زبان دلفین‌ها رازگشا شد: کشف حسگرهای چربی برای انتخاب بهترین شیر مادر! 🐬

یافتن حسگرهای ویژه چربی در دلفین‌های کم‌سن و سال

تحقیقات تازه پرده از یک کشف مهم برمی‌دارد؛ دلفین‌های جوان، گیرنده‌های اختصاصی برای تشخیص اسیدهای چرب در زبان خود دارند. این یافته‌ها دیدگاه‌های تازه‌ای در مورد رشد و عادات غذایی این موجودات باهوش ارائه می‌دهد. دانشمندان متوجه شدند که دلفین‌های تازه به دنیا آمده از نژاد بوتل‌نوز، حسگرهای ویژه‌ای برای شناسایی اسیدهای چرب موجود در شیر مادرشان دارند. این دستاورد که در ژورنال علمی Marine Mammal Science منتشر شده، اطلاعات ارزشمندی پیرامون چگونگی رشد، تغذیه و ارتباط این پستانداران دریایی در اختیار ما می‌گذارد.

این نتایج جدید، فرضیه‌های قدیمی در مورد سیستم‌های حسی در نهنگ‌ها و دلفین‌ها را به چالش می‌کشد. برخلاف پستانداران خشکی‌زی، دلفین‌ها و سایر پستانداران دریایی حس بویایی محدودی دارند و در محیط‌های آبی، این حس تقریباً کارایی ندارد. به همین خاطر، محققان حدس می‌زدند که دلفین‌ها برای حس محیط اطراف و شناسایی غذا، از راه‌های دیگری استفاده می‌کنند.

چربی نقش حیاتی در تأمین انرژی و کمک به رشد مغز بچه‌دلفین‌ها دارد، زیرا در ماه‌های اول زندگی، به‌طور کامل به شیر مادرشان وابسته هستند. هیناکو کاتسوشیما، نویسنده ارشد این پژوهش از دانشکده محیط‌زیست دانشگاه هوکایدو در ژاپن، می‌گوید: “ما زبان یک دلفین جوان اقیانوس هند-آرام را با دقت بررسی کردیم و ساختارهای خاصی را پیدا کردیم که به نظر می‌رسد به او در تشخیص چربی کمک می‌کند.” او اضافه می‌کند: “در قسمت پشتی زبان، یک ردیف V شکل از گیرنده‌های چشایی وجود دارد که به‌طور ویژه برای شناسایی اسیدهای چرب تنظیم شده‌اند. این گیرنده‌ها همچنین آنزیم‌هایی دارند که به تجزیه چربی کمک می‌کنند، در نتیجه دلفین می‌تواند آن را بهتر حس کرده و درک کند.”

بررسی‌های تازه درباره‌ی ترجیحات غذایی دلفین‌ها

در یک آزمایش دیگر، تیم تحقیق به دلفین‌های جوان دو انتخاب داد: دو مایع مختلف؛ یکی شامل شیر و دیگری “یک محلول کدر”. نتیجه‌ی جالب این بود که دلفین‌ها بی‌آنکه انتظارش را داشته باشیم، به محلول کدر تمایل بیشتری نشان دادند. این یافته نشان می‌دهد که دلفین‌ها می‌توانند این دو مایع را از هم تشخیص دهند، اما دانشمندان هنوز نمی‌دانند چرا از شیر دوری کردند. یک احتمال این است که دلفین‌ها شیر را برای مدتی نامأنوس یافته باشند، زیرا این شیر ترکیبی از شیر دو منبع متفاوت بود و به‌خاطر بی‌میلی به غذاهای جدید، که به آن نئوفوبیا می‌گویند، از آن پرهیز کرده‌اند.

دکتر تاکاشی هایاکاوا، استادیار دانشکده علوم زمین و محیط‌زیست دانشگاه هوکایدو و سرپرست این تحقیق، اشاره می‌کند: “نتایج ما نشان می‌دهد که توانایی تشخیص اسیدهای چرب در شیر مادر بخشی از یک سیستم خاص به نام ‘چشایی چربی’ است که می‌تواند به دلفین‌ها در ارزیابی ارزش غذایی خوراکشان کمک کند.” او ادامه می‌دهد: “در طبیعت، جایی که رژیم‌های غذایی پرچرب برای بقا ضروری هستند، این قابلیت ممکن است به دلفین‌ها یک مزیت تکاملی بدهد و به آن‌ها امکان می‌دهد شیر باکیفیت مادرانشان را انتخاب کنند و پس از آن به بررسی ارزش غذایی طعمه‌های خود بپردازند.”

این پژوهش تازه، راههای جدیدی برای درک چگونگی درک و تعامل پستانداران دریایی با محیط‌شان، و همچنین نحوه‌ی برقراری ارتباط و یافتن غذا در میانه‌ی طبیعت، پیش روی ما می‌گذارد. انجام تحقیقات بیشتر برای بررسی کامل “چشایی چربی” و عملکرد آن در سایر گونه‌های دریایی، بسیار مهم خواهد بود.