لکنت زبان و تاثیرش بر درآمد و رضایت شغلی: نتایج تکان‌دهنده یک تحقیق

تأثیر لُکنت زبان روی درآمد و رضایت شغلی

یه تحقیق جدید از دانشگاه فلوریدا نشون می‌ده کسایی که لُکنت زبان دارن، نسبت به بقیه که این مشکل رو ندارن، درآمدشون کمتره، با مسئله‌ی بیکاری بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنن و از شغلشون هم کمتر راضی هستن. این پژوهش توسط یه محقق از دانشکده بهداشت عمومی و رشته‌های بهداشتی دانشگاه فلوریدا انجام شده و اطلاعات جمع‌آوری شده طی دو دهه از افرادی که لکنت زبان دارن رو بررسی کرده تا بفهمه لکنت چطور می‌تونه روی پیشرفت شغلی توی طول زمان تأثیر بذاره. نتایج این مطالعه توی مجله آمریکایی آسیب‌شناسی گفتار و زبان چاپ شده.

اختلاف درآمد توی همه‌ی سطوح درآمدی دیده می‌شد، مخصوصاً اونایی که درآمد سالانه‌شون ۱۰۰ هزار دلار بود. اینجا بود که احتمال اینکه افراد دارای لکنت بتونن این مقدار یا بیشتر درآمد داشته باشن، تقریباً چهار برابر کمتر از بقیه بود. علاوه بر این، کسایی که لکنت دارن حدود ۲۵ درصد کمتر احتمال داشت از کارشون راضی باشن و این نارضایتی هم با گذشت زمان بیشتر می‌شد.

خانم مالی جیکوبز، نویسنده اصلی و اقتصاددان حوزه بهداشت، که دکتراش رو توی زمینه تحقیق در خدمات بهداشتی، مدیریت و سیاست گرفته، میگه: «شاید رضایت شغلی به نظر شاخص مهمی برای ارزیابی نتایج شغلی نیاد، چون لزوماً سطح درآمد رو تعیین نمی‌کنه، اما از دیدگاه اقتصادی، رضایت شغلی خیلی مهمه، چون با جابه‌جایی توی شغل و موندگاری توی اون مرتبطه و اینا شاخص‌ها و ویژگی‌های اقتصادی مهمی هستن که یه نیروی کار پایدار، آماده و پربازده رو شکل میدن.» بعد اضافه می‌کنه: «آمریکایی‌های شاغل بخش قابل توجهی از زندگی‌شون رو توی محل کار میگذرونن. بنابراین، این که اکثریت پاسخ‌دهنده‌های دارای لکنت، رضایت شغلی کمی داشتن، تعجب‌آور بود و ما رو به این باور رسوند که احتمالاً توی کارشون ناراضی و ناامید هستن.»

لُکنت زبان یه اختلال عصبیه که تقریباً ۳ میلیون آمریکایی رو درگیر کرده. تا یک‌سوم بچه‌های کوچیک ممکنه لکنت رو تجربه کنن و توی بیشتر موارد، این مشکل تا ۵ یا ۶ سالگی برطرف میشه. بین ۳ تا ۵ درصد از کسایی که توی بچگی لکنت داشتن، توی بزرگسالی هم باهاش دست به گریبانن. در حال حاضر، درمان قطعی‌ای برای لکنت وجود نداره، ولی درمان‌هایی برای بهبود روانی گفتار هست و کارشناسا توصیه می‌کنن که این درمان‌ها باید برای بزرگسالا هم در دسترس باشه. وقتی جوونا لکنت‌دار وارد بازار کار میشن، ممکنه شغل‌هایی رو انتخاب کنن یا به سمت شغلایی برن که به ارتباط کلامی زیادی نیاز نداره. به این موقعیت میگن قالب‌گیری نقش.

