کرم‌های قلابی مقاوم خطری برای حیوانات و انسان‌ها

افزایش مقاومت کرم‌های حلقوی در سگ‌ها به داروها در استرالیا

بر اساس تحقیقات جدید، کرم‌های حلقوی در سگ‌ها به طور فزاینده‌ای در برابر داروها مقاوم شده‌اند. دانشمندان دانشگاه کوئینزلند و دانشگاه سیدنی موفق به شناسایی مقاومت گسترده‌ای در برابر داروهای ضد کرم مبتنی بر بنزیمیدازول شده‌اند که به طور معمول برای درمان انگل‌های گوارشی در سگ‌ها استفاده می‌شوند.

دکتر سواید عبدالله از دانشکده دامپزشکی دانشگاه کوئینزلند گفت که تقریباً ۷۰ درصد از نمونه‌های کرم حلقوی مورد مطالعه، تغییرات ژنتیکی را نشان می‌دهند که می‌تواند منجر به مقاومت دارویی شود. او افزود: «این یک مشکل بزرگ است، زیرا عفونت‌های کرم حلقوی می‌توانند برای انسان‌ها و حیوانات خطرناک باشند.»

دکتر عبدالله توضیح داد: «در سگ‌ها، عفونت‌های کرم حلقوی عمدتاً بر روده کوچک تأثیر می‌گذارند و منجر به کم‌خونی، اسهال و سوءتغذیه می‌شوند.» اما بدتر از آن، این انگل‌ها می‌توانند از طریق پوست به انسان‌ها منتقل شوند.

او ادامه داد: «در انسان‌ها، کرم‌های حلقوی سگ‌ها می‌توانند باعث بیماری لاروا میگرانس پوستی (CLM) شوند که به آن ‘جوش خزنده’ نیز گفته می‌شود؛ این بیماری با خارش و تاول‌هایی شبیه به راش‌های مار مانند همراه است.»

دکتر عبدالله گفت که بهترین سلاح‌ها در برابر کرم‌های حلقوی سگ‌ها، داروهای ضد کرم مبتنی بر بنزیمیدازول بوده‌اند، اما این داروها در حال شکست هستند.

افزایش مقاومت در برابر داروهای ضد انگل: چالشی جدی برای سلامت حیوانات و انسان‌ها

او گفت: “این سطح از مقاومت، یک مسئله فوری برای سلامت حیوانات خانگی و عمومی است.” تیم تحقیقاتی با استفاده از تشخیص‌های پیشرفته پارازیتولوژیکی، نمونه‌هایی از بیش از ۱۰۰ حیوان در استرالیا و نیوزیلند را مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد که مقاومت در میان گونه‌های کرم‌های قلاب‌دار در حال گسترش است، از جمله کرم قلاب‌دار شمالی که پیش‌تر تصور می‌شد تحت تأثیر قرار نگرفته است.

پروفسور یان شلاپتا از دانشگاه سیدنی گفت: “تکیه مداوم بر داروهای ضد انگل احتمالاً به توسعه مقاومت دامن می‌زند. مدیریت مسئولانه انگل‌ها توسط دامپزشکان در آینده بسیار حیاتی خواهد بود.” او افزود: “ما خواستار تغییر به سمت درمان‌های هدفمند و مبتنی بر ریسک هستیم تا از گسترش کرم‌های قلاب‌دار مقاوم جلوگیری کنیم.”

او ادامه داد: “دامپزشکان مسئول به هیچ‌وجه آنتی‌بیوتیک‌های عمومی را به همه بیماران خود نمی‌دهند و باید در مورد درمان ضد انگل‌ها نیز به همین شیوه عمل کنیم تا بتوانیم مقاومت دارویی را محدود کنیم.”

پروفسور شلاپتا تأکید کرد: “با گسترش مقاومت، نیاز به نظارت مداوم و توسعه استراتژی‌های کنترل جدید برای حفاظت از سلامت حیوانات و انسان‌ها داریم. این مطالعه یک زنگ خطر برای صاحبان حیوانات خانگی و دامپزشکان است – دوران کنترل آسان انگل‌ها ممکن است به پایان برسد.”