ویروس جدید در هاوایی کشف شد: تهدیدی برای اقیانوس‌ها؟

یه ویروس جدید کشف شد، اونم تو دانشگاه هاوایی!

محققای دانشگاه هاوایی در مانوآ، یه کشف تازه داشتن: یه ویروسی به اسم FloV-SA2 که یه پروتئین لازم برای ساخت ریبوزوم‌ها رو کد می‌کنه. ریبوزوم‌ها همون موتورهای اصلی تو تمام سلول‌ها هستن که اطلاعات ژنتیکی رو به پروتئین تبدیل می‌کنن، یعنی همون بلوک‌های سازنده‌ی زندگی. این اولین ویروسه یوکاریوتی (یعنی ویروسی که یوکاریوت‌ها مثل گیاه‌ها، حیوونا و قارچا رو آلوده می‌کنه) که یه همچین پروتئینی رو کد می‌کنه.

ویروسا، بسته‌های کوچیک مواد ژنتیکی هستن که یه پوشش پروتئینی دارن. کارشون اینه که وارد یه سلول بشن و با سوار شدن رو ماشین‌آلاتِ تکثیر سلول، خودشون رو تکثیر کنن. ویروسای ساده تقریباً همه‌چیزشون وابسته به مواد و ماشین‌آلات سلول میزبانِ، ولی ویروسای بزرگ‌تر و پیچیده‌تر، برای اینکه کارشون خوب پیش بره، پروتئین‌های زیادی رو کد می‌کنن.

جولی تومی، نویسنده اصلی این مقاله و محقق پسا دکتری در مرکز دانیل کی. اینوی برای اقیانوس‌شناسی میکروبی: پژوهش و آموزش (C-MORE) و دپارتمان اقیانوس‌شناسی در دانشکده علوم اقیانوس و زمین دانشگاه هاوایی مانوآ، گفت: «ما از این کشف که این ویروس یه پروتئین ریبوزومی به اسم eL40 رو کد می‌کنه، خیلی هیجان‌زده شدیم.» و اضافه کرد: «این منطقی به نظر می‌رسه که یه ویروس بتونه از دستکاری این قسمت حیاتی از ماشینِ سلولی، به نفع خودش استفاده کنه، اما تا حالا هیچ مدرکی ازش تو هیچ ویروس یوکاریوتی وجود نداشت.»

کشف این ویروس، نتیجه‌ی تلاشای بزرگ‌ترِ اعضای آزمایشگاه‌های اکولوژی ویروسی دریایی (MarVEL) در SOEST بود، که دنبال جداسازی و شناسایی ویروسای جدید بودن که تو اقیانوس زندگی می‌کنن. یه دانشجوی سابق ارشد اقیانوس‌شناسی به اسم کریستوفر شوارتس، از ایستگاه ALOHA (که حدود ۶۰ مایل شمال اوآهو، هاوایی قرار داره) نمونه آب برداشت و بعدش ده‌ها ویروسُ جدا کرد.

ویروس FloV-SA2 و اثرش رو فیتوپلانکتونا

ویروس FloV-SA2 به یه نوع فیتوپلانکتون به اسم Florenciella حمله می‌کنه. گریگ استوارت، که از اعضای هیئت علمی اقیانوس‌شناسی هست و رو این پروژه نظارت داشت، گفت: «کریس تو جداسازی ویروسا خیلی حرفه‌ای بود و نتونست همه‌ی اونارو قبل از تموم شدن پروژه‌اش تحلیل کنه.» همچنین گفت: «تحلیل دقیق این ویروس باید تا زمانی که دکتر تومی به آزمایشگاه اومد، صبر می‌کرد، ولی واقعا ارزششو داشت!»

ساخت انتخابی پروتئین‌های ویروسی

کشفای قبلی نشون داده که، مثل FloV-SA2، ویروسای دیگه که بهشون می‌گن «غول‌پیکر» هم پروتئین‌هایی رو کد می‌کنن که تو فرآیندهای متابولیکی مختلف نقش دارن. بعضی از این پروتئینا، مثل پروتئین‌های مرتبط با تخمیر یا حس کردن نور، عملکردهای عجیبی دارن که تو یه ویروس پیدا می‌شن. این ژنا باید به ویروس کمک کنن که تکثیر بشه، ولی مثل پروتئین ریبوزومی، همیشه معلوم نیست که چجوری این کارو انجام می‌دن. پژوهشگرا الان دارن رو این تمرکز می‌کنن که این پروتئین‌ها چطوری و کی توسط ویروسا استفاده می‌شن.

تومی گفت: «فرضیه‌ی ما اینه که با وارد کردن یکی از پروتئینای خودش به ریبوزوم، ویروس این قسمت کلیدیِ ماشین سلولی رو تغییر می‌ده تا تولید پروتئینای ویروسی رو به جای پروتئینای معمولی سلول ترجیح بده.»

نقش ویروسا تو اکوسیستم‌های اقیانوسی

استوارت اظهار کرد: «ویروسا یه بخش جدایی‌ناپذیر از عملکرد اکوسیستم‌های اقیانوسی هستن و رو تولید زیستی اثر می‌ذارن، تعاملات اجتماعی رو عوض می‌کنن و باعث تغییرات تکاملی می‌شن.» و اضافه کرد: «این کشف، جزئیات جدیدی رو در مورد روش‌های پیچیده‌ای که ویروسا با فیتوپلانکتونا (که پایه‌ی اکوسیستم اقیانوسا هستن) تعامل دارن، روشن می‌کنه و همچنین راه‌های جدیدی رو برای درک اصول زیست‌شناسی ویروسی به رُخ می‌کشه.»

دانشمندا انتظار دارن که FloV-SA2، یه سیستم مدل ارزشمند باشه برای بررسی مکانیسم‌های جدیدی که ویروسا از طریقشون متابولیسم سلولُ دستکاری می‌کنن و منابع و انرژی میزبان رو دوباره هدایت می‌کنن.