کشف جدید: آیا لکنت روی رضایت شغلی و درآمد تاثیر دارد؟

تأثیر لکنت زبان بر درآمد و رضایت شغلی

مطالعه‌ای جدید از دانشگاه فلوریدا نشان می‌دهد که افرادی که لکنت زبان دارند، نسبت به کسانی که این مشکل را ندارند، درآمد کمتری دارند، با کمبود اشتغال مواجه‌اند و رضایت شغلی کمتری را تجربه می‌کنند. این تحقیق به رهبری یک محقق از دانشکده بهداشت عمومی و حرفه‌های بهداشتی دانشگاه فلوریدا انجام شده و داده‌های جمع‌آوری‌شده در طول دو دهه از افرادی که لکنت زبان دارند را بررسی کرده است تا ارزیابی کند که لکنت چگونه ممکن است بر نتایج شغلی در طول زمان تأثیر بگذارد. نتایج این مطالعه در مجله آمریکایی آسیب‌شناسی گفتار و زبان منتشر شده است.

اختلافات درآمدی در تمام سطوح درآمدی مشهود بود و به‌ویژه در سطح حقوق سالانه ۱۰۰,۰۰۰ دلار، جایی که افرادی که لکنت زبان دارند، تقریباً چهار برابر کمتر از کسانی که این مشکل را ندارند، احتمال کسب درآمد ۱۰۰,۰۰۰ دلار یا بیشتر را داشتند. علاوه بر این، افرادی که لکنت زبان دارند، تقریباً ۲۵ درصد کمتر احتمال داشت که از شغل خود رضایت داشته باشند و این نارضایتی با گذشت زمان افزایش می‌یابد.

مؤلف اصلی و اقتصاددان بهداشت، مالی جیکوبز، دکترای خود را در زمینه تحقیق در خدمات بهداشتی، مدیریت و سیاست دارد و می‌گوید: “رضایت شغلی ممکن است به‌عنوان یک شاخص عالی از نتایج اشتغال به نظر نرسد، زیرا لزوماً سطح درآمد شما را تعیین نمی‌کند، اما از منظر اقتصادی، رضایت شغلی بسیار مهم است، زیرا با چرخش شغلی و ماندگاری مرتبط است که این‌ها شاخص‌ها و ویژگی‌های اقتصادی مهمی هستند که نیروی کار پایدار، آماده و مولد را ایجاد می‌کنند.” او ادامه می‌دهد: “آمریکایی‌های شاغل بخش قابل توجهی از زندگی خود را در محل کار می‌گذرانند. بنابراین، تعجب‌آور بود که اکثریت پاسخ‌دهندگان دارای لکنت، رضایت شغلی کمی داشتند، که ما را به این باور رساند که آن‌ها احتمالاً در محل کار خود ناراضی و ناکام هستند.”

لکنت زبان یک وضعیت نورودولتی است که تقریباً ۳ میلیون آمریکایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. تا یک‌سوم از کودکان خردسال ممکن است لکنت زبان را تجربه کنند و در بیشتر موارد، این مشکل تا سن ۵ یا ۶ سالگی حل می‌شود. بین ۳ تا ۵ درصد از افرادی که در کودکی لکنت زبان دارند، به لکنت در بزرگسالی ادامه می‌دهند. در حالی که در حال حاضر درمانی برای لکنت زبان وجود ندارد، اما درمان‌هایی برای بهبود روانی گفتار در دسترس است و کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که این درمان‌ها باید همچنان برای بزرگسالان در دسترس باشند. هنگامی که جوانان دارای لکنت به بازار کار وارد می‌شوند، ممکن است شغل‌هایی را انتخاب کنند یا به سمت شغل‌هایی هدایت شوند که به ارتباط کلامی کمتری نیاز دارند، پدیده‌ای که به آن گرفتاری نقش گفته می‌شود.

