فاجعه‌ی گرمایش جهانی: 1.5 درجه تقریباً محال شد! 🚨 هوش مصنوعی هشدار می‌دهد

مطالعات نو: هدف محدود کردن افزایش دما به ۱.۵ درجه سانتی‌گراد، تقریباً بعیده

محققین به این نتیجه رسیدن که هدفِ جهانیِ محدود کردن گرمایشِ کره زمین به ۱.۵ درجه‌ی سلسیوس (بالاتر از دوران پیشاصنعتی)، تقریباً میشه گفت از دسترس خارجه. نتایج این پژوهش – که دهم دسامبر توی مجله‌ی Geophysical Research Letters منتشر شد – نشون میده که سال‌های گرم‌تر در انتظار ما هستن و احتمالاً رکوردهای دماییِ فعلی رو خواهند شکست. نویسنده‌ها توی گزارش‌شون گفتن که حتی اگه بشر بتونه به اهداف فعلیش برای کاهش سریعِ انتشار گازهای گلخانه‌ای برسه – یعنی تا دهه‌ی ۲۰۵۰ به صفرِ خالص برسه – باز هم ۵۰ درصد احتمال داره که گرمایش جهانی به ۲ درجه‌ی سانتی‌گراد برسه. قبلاً هم مطالعاتِ متعددی – از جمله ارزیابی‌هایِ معتبرِ هیئت بین‌الدولتی تغییرات اقلیمی – به این نتیجه رسیده بودن که کربن‌زدایی با این سرعت، احتمال نگه داشتن گرمایش جهانی زیرِ ۲ درجه رو داره.

نوح دیفنباخ – دانشمندِ اقلیم‌شناس از مدرسه پایداریِ استنفورد و یکی از نویسنده‌های این مطالعه – گفت: “تو سال‌های اخیر، ما شاهد آثارِ شتابان در سراسر دنیا بودیم؛ از جمله موج‌های گرما، بارندگی‌های شدید و دیگه پدیده‌های حاد. این مطالعه نشون میده که حتی اگه خوش‌بینانه‌ترین حالت هم در نظر بگیریم، به احتمالِ قوی با اوضاعی روبرو می‌شیم که از چیزی که اخیراً تجربه کردیم، وخیم‌تر خواهد بود.”

به نظر میرسه امسال قراره رکوردِ گرم‌ترین سالِ زمین – که تو سال ۲۰۲۳ ثبت شد – شکسته بشه. یعنی میانگینِ دمای جهانی پیش‌بینی میشه که از ۱.۵ درجه‌ی سلسیوس (یا تقریباً ۲.۷ درجه‌ی فارنهایت) بالاتر از دوران پیشاصنعتی بره – یعنی قبل از اینکه آدما به شکل گسترده از سوخت‌های فسیلی برای تامین انرژیِ صنایع استفاده کنن. طبق این مطالعه‌ی جدید، حتی اگه کربن‌زدایی با سرعت انجام بشه، ۹۰ درصد احتمال داره که گرم‌ترین سالِ این قرن، حداقل نیم درجه‌ی سلسیوس گرم‌تر باشه.

استفاده از هوش مصنوعی برای بهبود پیش‌بینی‌های اقلیمی

دیفنباخ و بارنز برای این پژوهشِ جدید، یه سیستم هوش مصنوعی رو آموزش دادن تا بتونه پیش‌بینی کنه که دمایِ جهانی چقدر می‌تونه بالا بره؛ اونم بسته به سرعتِ کربن‌زدایی. محققین حین آموزشِ این سیستمِ هوش مصنوعی، از داده‌های دما و گازهای گلخانه‌ای از آرشیوهای عظیمِ مدل‌های اقلیمی استفاده کردن. منتها، برای پیش‌بینیِ گرمایشِ آینده، به هوش مصنوعی، داده‌های واقعیِ دمایِ تاریخی رو به عنوان ورودی دادن؛ به همراه چند سناریوی معمول برای انتشارِ گازهای گلخانه‌ای در آینده.

بارنز – استاد علوم جوی در دانشگاه ایالتی کلورادو – گفت: “هوش مصنوعی داره به عنوان یه ابزارِ فوق‌العاده‌ قوی برای کم کردن عدم قطعیت در پیش‌بینی‌های آینده، ظهور پیدا می‌کنه. این سیستم از خیلی از شبیه‌سازی‌های مدل اقلیمی که قبلاً بوده، یاد می‌گیره؛ منتهی پیش‌بینی‌هاش بعدش با مشاهده‌های واقعی، باز هم بهبود پیدا می‌کنه.”

