🤯 کشف جدید: چرا حتی با دیدن گره‌ها هم نمی‌فهمیم کدوم محکمه؟

تحقیقات تازه در مورد گره‌ها: ضعف در تشخیص گره‌های محکم و سست

بند کفش‌هامون رو می‌بندیم، کراوات می‌زنیم و با سیم‌های برق کلنجار می‌ریم. با این حال، با وجود این‌همه آشنایی با گره‌ها، بیشترمون نمی‌تونیم فقط با نگاه کردن، گره‌ی سست رو از گره‌ی محکم تشخیص بدیم. این نتایج از یک تحقیق جدید در دانشگاه جانز هاپکینز به‌دست اومده.

محقق‌ها عکس‌هایی از دو گره به شرکت‌کننده‌ها نشون دادن و ازشون خواستن به گره‌ی قوی‌تر اشاره کنن. اما نتونستن. بعد ویدئوهایی از هر گره پخش کردن که توشون گره‌ها آروم می‌چرخیدن تا آدما بتونن خوب ببیننشون، بازم نشد. حتی وقتی محقق‌ها هر گره رو کنار یه نمودار از ساختار گره‌ها گذاشتن، باز هم آدما نتونستن تشخیصشون بدن.

چاز فایرستون، یکی از نویسنده‌های این تحقیق که تو زمینه‌ی درک مطالعه می‌کنه، گفت: “مردم تو این زمینه خیلی ضعیف عمل می‌کنن. بشر هزاران ساله که از گره‌ها استفاده می‌کنه. پیچیده هم نیستن؛ فقط یه سری رشته به هم تابیدن. اما شما می‌تونید عکسای واقعی از گره‌ها رو به مردم نشون بدید و ازشون بخواید درباره‌ی رفتار گره قضاوت کنن و اونا هیچ ایده‌ای ندارن.”

این تحقیق که اخیراً تو مجله‌ی علوم شناختی Open Mind منتشر شده، یه نقطه‌ی کور جدید رو تو استدلال فیزیکی ما نشون می‌ده. این آزمایش نتیجه‌ی کار یه دانشجوی دکترا تو آزمایشگاه فایرستون به اسم شولی کروم هست که به هنر گلدوزی علاقه‌مند بوده. کروم داشت روی یه پروژه کار می‌کرد که یهو با یه پیچ و خم و درهم‌ریختگی پیچیده‌ای از نخ‌های گلدوزی مواجه شد و نتونست ازش سر دربیاره، حتی با اینکه کار خودش بود.

کروم که داره فیزیک شهودی رو مطالعه می‌کنه، یعنی چیزی که مردم فقط با نگاه کردن به محیط می‌فهمن، به این شک کرد که گره‌ها شاید یه نقطه‌ی ضعف عجیب باشن. اون گفت: “مردم همیشه درباره‌ی اینکه فیزیک دنیا چطوری کار می‌کنه، پیش‌بینی می‌کنن، اما هیچ‌چیز درباره‌ی گره‌ها برام شهودی نبود.” اون اضافه کرد: “شما لازم نیست یه دسته‌ی کتاب رو لمس کنید تا پایداریش رو قضاوت کنید.”

چالش‌های شناختی در تشخیص قدرت گره‌ها

لازم نیست یه توپ بولینگ رو حس کنید تا حدس بزنید چند تا پین رو می‌اندازه. اما گره‌ها به طرز جالبی روی قضاوت ما تاثیر می‌ذارن.

این آزمایش خیلی ساده بود: محقق‌ها چهار تا گره که از نظر فیزیکی شبیه بودن، اما قدرت‌های متفاوتی داشتن رو به شرکت‌کننده‌ها نشون دادن. از آدما خواسته شد که به گره‌ها نگاه کنن و به قوی‌ترین‌شون اشاره کنن. نتیجه‌ها نشون داد که شرکت‌کننده‌ها مدام اشتباه می‌کردن. جالب‌تر اینکه تو معدود دفعاتی که درست حدس می‌زدن، دلیل‌شون ربطی به قدرت گره نداشت و به جنبه‌هایی از گره اشاره می‌کردن که هیچ ارتباطی با قدرتش نداشت.

گره‌ها از یه گره‌ی خیلی محکم و پایه، مثل گره‌ی ریفی، تا یه گره‌ی خیلی ضعیف که با یه فشار کوچولو باز می‌شه، مثل گره‌ی غم، فرق داشتن. حتی وقتی این دو تا گره کنار هم بودن، آدما نمی‌تونستن به گره‌ی قوی‌تر اشاره کنن. کروم گفت: “ما سعی کردیم بهترین موقعیت ممکن رو تو این آزمایش برای آدما فراهم کنیم، از جمله نشون دادن ویدئوهایی از گره‌ها در حال چرخیدن، اما هیچ کمکی نکرد؛ بلکه جوابای آدما حتی بیشتر پخش و پلا شد.” اون اضافه کرد: “سیستم روان‌شناختی انسان به‌سادگی نمی‌تونه هیچ دانش فیزیکی از ویژگی‌های گره استخراج کنه.”

به گفته‌ی کروم، چیزهایی که سفت و سخت نیستن، مثل نخ، شاید برای آدما درکشون سخت‌تر از چیزای جامد باشه. حتی تجربه‌ی زیاد ما با گره‌ها، مثل بستن بند کفش و باز کردن سیم‌ها، نمی‌تونه این کمبود رو جبران کنه. با این حال، کروم حدس می‌زنه که یه ملوان یا یه آدم بقیه‌‌ی‌حیاط که زندگیشون به قدرت گره‌ها بستگی داره، شاید تو این آزمایش بهتر از غیرمتخصص‌ها عمل کنن. اون گفت: “ما به‌سادگی نمی‌تونیم از روی ظاهر گره، یه درک روشن از ساختار داخلیش به‌دست بیاریم.” اون ادامه داد: “این یه مطالعه‌ی موردی جالبه که نشون می‌ده هنوز سوالای زیادی درباره‌ی توانایی ما برای استدلال درباره‌ی محیط وجود داره.”