مشکلات ارتباطی و تأثیرش روی شغل‌ها

جیکوبز گفت: «کسایی که توی حرف زدن یا برقراری ارتباط مشکل دارن یا خودشون رو توی این موقعیت می‌بینن، ممکنه به سمت شغلایی برن که نیازی به تعامل مستقیم نداره و ارتباطات منظم با بقیه رو نمی‌طلبه.» اون اضافه کرد: «متاسفانه، مشاغل مهم و تعاملی که نیاز به ارتباط چهره به چهره بیشتری دارن، احتمالاً حقوق بالاتری هم پیشنهاد میدن.»

تحلیل داده‌ها و نتایج مطالعه

برای این تحقیق، جیکوبز و همکاراش، هوپ گرلاچ-هاوک و پاتریک برایلی، اطلاعات حاصل از مطالعه ملی طولانی‌مدت سلامت نوجوانان تا بزرگسالی رو بررسی کردن. این مطالعه که نماینده‌ی ملیه و شرکت‌کننده‌ها رو توی طول چند دهه دنبال می‌کنه، اطلاعاتی در مورد وضعیت اجتماعی، اقتصادی، روانی و جسمی پاسخ‌دهنده‌ها جمع‌آوری می‌کنه و اطلاعاتی درباره خانواده، محله، جامعه، مدرسه، دوستی‌ها، گروه‌های هم‌سن و سال و روابط عاطفی ارائه میده.

تیم تحقیقاتی متوجه شد که توی اواخر نوجوانی و اوایل بیست‌سالگی، شرکت‌کننده‌هایی که لُکنت زبان داشتن، کمتر احتمال داشت که انتظار داشته باشن به دانشگاه برن یا درآمد متوسط داشته باشن. توی مرحله بعدی نظرسنجی‌ها، که وقتی شرکت‌کننده‌ها توی اواخر سی‌سالگی و اوایل چهل‌سالگی بودن انجام شد، مشخص شد که پاسخ‌های قبلی تا حدودی پیش‌بینی‌کننده نتایج شغلی بوده. کسایی که لکنت داشتن، درآمدی به طور قابل توجهی کمتر از بقیه گزارش کردن و احتمال فارغ‌التحصیلی از دانشگاه توی اون‌ها کمتر بود.

دلایل نابرابری‌های شغلی

به گفته‌ی محققان، احتمالاً دلایل زیادی برای این نابرابری‌های شغلی وجود داره، از جمله تبعیض، عزت نفس پایین و حتی ناامیدی و خستگی ناشی از خودِ عمل لکنت. جیکوبز گفت: «هرچند تحقیقات بیشتری لازمه تا این عوامل رو درک کنیم، اما یافته‌های این مطالعه نشون میده که نیاز قابل توجهی به ادامه درمان و منابع برای بزرگسالانی که لکنت زبان دارن وجود داره.»

چطور می‌تونیم محیط کار رو حمایت‌کننده‌تر کنیم؟

اون اضافه کرد: «همه‌ی ما می‌تونیم کاری کنیم که محیط کار رو برای کسانی که با مشکلات روانی توی حرف زدن دست و پنجه نرم می‌کنن، حمایت‌کننده‌تر کنیم.» جیکوبز گفت: «خیلی از ما با کسایی که توی روانی حرف زدن مشکل دارن، صحبت کردیم. مهم اینه که صبور باشیم. ما تمایل داریم که بخوایم طرف زودتر حرف بزنه یا سریع جواب بده. این یه تمایل طبیعیه که آدما بخوان به جاشون حرف بزنن یا موقع دو دل شدن، حرفشون رو قطع کنن. اما این کار واقعاً به نفع خودتون یا همکارتون که مشکل روانی داره، نیست. اگه کسی توی حرف زدن دو دل میشه، باید صبر کنیم و بهش زمان بدیم. زمان یه منبع ارزونه وقتی به ارزش این فکر می‌کنیم که همه می‌تونن به محیط کار اضافه کنن.»

“`