مهربانی در سلامت: رمز ارتباط بهتر پزشک و بیمار

نقش مهربانی در بهبود ارتباطات تیم‌های بهداشتی

یک پژوهشگر مفهوم «مهربانی» را تعریف کرده و بر این باور است که این مفهوم می‌تواند کلید بهبود ارتباطات در تیم‌های بهداشتی و ارتقای مراقبت از بیماران باشد. نیکی مک‌کلین، دانشجوی دکترا در دانشکده سلامت جمعیت دانشگاه آوکلند، می‌گوید: «مهربانی به‌طور قوی با تجربه و نتایج بیماران مرتبط است، از جمله ایمنی، تعامل بهتر با خدمات بهداشتی و کاهش بستری مجدد در بیمارستان.» او ادامه می‌دهد: «از سوی دیگر، بی‌مهری در تیم‌های بهداشتی – رفتارهای توهین‌آمیز، ارتباطات مبهم یا تند – در مطالعات بزرگ نشان داده شده که ریشه سه‌چهارم حوادث آسیب به بیماران در محیط‌های بیمارستانی است.» بنابراین، در حالی که ممکن است مهربانی به‌عنوان یک مفهوم نرم و دلنشین به نظر برسد، در واقع یک ابزار بسیار جدی برای افزایش ایمنی بیماران و بهبود تجربه‌ها و نتایج آنهاست.

تعریف مهربانی و اهمیت آن

مک‌کلین از طریق یک تحلیل ساختاری از مقالات پژوهشی منتشر شده، تعریفی از مهربانی ارائه داده و دریافت که این مفهوم عمل‌گرا، مثبت‌نگر و هدفمند است. او می‌گوید: «پایه و اساس مهربانی، ادب و انتخاب اقداماتی است که احترام، سخاوت، شفافیت و شمولیت را نشان می‌دهد.» مک‌کلین ادامه می‌دهد: «زمانی که درگیر تعارض می‌شویم، که این موضوع در حوزه بهداشت و همچنین در دنیای بزرگ‌تر بسیار رایج است، این یک طرز فکر و رویکرد است که در آن شما به‌طور فعال احترام آن شخص دیگر را از طریق انتخاب‌های خود در پاسخ‌دهی حفظ می‌کنید.»

تمایز بین مهربانی، همدردی و همدلی

مک‌کلین متوجه شد که پژوهشگران اغلب مهربانی را با همدردی و همدلی اشتباه می‌گیرند. مقاله جدید او، که با همکاری اساتیدش دکتر لورا ویلیکن-مایرز و پروفسور تونی داول به‌عنوان نویسندگان همکار منتشر شده، به تازگی در مجله پزشکی بریتانیا منتشر شده است. با این حال، تمایز بین این اصطلاحات اهمیت دارد زیرا مهربانی مستقل از وضعیت‌های عاطفی دیگران وجود دارد و می‌تواند در آموزش پزشکی آموزش داده شود. همدلی یک پاسخ عاطفی درونی است که به اشتراک‌گذاری احساسات یا وضعیت دیگران، چه رنج یا شادی، مربوط می‌شود و به عمل منجر می‌شود، نه اینکه خود یک عمل باشد.

مهربانی و همدلی در سیستم بهداشت و درمان

همدلی به معنای پاسخ دادن به رنج دیگران با تمایل به کاهش آن است، اما این پاسخ ممکن است به عمل بیرونی منجر نشود. در مقابل، مهربانی مجموعه‌ای از اقداماتی است که در پاسخ به تمایل به کمک به دیگران برای شکوفایی انجام می‌شود و می‌تواند ناشی از یک پاسخ همدلانه یا انتخابی فعال باشد. مک‌لین پتانسیل بیشتری برای گنجاندن مهربانی در فرهنگ تیم‌ها و سازمان‌ها می‌بیند که می‌تواند ارتباطات را درون تیم‌های بهداشتی و با بیماران بهبود بخشد و همچنین تجربه بیماران از ایمنی و اعتماد را افزایش دهد. او می‌گوید: “این چیزی است که می‌توانیم به‌طور عملی اندازه‌گیری و انتظار داشته باشیم، برای مثال، در آموزش پزشکی، در سیاست‌ها یا در سازمان‌ها.”

مهربانی می‌تواند وجود داشته باشد حتی زمانی که پزشکان به شدت خسته‌اند و قادر به ابراز همدلی نیستند. با این حال، سازمان‌ها باید محیط‌ها و فرهنگ‌هایی را ایجاد کنند که به افراد و تیم‌ها اجازه دهند مهربانی را حفظ کنند، قبل از اینکه انتظار داشته باشند این ویژگی را از کارمندان خود داشته باشند. مک‌لین اضافه می‌کند.

مک‌لین دارای سابقه‌ای در بهبود کیفیت است و به عنوان یک درمانگر شغلی آموزش دیده است. اما تجربه او در تعامل با سیستم بهداشت و درمان، زمانی که فرزندش بیمار بود، علاقه‌اش به مهربانی را برانگیخت و او را به سمت کارهای حمایتی بیماران سوق داد. او می‌گوید: “اینکه مهربانی وجود داشت یا نبود، به‌اندازه‌ای که بر ما تأثیر گذاشت، مهم نبود. آنچه بیشترین تأثیر را بر نتایج ما داشت، مهربانی‌ای بود که درون تیم‌های بهداشتی نمایش داده می‌شد.”

او ادامه می‌دهد: “شاهد بودیم که تیم بهداشتی ما یکدیگر را تضعیف می‌کنند، در زمان‌های تنش به‌طور محترمانه ارتباط برقرار نمی‌کنند، مشاوره‌های درمانی متناقض به ما می‌دهند و به‌صورت مشترک کار نمی‌کنند. این موارد بیشترین تأثیر را بر ما داشت.” و از سوی دیگر، ما تیم‌های بهداشتی واقعاً مؤثر را مشاهده کردیم. “از نظر ایمنی و اعتماد بیمار، تعامل تیم‌های بهداشتی با یکدیگر تأثیر بیشتری بر حس ایمنی و اعتماد ما داشت تا اینکه چگونه با خود ما رفتار می‌شد.”

انتشارات بعدی مک‌لین به بررسی مطالعات دکتری او می‌پردازد که شامل نظرسنجی‌ها و مصاحبه‌ها با افرادی است که در سیستم‌های بهداشتی در سطح جهانی کار می‌کنند و همچنین کسانی که در زمینه مراقبت متمرکز بر بیمار تخصص دارند، با امید به اینکه مهربانی به یک اصل در بهداشت و درمان در هر سطح تبدیل شود.