چالش‌های ارتباطی و تأثیر آن بر شغل‌ها

جیکوبز گفت: “افرادی که در صحبت کردن یا برقراری ارتباط با مشکل مواجه هستند یا خود را در این وضعیت می‌بینند، ممکن است به سمت شغل‌هایی گرایش پیدا کنند که نیاز به تعامل مستقیم ندارند و ارتباطات منظم با دیگران را نمی‌طلبند.” او افزود: “متأسفانه، مشاغل برجسته و تعاملی که نیاز به ارتباط چهره به چهره بیشتری دارند، ممکن است دستمزد بالاتری نیز ارائه دهند.”

تحلیل داده‌ها و نتایج مطالعه

برای این مطالعه، جیکوبز و همکارانش، هوپ گرلاچ-هاوک و پاتریک برایلی، داده‌های مطالعه ملی طولی سلامت نوجوانان تا بزرگسالی را تحلیل کردند. این مطالعه که نماینده ملی است و شرکت‌کنندگان را در طول دهه‌ها دنبال می‌کند، داده‌هایی درباره رفاه اجتماعی، اقتصادی، روان‌شناختی و جسمی پاسخ‌دهندگان جمع‌آوری می‌کند و اطلاعاتی در مورد خانواده، محله، جامعه، مدرسه، دوستی‌ها، گروه‌های همسال و روابط عاشقانه ارائه می‌دهد.

تیم تحقیقاتی دریافت که در اواخر نوجوانی و اوایل بیست سالگی، شرکت‌کنندگانی که لکنت زبان داشتند، کمتر احتمال داشت که انتظار داشته باشند به دانشگاه بروند یا درآمدی در سطح متوسط داشته باشند. در موج بعدی نظرسنجی‌ها، که زمانی که شرکت‌کنندگان در اواخر سی‌سالگی و اوایل چهل‌سالگی بودند، انجام شد، مشخص گردید که پاسخ‌های قبلی به نوعی پیش‌بینی برای نتایج شغلی بوده است. افرادی که لکنت زبان داشتند، درآمدی به‌طور قابل توجهی کمتر از افرادی که لکنت نداشتند گزارش کردند و احتمال فارغ‌التحصیلی از دانشگاه در آن‌ها کمتر بود.

دلایل نابرابری‌های شغلی

به گفته محققان، احتمالاً دلایل متعددی برای این نابرابری‌های شغلی وجود دارد، از جمله تبعیض، خودزنی و حتی ناامیدی و خستگی ناشی از خود عمل لکنت. جیکوبز گفت: “در حالی که تحقیقات بیشتری برای درک این عوامل نیاز است، یافته‌های مطالعه کنونی نشان‌دهنده نیاز قابل توجهی به ادامه درمان و منابع برای بزرگسالانی است که لکنت زبان دارند.”

چگونه می‌توانیم محیط کار را حمایت‌کننده‌تر کنیم؟

او افزود: “همه ما می‌توانیم کاری انجام دهیم تا محیط کار را برای افرادی که با مشکلات روانی در صحبت کردن مواجه هستند، حمایت‌کننده‌تر کنیم.” جیکوبز گفت: “بسیاری از ما با افرادی که مشکل در روانی صحبت کردن دارند، صحبت کرده‌ایم. مهم است که صبور باشیم. ما تمایل داریم که بخواهیم شخصی سریع‌تر صحبت کند یا به سرعت پاسخ دهد. این یک تمایل طبیعی است که افراد بخواهند به جای آن‌ها صحبت کنند یا در صورت تردید، صحبت آن‌ها را قطع کنند. اما این کار واقعاً به نفع شما یا همکار شما که مشکل روانی دارد، نیست. اگر کسی در صحبت کردن تردید دارد، باید صبر کنیم و زمان لازم را به او بدهیم. زمان یک منبع ارزان است وقتی به ارزشی که همه افراد می‌توانند به محیط کار اضافه کنند، فکر کنیم.”