جمع‌آوری علف‌های هرز: راهی ساده برای نجات گل‌های وحشی کالیفرنیا؟

تازه‌ترین یافته‌ها درباره‌ی گل‌های خودروی کالیفرنیا

گل‌های خودروی بومی کالیفرنیا دارن توی انبوهی از لایه‌های قطور علف‌های هرز خشک‌شده و مهاجم خفه می‌شن. یه مطالعه‌ی جدید از دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید نشون می‌ده که فقط با جمع‌آوری این لایه‌ها میشه تنوع زیستی رو بیشتر کرد و خطر آتش‌سوزی رو کم کرد. این مطالعه که این هفته تو نشریه‌ی Restoration Ecology منتشر شد، این رو بررسی می‌کرد که آیا برداشتن این لایه‌های انباشته شده – که شامل برگ‌ها و بقیه‌ی گیاهان می‌شن – می‌تونه به بذرهای بومی کمک کنه تا جوونه بزنن و رشد کنن یا نه.

در مقایسه با روش‌های دیگه برای مدیریت علف‌های هرز مهاجم، مثل آتش زدن کنترل‌شده، علف‌زنی دستی و سم‌پاشی، جمع‌آوری علف‌ها خیلی کمتر نیاز به کار داره و از لحاظ زیست‌محیطی بهتره. مارکو اسپاسویچ، که نویسنده‌ی این مطالعه و استادیار بوم‌شناسی گیاهی تو دانشگاه UCR هست، گفت: «تو این اکوسیستم‌ها، بذرهای بومی معمولاً روی لایه‌های ضخیم علف‌های مرده می‌افتن و نمی‌تونن جوونه بزنن. پاک کردن این لایه‌ها نور رو بهشون می‌رسونه و به گیاهان بومی فرصتی برای رشد می‌ده.»

روش تحقیق و نتیجه‌ها

محقق‌ها برای این کار، تو مراتعی نزدیک دانشگاه UCR، از یه سری قطعه‌ی جفتی استفاده کردن – یه قطعه جمع‌آوری شده و یه قطعه‌ی دیگه دست‌نخورده – تا تغییرات جامعه‌ی گیاهی رو تو یه دوره‌ی سه ساله اندازه‌گیری کنن. نتیجه‌ها نشون داد که جمع‌آوری علف‌ها در کل باعث افزایش تنوع گیاهی شده و علف‌های هرز مهاجمی مثل ripgut brome رو کم کرده، در حالی که تعداد گل‌های خودروی بومی و غیربومی، که بهشون forbs هم می‌گن، بیشتر شده.

Ripgut brome، یه علف مهاجم که خیلی هم زیاده، اسمش رو از موهای تیز و زبری که داره و می‌تونه به حیوانات چرا آسیب بزنه، گرفته. اسپاسویچ گفت: «این علف برای گوسفندها و گاوها خیلی خطرناکه.» در عین حال، گل‌های بومی مثل common fiddleneck، که تو ریورساید فراوونه، از جمع‌آوری علف‌ها یه کم سود بردن. البته، جمع‌آوری علف‌ها اگهچه علف‌های هرز مهاجم رو کم کرد، یه معامله‌ای هم وجود داشت. این کار باعث شد تعداد بعضی از گل‌های خودروی غیربومی، مثل mustard، که می‌تونن خیلی هم مهاجم باشن، بیشتر بشه.

تأثیر برداشت علف‌ها رو گیاهان بومی و غیربومی

«برداشت علف‌ها باعث افزایش حدود 5 درصدی گل‌های وحشی بومی و 7 تا 10 درصدی گیاهان غیربومی شد»، این رو آدوید رامچندران گفت، که اون موقع که دانشجوی لیسانس تو دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید (UCR) بود، این پروژه رو رهبری می‌کرد و الان داره بوم‌شناسی گیاهی رو تو دانشگاه کلرادو بولدر مطالعه می‌کنه. «این به این معنی نیست که برداشت علف‌ها بی‌فایده‌ست. این یه روش ساده و کم‌هزینه‌ست که می‌تونه اولین قدم برای احیای این سیستم‌ها باشه.»

ریشه‌های این پروژه برمی‌گرده به سال‌های قبل. زمین‌های مطالعه تو دهه‌ی 1980 برای یه کلاس بیولوژی مقدماتی ایجاد شدن و بعدش دیگه رها شدن. تو دوران همه‌گیری، رامچندران و بقیه‌ی دانشجویان UCR این مکان رو دوباره احیا کردن و یه طرح تحقیقاتی از طریق باشگاه SEEDS دانشگاه راه انداختن. رامچندران گفت: «ما این پروژه رو از صفر ساختیم، پروتکل‌ها رو نوشتیم، گونه‌ها رو شناسایی کردیم و بیشتر از 25 دانشجوی لیسانس رو هم درگیر کردیم. خیلی نادر هست که دانشجوهای لیسانس یه چنین تحقیقاتی رو شروع و رهبری کنن که بتونه منتشر بشه.»

آقای اسپاسویچ موفقیت این پروژه رو به در دسترس بودن اون نسبت می‌ده. اون گفت: «محل تحقیق تو خود دانشگاه بود، برای همین دانشجوها می‌تونستن بین کلاس‌ها نمونه‌برداری کنن. این مسئله موانع رو برای مشارکت کم کرد و تبدیل به یه فرصت عالی برای آموزش شد.»

طرح SEEDS هنوز فعاله و دانشجوها دارن برای پنجمین سال پیاپی داده‌ها رو جمع‌آوری می‌کنن. یافته‌های این تیم برای مدیران زمین که دنبال روش‌های کم‌هزینه برای احیای تنوع گیاهی بومی تو مراتع و اکوسیستم‌های مریم‌گلی ساحلی هستن، پیامدهای عملی داره. گیاهان بومی غذا و زیستگاه‌هایی برای حیات وحش محلی فراهم می‌کنن، از گرده‌افشان‌هایی مثل زنبورها حمایت می‌کنن و فرسایش خاک رو کم می‌کنن. از طرف دیگه، علف‌های هرز نه تنها با رقابت با گونه‌های بومی، بلکه با لایه‌های متراکم و آتش‌گیرشون، خطر آتش‌سوزی رو هم زیاد می‌کنن.

افزایش گل‌های خودروی بومی، کلید احیا و حفظ اکوسیستم‌های سالمه. رامچندران گفت: «این پروژه نشون می‌ده که چطور کارهای کوچیک – مثل برداشت علف‌ها – می‌تونه تفاوت‌های مهمی تو اکوسیستم‌هامون ایجاد کنه. این یه قدم امیدوارکننده به سمت احیای مناظر بومی کالیفرنیاست.»