فوری: کشف شهرهای گمشده مایا با لیزر! چه رازهایی فاش شد؟ 😱

کشف شهرهای باستانی مایا با استفاده از تکنولوژی لیزر

محققان دانشگاه تولین با اتکا به تکنیک تصویربرداری لیزری پیشرفته، موفق به شناسایی شهرهای بزرگ و ناشناخته تمدن مایا در دل جنگل‌های انبوه مکزیک شدند. این دستاورد، درک عمیق‌تری از گستردگی و پیچیدگی بی‌نظیر این تمدن باستانی را به ارمغان آورده است. این پژوهش نوین که در ژورنال معتبر Antiquity منتشر شده، به رهبری لوک آلد-توماس، دانشجوی دکتری رشته انسان‌شناسی دانشگاه تولین و تحت نظارت استاد راهنمایش، پروفسور مارچلو آ. کانوتو انجام شده است.

تیم تحقیقاتی از فناوری لیدار، یک سیستم ردیابی مبتنی بر لیزر، برای بررسی منطقه‌ای به وسعت ۵۰ مایل مربع در ایالت کامپچه مکزیک استفاده کردند؛ منطقه‌ای که پیش از این، مورد توجه باستان‌شناسان قرار نگرفته بود. یافته‌های آن‌ها شامل شواهدی از بیش از ۶۵۰۰ سازه متعلق به دوران پیش از ورود اسپانیایی‌ها است، از جمله یک شهر بزرگ ناشناخته که دارای اهرام سنگی نمادین است.

آلد-توماس، که علاوه بر این، مدرس دانشگاه آریزونای شمالی هم هست، در این باره گفت: «آنچه ما کشف کردیم، نه تنها تصویری از یک منطقه با تراکم بالای سکونتگاه‌ها را نشان داد، بلکه تنوع بسیار زیادی را نیز آشکار کرد.» وی افزود: «ما تنها به کشف مناطق روستایی و سکونتگاه‌های کوچک اکتفا نکردیم، بلکه یک شهر بزرگ با اهرام را در کنار تنها جاده اصلی منطقه شناسایی کردیم، شهری که در نزدیکی آن، مردم سال‌هاست در میان این ویرانه‌ها به کشاورزی مشغول هستند. دولت مکزیک و حتی جامعه علمی از وجود چنین مکانی بی‌خبر بودند. این موضوع، تأکید دوباره‌ای بر این واقعیت دارد که هنوز چیزهای زیادی برای کشف وجود دارد و ما تازه در ابتدای راه هستیم.»

پیشگامی در استفاده از تکنولوژی لایدار

مؤسسه تحقیقات آمریکای میانه (MARI) در دانشگاه تولین، در زمینه استفاده از فناوری لایدار در تحقیقات باستان‌شناسی، پیشرو بوده است. در دهه گذشته، این مؤسسه یک آزمایشگاه پیشرفته سیستم‌های اطلاعات جغرافیایی (GIS) را با مدیریت فرانسیسکو استرادا-بلی تأسیس کرده تا داده‌های سنجش از دور، مانند داده‌های لایدار، را تحلیل کند. فناوری لیدار با استفاده از پالس‌های لیزری، فاصله را اندازه‌گیری کرده و مدل‌های سه‌بعدی از مناطق مورد نظر ایجاد می‌کند.

اهمیت فناوری لایدار در شناسایی تمدن‌های باستانی

این فناوری، به دانشمندان این امکان را می‌دهد که بخش‌های وسیعی از زمین را بدون نیاز به حضور فیزیکی در محل، از پشت میز کار خود بررسی کنند و ناهنجاری‌هایی را در چشم‌انداز پیدا کنند که اغلب به هرم‌ها، خانه‌های مسکونی و سایر ساختارهای تمدن مایا مربوط می‌شوند. کانوتو، مدیر MARI، اظهار داشت: «خوشبختانه، به لطف حمایت‌های مالی سخاوتمندانه بنیاد هیتز، MARI در دهه گذشته در خط مقدم استفاده از فناوری لایدار در تحقیقات باستان‌شناسی قرار داشته است.» وی همچنین افزود: «در حال حاضر، فعالیت‌های ما از تحلیل داده‌ها به جمع‌آوری و استخراج داده‌ها نیز گسترش یافته است. کار انجام شده بر روی این داده‌های مربوط به ایالت کامپچه، نشان‌دهنده گسترش «ردپای لایدار» MARI است.»

این تحقیقات، همچنین می‌تواند به حل بحث‌های موجود درباره اندازه واقعی سکونتگاه‌های مایا کمک کند. آلد-توماس در این باره گفت: «از آنجا که لایدار به ما اجازه می‌دهد تا مناطق وسیعی را با سرعت، دقت و جزئیات بسیار بالا نقشه‌برداری کنیم، این موضوع باعث شد تا ما با تعجب بگوییم: «خدای من، این همه ساختمان اینجا وجود داشته و ما از آن‌ها خبر نداشتیم؛ پس جمعیت آن‌ها باید بسیار زیاد بوده باشد.»» وی ادامه داد: «استدلال مقابل برای این موضوع این بود که بررسی‌های لایدار، هنوز هم به سایت‌های بزرگ و شناخته شده‌ای مانند تیکال وابسته بودند و بنابراین تصویری ناقص از دشت‌های مایا ارائه می‌دادند. این سوال مطرح بود که آیا اگر بقیه منطقه مایا بسیار روستایی‌تر بود، آن چیزی که ما تا به حال نقشه‌برداری کرده‌ایم، یک استثنا بوده است، نه یک قاعده؟»

این مطالعه، قدرت دگرگون‌کننده فناوری لایدار را در رمزگشایی از اسرار تمدن‌های باستانی برجسته می‌کند. همچنین، شواهد محکمی ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد چشم‌انداز تمدن مایا، پیچیده‌تر و متنوع‌تر از تصورات پیشین بوده است. کانوتو گفت: «لایدار به ما می‌آموزد که، همانند بسیاری از تمدن‌های باستانی دیگر، مردم مایا در دشت‌ها، بافتی متنوع از شهرها و اجتماعات را در سراسر چشم‌انداز گرمسیری این منطقه ساخته‌اند.» او اضافه کرد: «در حالی که برخی مناطق پر از مزارع وسیع و جمعیت‌های متراکم هستند، مناطق دیگر تنها شامل اجتماعات کوچک می‌شوند. با این حال، اکنون می‌توانیم ببینیم که مایا‌های باستان چگونه محیط خود را برای پشتیبانی از یک جامعه پیچیده و پایدار تغییر داده‌اند.»