کشف شگفت‌انگیز: چرا کلسترول خوب گاهی مضر می‌شود؟

تحقیقات جدید درباره کلسترول “خوب” و بیماری‌های قلبی

محققان موسسه متدیست هیوستون کشف کرده‌اند که برخی از اجزای کلسترول “خوب” یا لیپوپروتئین‌های با چگالی بالا (HDL) ممکن است با افزایش شیوع بیماری‌های قلبی عروقی مرتبط باشند. این تحقیق به رهبری هنری جی. پاونال، استاد بیوشیمی پزشکی در موسسه تحقیقات متدیست هیوستون، و خرام ناصر، پزشک قلب و رئیس بخش پیشگیری و بهداشت قلبی در متدیست هیوستون، انجام می‌شود. تیم تحقیقاتی از روش‌های نوآورانه برای بررسی نقش ویژگی‌های خاص HDL در سلامت قلب استفاده می‌کند.

پاونال در این باره گفت: “در معاینات روتین، بزرگسالان سطح کلسترول خود را آزمایش می‌کنند که شامل کلسترول ‘بد’ (LDL) و ‘خوب’ (HDL) است.” او که نویسنده مسئول مطالعه‌ای است که در مجله تحقیقات لیپید منتشر شده، افزود: “اما همه کلسترول‌ها به یک شکل نیستند. آنچه که به‌طور معمول شناخته نمی‌شود این است که هر نوع کلسترول دو فرم دارد: کلسترول آزاد که فعال بوده و در عملکردهای سلولی دخالت دارد، و کلسترول استریفیه‌شده یا متصل که پایدارتر است و آماده ذخیره‌سازی در بدن می‌باشد. وجود مقدار زیاد کلسترول آزاد، حتی اگر در HDL باشد، می‌تواند به بیماری قلبی کمک کند.”

در مطالعات پیش‌بالینی، تیم تحقیقاتی متوجه شد که HDL با محتوای بالای کلسترول آزاد احتمالاً عملکرد مناسبی ندارد. برای تأیید یافته‌های خود و اثبات فرضیه‌شان، آن‌ها در حال حاضر در مرحله‌ای از مطالعه‌ای به نام مطالعه قلب هیوستون هستند که توسط NIH تأمین مالی شده و در آن ۴۰۰ بیمار با غلظت‌های مختلف HDL پلاسما مورد بررسی قرار خواهند گرفت. پاونال و ناصر به‌عنوان محققان اصلی این مطالعه شناخته می‌شوند.

یافته‌های شگفت‌انگیز در ارتباط با کلسترول HDL و بیماری‌های قلبی

پاونال گفت: “شگفت‌انگیزترین یافته از مطالعه ما تا کنون این است که ارتباط قوی بین مقدار کلسترول آزاد در HDL و میزان انباشت آن در گلبول‌های سفید به نام ماکروفاژها وجود دارد، که می‌تواند به بیماری‌های قلبی کمک کند.” در حالی که قبلاً تصور می‌شد که انتقال کلسترول آزاد به HDL برای سلامت قلب مفید است و اضافی کلسترول را از بافت‌ها حذف می‌کند، پاونال اظهار داشت که داده‌های آن‌ها نشان می‌دهد در زمینه غلظت‌های بالای HDL در پلاسما، وضعیت برعکس است. به این معنا که انتقال کلسترول آزاد از HDL به گلبول‌های سفید در خون و بافت‌ها می‌تواند در واقع خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی را افزایش دهد.

محققان می‌گویند پس از رسیدن به هدف فوری خود که نشان دادن ارتباط بین کلسترول آزاد اضافی در HDL و بیماری‌های قلبی عروقی است، برنامه‌ریزی دارند تا تشخیص‌ها و درمان‌های جدیدی برای مدیریت بیماری‌های قلبی توسعه دهند و همچنین از کلسترول آزاد HDL به عنوان یک بیومارکر برای شناسایی بیمارانی که نیاز به درمان‌های کاهش‌دهنده HDL دارند، استفاده کنند. پاونال افزود: “ما انتظار داریم که بتوانیم به هدف اول خود در کمتر از سه سال دست یابیم، زیرا برخی داروهای شناخته‌شده‌ای وجود دارند که بر کلسترول آزاد در مدل‌های پیش‌بالینی تأثیر می‌گذارند، بنابراین اگر آزمایش‌های ما استفاده از این درمان‌های شناخته‌شده را توجیه کند، می‌توان این موضوع را در انسان‌ها آزمایش کرد.”

اگر آن‌ها موفق شوند، پاونال پیشنهاد می‌کند که ممکن است بتوانند آنچه را که یاد می‌گیرند، در یک محیط بالینی به بیماران اعمال کنند و این کار ممکن است در کمتر از شش سال آینده انجام شود. همکاران پاونال و ناصر در این مطالعه شامل بایبا گیلار، کورینا روزالس، دیدیپیا یلامانچیلی و آنتونیو ام. گوتو جونیور از مؤسسه تحقیقاتی هیوستون متدود بودند؛ میگل کاینزوس آچیریکا از مؤسسه تحقیقاتی بیمارستان دل مار در بارسلونا، اسپانیا؛ و آلن تی. رمالی از آزمایشگاه متابولیسم لیپوپروتئین در شاخه پزشکی عروقی انتقالی مؤسسه ملی قلب، ریه و خون در مؤسسات ملی بهداشت (NIH). این کار با حمایت‌های مالی از طرف مؤسسه ملی قلب، ریه و خون NIH (R01HL149804 و R01HL163535) و بنیاد بیمارستان هیوستون متدود انجام شده است.