“راز “گلاگ” آب‌میوه: کشف علمی پدر و پسر که شما را شگفت‌زده می‌کند!”

کاوش‌های علمی پدر و پسری در باب کشش مایعات

رُهیت ولانکار، که حالا دانش‌آموز سال آخر دبیرستان فاکس چپل است، یک روز که داشت آب‌میوه را توی لیوان می‌ریخت، متوجه‌ی یه نکته‌ی جالب شد: صدای ریختنِ مایع، با یه ریتم خاص، «گلاگ، گلاگ، گلاگ»، به دیواره‌های ظرف فشار می‌آورد. رُهیت، این صدا رو تو ذهنش مرور کرد و از خودش پرسید که آیا کشش یه ظرف، روی چگونگی خالی شدن مایع داخلش تاثیر داره یا نه. اولش فکر می‌کرد که فقط می‌خواد برای پروژهٔ نمایشگاه‌ علمیش جواب این سوال رو پیدا کنه، اما این موضوع، وقتی با پدرش، سچین ولانکار، استاد مهندسی شیمی و نفت دانشگاه پیتسبورگ، سرگرمِ بررسی‌اش شد، تبدیل به یه ماجرای بزرگ‌تر شد.

آنها توی زیرزمین خونه‌شون یه آزمایشگاه کوچیک راه انداختند و نتایجش رو در اولین مقالهٔ مشترکشون، به عنوان یه پدر و پسر، منتشر کردند. سچین ولانکار می‌گه: “به عنوان یه دانشمند، من خیلی به این پروژه علاقه‌مند شدم. یه توافقی بین‌مون شد که وقتی آزمایش‌ها رو شروع کردیم، باید تا آخرش بریم.”

راز علمیِ صدای «گلاگ»

آزمایش‌های اولیهٔ رُهیت نشون داد که ظروف دلی با درپوش‌های لاستیکی، سریع‌تر از ظروفی که درپوش پلاستیکی دارن، خالی می‌شن. ولانکار می‌گه: “صدای گلاگ، به این خاطر ایجاد می‌شه که مایع‌ای که داره خارج می‌شه، می‌خواد فشار داخل بطری رو کم کنه.” بعد ادامه می‌ده: “وقتی ظرف خیلی انعطاف‌پذیر باشه، مثل کیسه‌هایی که مایعات IV رو نگه می‌دارن یا شراب‌های جعبه‌ای، شاید ظرف بتونه مایع رو بدون ایجاد صدای گلاگ خارج کنه.” البته انواع دیگه ای از بطری‌های انعطاف‌پذیر هم وجود داره و قطعاً کشش اون‌ها هم روی خالی‌شدنشون اثر داره.

آنها، با کمک ابزارهایی که توی کارگاه دبیرستان فاکس چپل موجود بود، بطری‌های آکریلیک ایده‌آل خودشون رو با درپوش‌های لاستیکی ساختند. یه حسگر هم نزدیک سوراخِ ته هر بطری گذاشته بودند تا تغییرات فشار رو، با هر صدای گلاگ، اندازه‌گیری کنه. ولانکارها تونستن با تنظیم قطر سوراخ، انعطاف‌پذیری رو شبیه‌سازی کنن و تایید کردن که بطری‌های انعطاف‌پذیر، سریع‌تر خالی می‌شن، ولی صدای گلاگ بزرگ‌تر و کم‌تکرارتر به گوش می‌رسه.

“`