راهکار ارزان برای نجات گل‌های وحشی کالیفرنیا

تحقیقات جدید درباره گل‌های وحشی کالیفرنیا

گل‌های وحشی بومی کالیفرنیا به دلیل لایه‌های ضخیم علف‌های هرز مرده و مهاجم در حال خفگی هستند. یک مطالعه جدید از دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید نشان می‌دهد که تنها با جمع‌آوری این لایه‌ها می‌توان تنوع زیستی را افزایش داد و خطر آتش‌سوزی را کاهش داد. این مطالعه که این هفته در نشریه Restoration Ecology منتشر شد، بررسی کرد که آیا حذف لایه‌های مرده، شامل برگ‌ها و زباله‌ها، می‌تواند به بذرهای بومی اجازه دهد تا جوانه بزنند و رشد کنند.

در مقایسه با سایر روش‌های مدیریت علف‌های هرز مهاجم، مانند سوزاندن کنترل‌شده، علف‌زنی دستی و اسپری علف‌کش‌ها، جمع‌آوری علف‌ها به‌طور قابل توجهی کمتر کار-intensive و از نظر اکولوژیکی دوستانه‌تر است. مارکو اسپاسویچ، نویسنده این مطالعه و استاد همکار اکولوژی گیاهی در دانشگاه UCR، گفت: “در این اکوسیستم‌ها، بذرهای بومی معمولاً بر روی لایه‌های ضخیم علف‌های مرده می‌افتند و نمی‌توانند جوانه بزنند. جمع‌آوری این لایه‌ها نور را به داخل می‌آورد و به گیاهان بومی فرصتی برای رشد می‌دهد.”

روش تحقیق و نتایج

در مراتع نزدیک به دانشگاه UCR، محققان از یک شبکه از قطعات جفت‌شده استفاده کردند – یکی جمع‌آوری شده و دیگری دست نخورده – تا تغییرات جامعه گیاهی را در طول سه سال اندازه‌گیری کنند. نتایج نشان داد که جمع‌آوری علف‌ها به‌طور کلی تنوع گیاهی را افزایش داده و علف‌های هرز مهاجم مانند ripgut brome را کاهش داده است، در حالی که گل‌های وحشی بومی و غیر بومی، معروف به forbs، افزایش یافته‌اند.

Ripgut brome، یک علف مهاجم غالب، به دلیل موهای تیز و زبرش که می‌تواند به حیوانات چرا آسیب برساند، نام خود را گرفته است. اسپاسویچ گفت: “این علف برای گوسفندها و گاوها بسیار مضر است.” در عین حال، گل‌های بومی مانند common fiddleneck، که در ریورساید رایج است، از جمع‌آوری علف‌ها به‌طور ملایمی بهره‌مند شدند. در حالی که جمع‌آوری علف‌ها علف‌های هرز مهاجم را کاهش داد، یک معامله وجود داشت. این عمل همچنین برخی از گل‌های وحشی غیر بومی، مانند mustard، که می‌توانند بسیار مهاجم باشند، را افزایش داد.

تأثیر ریکینگ بر گیاهان بومی و غیر بومی

«ریکینگ باعث افزایش حدود ۵ درصدی گل‌های وحشی بومی و ۷ تا ۱۰ درصدی گیاهان غیر بومی شد»؛ این را آدوید رامچندران، که به عنوان یک دانشجوی کارشناسی در دانشگاه کالیفرنیا، ریورساید (UCR) رهبری این پروژه را بر عهده داشت و اکنون در دانشگاه کلرادو بولدر به مطالعه اکولوژی گیاهی می‌پردازد، گفت. «این به این معنا نیست که ریکینگ بی‌فایده است. این یک روش ساده و کم‌هزینه است که می‌تواند اولین قدم برای احیای این سیستم‌ها باشد.»

ریشه‌های این پروژه به دهه‌ها قبل برمی‌گردد. زمین‌های مطالعه در دهه ۱۹۸۰ برای یک کلاس بیولوژی مقدماتی ایجاد شدند و بعداً رها شدند. در طول پاندمی، رامچندران و دیگر دانشجویان UCR این مکان را احیا کردند و یک ابتکار تحقیقاتی از طریق باشگاه SEEDS دانشگاه راه‌اندازی کردند. رامچندران گفت: «ما این پروژه را از صفر ساختیم، پروتکل‌ها را نوشتیم، گونه‌ها را شناسایی کردیم و بیش از ۲۵ دانشجوی کارشناسی را درگیر کردیم. این بسیار نادر است که دانشجویان کارشناسی چنین تحقیقاتی را آغاز و رهبری کنند که قابلیت انتشار داشته باشد.»

آقای اسپاسوژویچ موفقیت این پروژه را به دسترس‌پذیری آن نسبت می‌دهد. او گفت: «محل تحقیق در دانشگاه است، بنابراین دانشجویان می‌توانستند بین کلاس‌ها نمونه‌برداری کنند. این امر موانع را برای مشارکت کاهش داد و به یک فرصت غنی برای راهنمایی تبدیل شد.»

ابتکار SEEDS همچنان فعال است و دانشجویان به جمع‌آوری داده‌ها برای پنجمین سال متوالی ادامه می‌دهند. یافته‌های این تیم برای مدیران زمین که به دنبال روش‌های کم‌هزینه برای احیای تنوع گیاهی بومی در مراتع و اکوسیستم‌های مریم‌گلی ساحلی هستند، پیامدهای عملی دارد. گیاهان بومی غذا و زیستگاه‌هایی برای حیات وحش محلی فراهم می‌کنند، از گرده‌افشان‌هایی مانند زنبورها حمایت می‌کنند و فرسایش خاک را کاهش می‌دهند. از سوی دیگر، علف‌های هرز نه تنها با رقابت با گونه‌های بومی، بلکه با لایه‌های متراکم و قابل اشتعال خود، خطر آتش‌سوزی را افزایش می‌دهند.

افزایش گل‌های وحشی بومی کلید احیا و حفظ اکوسیستم‌های سالم است. رامچندران گفت: «این پروژه نشان می‌دهد که چگونه اقدام‌های کوچک — مانند ریکینگ — می‌تواند تفاوت‌های معناداری در اکوسیستم‌های ما ایجاد کند. این یک قدم امیدوارکننده به سوی احیای مناظر بومی کالیفرنیا است.»