کم‌آبی خطرناک در میان کارگران مزارع فلوریدا شایع شد

نتایج یک مطالعه درباره کم آبی در کارگران مزرعه در فلوریدا

تقریباً تمام کارگران مزرعه‌ای که در یک مطالعه اخیر در فلوریدا شرکت کردند، در پایان شیفت‌های خود دچار کم آبی بودند و بیش از نیمی از آن‌ها هنوز صبح روز بعد نیز دچار کم آبی بودند. این مطالعه که همکاری بین دانشگاه ایلینوی شیکاگو و انجمن کارگران مزرعه فلوریدا بود، از نمونه‌های ادرار جمع‌آوری شده در صبح زود، در زمان ناهار و در پایان شیفت برای ارزیابی خطر کم آبی در طول پنج روز در ماه مه ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ در یک مزرعه سبزیجات در جنوب فلوریدا استفاده کرد. در مجموع ۱۱۱ کارگر، که بیشتر آن‌ها مردانی از مکزیک و گواتمالا بودند، در این مطالعه شرکت کردند که نتایج آن در نشریه «تحقیقات محیطی» منتشر شده است.

بر اساس یکی از معیارها، تقریباً تمام نمونه‌های گرفته شده در پایان شیفت – ۹۷% – نشان‌دهنده احتمال کم آبی بودند. از نمونه‌های گرفته شده صبح روز بعد، ۶۲% نشان‌دهنده احتمال کم آبی بودند. این بدان معناست که برای بسیاری از کارگران، «هیچ بهبودی وجود نداشت»، به گفته چیبوزور آبیسیلیم، نویسنده اصلی و پژوهشگر فوق دکترا در بخش علوم بهداشت محیط و شغلی در دانشکده بهداشت عمومی UIC. در واقع، با پیشرفت هفته کاری، نمونه‌های صبحگاهی نشان‌دهنده سطوح بالاتری از کم آبی بودند. «هر روز وضعیت بدتر می‌شد. این یک کم آبی فراگیر و پیش‌رونده است»، گفت لی فریدمن، نویسنده همکار و استاد پژوهشی در دانشکده بهداشت عمومی.

کم آبی حاد می‌تواند باعث خستگی، گرفتگی عضلات و سرگیجه شود. کم آبی مزمن می‌تواند به اختلال عملکرد کلیه منجر شود. پژوهشگران تحلیل‌های دیگری از نمونه‌ها با استفاده از معیارهای محافظه‌کارانه‌تر کم آبی که توسط NCAA و ارتش ایالات متحده تأیید شده‌اند، انجام دادند. حتی با استفاده از این معیارها، پژوهشگران هنوز هم نرخ‌های بالای کم آبی را در نمونه‌های پایان شیفت مشاهده کردند، به طوری که ۸۳% با معیار NCAA و ۵۵% با معیار ارتش ایالات متحده نشان‌دهنده کم آبی بودند. کارگران مزرعه به ویژه در برابر کم آبی آسیب‌پذیر هستند.

چالش‌های کارگران کشاورزی و نیاز به تغییرات اساسی

به گفته محققان، کارگران معمولاً بر اساس میزان محصولاتی که برداشت می‌کنند، دستمزد دریافت می‌کنند. این بدان معناست که استراحت برای نوشیدن آب یا رفتن به دستشویی می‌تواند برای آن‌ها هزینه‌بر باشد. آن‌ها همچنین اغلب به عنوان نیرویی قابل تعویض تلقی می‌شوند و می‌دانند که اگر شکایت کنند یا به اندازه کافی سریع کار نکنند، می‌توانند جایگزین شوند.

به علاوه، این کارگران معمولاً در مزارع محل کار خود سکونت دارند، که این موضوع دسترسی به خدمات بهداشتی مستمر یا حتی خرید مایحتاجی مانند “گیتورید” را برای آن‌ها دشوار می‌کند. دکتر دنا مادیگان، استادیار پژوهشی در دانشکده بهداشت عمومی و وابسته به مرکز سلامت و رفاه کارگران کشاورزی UIC، توضیح داد که این مطالعه همکاری بین این مرکز و گروه مشابهی در دانشگاه فلوریدا است.

نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که برای بهبود وضعیت ناامن این کارگران، نیاز به مجموعه‌ای از راه‌حل‌ها وجود دارد. قوانین سخت‌گیرانه‌تری از سوی دولت فدرال، مانند استاندارد گرمایی پیشنهادی که در حال حاضر توسط اداره ایمنی و بهداشت شغلی مورد بررسی قرار دارد، می‌تواند مفید باشد. همچنین، مداخلات کوچکتری مانند فراهم کردن دستشویی‌های نزدیک‌تر یا فن‌های قابل حمل و سایه‌بان‌ها در مزارع نیز می‌تواند کمک‌کننده باشد.

اما محققان هشدار می‌دهند که قوانین جدید احتمالاً نادیده گرفته خواهند شد مگر اینکه تغییرات اساسی‌تری در نحوه جبران هزینه‌ها برای مزارع و کارگران کشاورزی ایجاد شود. تیم تحقیقاتی علاقه‌مند به انجام مطالعات آینده برای بررسی این موضوع است که کارگران چگونه در طول زمان از کم‌آبی بهبود می‌یابند، چه در روز تعطیلی استاندارد یک روزه خود در هفته، چه در بین مأموریت‌های برداشت که بین مزارع جابجا می‌شوند یا در فصولی که معمولاً به کشورهای خود بازمی‌گردند.

دیگر نویسندگان این مطالعه شامل لیندا فورست از UIC؛ میراندا کارور مارتین، خوزه پرز، ماریا موره‌را و پل موناگان از دانشگاه فلوریدا؛ آنتونیو تووار و نزاهاوکویوتل شیوه‌تکوتلی از انجمن کارگران کشاورزی فلوریدا؛ و فریتز روکا از دانشگاه سواحل خلیج فلوریدا هستند.