تحقیقات جدید درباره‌ی تغییرات اقلیمی و چالش‌های پیشِ رو

این مطالعه به یه مجموعه‌ی رو به رشد از تحقیقات اشاره می‌کنه که نشون میدن دنیا تقریباً قطعاً فرصتِ رسیدن به اهدافِ بلندپروازانه‌ی توافق‌نامه‌ی اقلیمیِ پاریس در سال ۲۰۱۵ رو از دست داده. تو اون توافق‌نامه، حدود ۲۰۰ کشور متعهد شدن که دمای گرمایشِ بلندمدت رو به‌طور قابل توجهی زیرِ ۲ درجه نگه دارن و در عین حال تلاش‌هایی برای جلوگیری از افزایشِ دما به ۱.۵ درجه هم انجام بدن. یه مقاله‌ی جدید از بارنز و دیفنباخ – که دهم دسامبر تو مجله‌ی Environmental Research Letters منتشر شده – و همکاری سونیا سنویراتنه از ETH-Zurich رو هم در خودش داره، این پیشنهاد رو مطرح می‌کنه که خیلی از مناطق – از جمله جنوب آسیا، مدیترانه، اروپای مرکزی و بخش‌هایی از آفریقای زیر صحرا – تا سال ۲۰۶۰، دما رو بیش از ۳ درجه‌ی سانتی‌گراد افزایش خواهند داد؛ اونم در شرایطی که انتشار گازها همچنان در حال افزایشه – که زودتر از چیزیه که مطالعات قبلی پیش‌بینی کرده بودن.

اهمیتِ شرایطِ حادّ

این دو تا مطالعه‌ی جدید، بر اساس تحقیقاتی که تو سال ۲۰۲۳ انجام شده، ساخته شدن. تو اون تحقیقات، دیفنباخ و بارنز پیش‌بینی کرده بودن که چقدر زمان باقی مونده تا اهداف ۱.۵ و ۲ درجه‌ی سانتی‌گراد نقض بشن. ولی چون این آستانه‌ها بر اساس شرایطِ میانگین در طول سال‌ها تعیین شدن، کلّ داستان رو درباره‌ی اینکه تغییرات اقلیمی تا چه حد می‌تونه حاد بشه، بیان نمی‌کنن. دیفنباخ – استادِ بنیادِ کارا و پژوهشگر ارشدِ خانواده‌ی کیملمن در دانشگاه استنفورد – گفت: “با دیدنِ این آثارِ حادّ، سال به سال، مشتاق‌تر شدیم که پیش‌بینی کنیم تغییراتِ اقلیمی، حتی اگه دنیا تو کم کردنِ سریعِ انتشار گازها، کاملاً موفق باشه، چقدر می‌تونه حاد بشه.“

تو سناریویی که انتشار گازها تو دهه‌ی ۲۰۵۰ به صفر برسه – خوش‌بینانه‌ترین سناریو که به‌طور گسترده تو مدل‌سازیِ اقلیمی استفاده میشه – محققین به این نتیجه رسیدن که احتمالِ وقوعِ گرم‌ترین سالِ این قرن، حداقل ۱.۸ درجه‌ی سانتی‌گراد بالاتر از سطحِ پایه (قبل از صنعت) هست و احتمال ۲.۱ درجه‌ی سانتی‌گراد هم وجود داره. تو سناریویی که کاهش انتشار گازها اونقدر آهسته باشه که نشه تا سال ۲۱۰۰ به صفر رسید، دیفنباخ و بارنز، احتمال ۹۰ درصدی رو برای گرم‌ترین سال پیش‌بینی کردن که ۳ درجه‌ی سانتی‌گراد، بالاتر از سطحِ پایه (پیش از صنعت) خواهد بود. تو این سناریو، خیلی از مناطق احتمال داره افزایش دماهایی رو تجربه کنن که حداقل سه برابر چیزی باشه که تو سال ۲۰۲۳ اتفاق افتاد.

سرمایه‌گذاری روی سازگاری

پیش‌بینی‌های جدید، روی اهمیتِ سرمایه‌گذاری – نه فقط تو کاهش کربن، بلکه همچنین تو اقداماتی برای بالا بردنِ طاقتِ سیستم‌های انسانی و طبیعی در برابر گرمای شدید، خشکسالی‌های سخت، بارندگی‌های سیل‌آسا و بقیه عواقبِ ادامه‌دار گرمایش – تأکید دارن. از نظر تاریخی، این تلاش‌ها، در مقایسه با کاهش انتشار کربن، در اولویت کمتری قرار داشتن و سرمایه‌گذاری‌های کاهش کربن، از هزینه‌های سازگاری تو تأمین مالیِ اقلیمیِ جهانی و سیاست‌هایی مثل قانونِ کاهش تورم ۲۰۲۲ پیشی گرفته. دیفنباخ گفت: “نتایج ما نشون میده که حتی اگه همه‌ی تلاش‌ها و سرمایه‌گذاری‌ها تو کاهش کربن، به بهترین شکل ممکن جواب بده، این خطرِ واقعی وجود داره که بدون سرمایه‌گذاری‌های متناسب تو سازگاری، مردم و اکوسیستم‌ها در معرض اوضاع اقلیمیِ خیلی حادتری قرار بگیرن که براش آماده نیستن.“