اولین آمریکایی‌ها سوزن‌ها را از پوست‌خزسازان ساختند

کشفات جدید در سایت باستان‌شناسی وایومینگ

یک سایت باستان‌شناسی در وایومینگ که تقریباً ۱۳,۰۰۰ سال پیش انسان‌ها در آن به شکار یا جستجوی ماموت کلمبیایی پرداختند، کشف دیگری را به ارمغان آورده است که به زندگی این ساکنان اولیه آمریکای شمالی روشنایی می‌بخشد. باستان‌شناس ایالت وایومینگ، اسپنسر پلتون و همکارانش از دانشگاه وایومینگ و دیگر مؤسسات، متوجه شدند که این انسان‌های پالئولیتیک سوزن‌هایی از استخوان‌های حیوانات پشمالو مانند روباه‌ها، خرگوش‌ها و گربه‌هایی چون گربه‌های وحشی، شیرهای کوهی و احتمالاً حتی یوز آمریکایی، که اکنون منقرض شده است، ساخته‌اند.

به احتمال زیاد، این سوزن‌ها برای تهیه لباس‌هایی از پوست این حیوانات استفاده می‌شدند تا شکارچیان اولیه را در آب و هوای سرد آن زمان گرم نگه دارند. نتایج این تحقیق در نشریه PLOS ONE، یک مجله علمي معتبر و دسترسی آزاد که توسط کتابخانه عمومی علم منتشر می‌شود، آورده شده است. محققان در این رابطه نوشتند: “مطالعه ما نخستین تحقیق است که گونه‌ها و عناصر احتمالی را که پالئوییندها برای تولید سوزن‌های استخوانی با چشم استفاده کرده‌اند، شناسایی می‌کند. نتایج ما شواهد قوی برای تولید لباس‌های سفارشی با استفاده از سوزن‌های استخوانی و پوست‌های حیوانات پشمالو ارائه می‌دهد. این لباس‌ها به طور جزئی به گسترش انسان‌های مدرن به عرض‌های جغرافیایی شمالی کمک کرده و در نهایت به استعمار قاره‌های آمریکا منجر شده است.”

سایت لاپرل و کشفیات باستان‌شناسی

سایت لاپرل در شهرستان کانورس، بقایای یک ماموت جوان که شکار یا جستجو شده بود و یک اردوگاه مرتبط را که در زمان کشتار این حیوان تقریباً ۱۳,۰۰۰ سال پیش اشغال شده بود، حفظ کرده است. همچنین در حفاری باستان‌شناسی که توسط پروفسور تاد سورول از دپارتمان انسان‌شناسی دانشگاه وایومینگ هدایت می‌شد، یک مهره ساخته شده از استخوان خرگوش کشف شد که قدیمی‌ترین مهره شناخته شده در قاره‌های آمریکا است.

شناسایی منشأ هر دو یعنی مهره استخوانی و سوزن‌های استخوانی، با استفاده از زوال‌باستان‌شناسی به روش طیف‌سنجی جرمی (ZooMS) و اسکن میکرو-CT ممکن شد. کلاژن از این آثار استخراج و ترکیب شیمیایی استخوان مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

تحلیل جدیدی از سوزن‌های استخوانی در سایت ماموت لاپرل

محققان ۳۲ تکه سوزن استخوانی را که از سایت ماموت لاپرل جمع‌آوری شده بودند، مورد بررسی قرار دادند. آن‌ها پپتیدها — زنجیره‌های کوتاه آمینو اسیدها — را از این آثار با پپتیدهای حیواناتی که در دوره پالئولیتیک اولیه وجود داشته‌اند، مقایسه کردند. این دوره به یک عصر پیش‌تاریخی در آمریکای شمالی اشاره دارد که بین ۱۳,۵۰۰ تا ۱۲,۰۰۰ سال پیش بوده است. نتیجه این مقایسه نشان داد که استخوان‌های روباه‌های قرمز، گربه‌های وحشی، شیرهای کوهی، لینکس‌ها یا یوزهای آمریکایی و همچنین خرگوش‌ها برای ساخت سوزن‌ها در سایت لاپرل استفاده شده‌اند. این اولین تحلیل از نوع خود است.

محققان نوشتند: “با وجود اهمیت سوزن‌های استخوانی در توضیح گسترش انسان‌های مدرن در سطح جهانی، باستان‌شناسان هرگز مواد استفاده شده برای تولید آن‌ها را شناسایی نکرده‌اند که این امر درک ما از این نوآوری فرهنگی مهم را محدود می‌کند.” تحقیقات قبلی نشان داده‌اند که برای مقابله با دماهای سرد در عرض‌های شمالی، انسان‌ها احتمالاً لباس‌های سفارشی با درزهای نزدیک به هم ایجاد کرده‌اند که از آن‌ها در برابر عناصر طبیعی محافظت می‌کند. در حالی که شواهد مستقیمی از چنین لباس‌هایی وجود ندارد، شواهد غیرمستقیم در قالب سوزن‌های استخوانی و استخوان‌های حیوانات پشمالو که پوست آن‌ها در لباس‌ها استفاده شده، به‌دست آمده است.

پلتون و همکارانش نوشتند: “زمانی که انسان‌های مدرن با چنین لباس‌هایی مجهز شدند، توانایی گسترش دامنه زندگی خود به مکان‌هایی که قبلاً به دلیل تهدید هیپوترمی یا مرگ ناشی از سرما از آن‌ها دور بودند، پیدا کردند.” حال سوال این است که مردم در سایت لاپرل چگونه به حیوانات پشمالو دسترسی پیدا کردند؟ پلتون و همکارانش می‌گویند که احتمالاً این کار از طریق تله‌گذاری انجام شده است — و نه لزوماً به دنبال غذا.

محققان نتیجه‌گیری کردند: “نتایج ما یادآوری خوبی است که جستجوگران از محصولات حیوانی برای طیف وسیعی از مقاصد غیر از تأمین غذا استفاده می‌کنند و اینکه صرف وجود استخوان‌های حیوانی در یک سایت باستان‌شناسی لزوماً نشان‌دهنده رژیم غذایی نیست.” آن‌ها افزودند: “ترکیب این یافته‌ها با بررسی شواهد مشابه از دیگر سایت‌های پالئولیتیک شمال آمریکا نشان می‌دهد که انسان‌های اولیه آمریکای شمالی به طور مستقیم به شکارچیان پشمالو دسترسی داشتند، احتمالاً از طریق تله‌گذاری، و این شواهد یکی از دقیق‌ترین شواهدی است که تاکنون برای لباس‌های پالئولیتیک کشف شده است.”