای در سنین پایین می‌تونه تأثیر قابل توجهی بر رشد جسمی و ذهنی داشته باشه.

پیامدهای یافته‌ها برای سیاست‌گذاران

دکتر کومار گفت: «یافته‌های ما، پیامدهایی برای سیاست‌گذارایی داره که می‌خوان نتایج آموزشی رو بهتر کنن و فقر رو کاهش بدن. سیاستای مؤثر بر اساس شواهد و مدارک قوی هستن. ما نیاز به تحلیل‌های آماری دقیق‌تری داریم تا رابطه علت و معلولی بین کم‌خونی و آموزش رو بررسی کنیم.»

او اضافه کرد: «این کار با برنامه تحقیقاتی بزرگ‌تر من که به بررسی تلاقی سلامت جهانی و کاهش فقر می‌پردازه، مرتبطه. من می‌خوام از تحقیقات دانشگاهی خودم برای حمایت از کرامت انسانی استفاده کنم و به شناسایی سیاست‌های بهداشتی مبتنی بر شواهد کمک کنم که تغییری ملموس توی زندگی مردم ایجاد کنه.»